Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Page 70

Tímarit Máls og menningar
þess mætti benda á að þau vandamál sem barnið glímir við í draumi sínum
krefjast svolítið róttækrar, „groddalegrar“ lausnar. Þess vegna endar glett-
inn draumur með grefti og blóðklessu. Tilfinningalega kýlið er sprungið og
viðkvæmar sálir hafa bara gott af svolítilli klígju.
Enn um tvíræðnina: ég þekki ekki mjög marga sem hafa lesið Tána en
meðal þeirra er einn fullorðinn lesandi sem kom ekki auga á neina tvíræðni
— enda var hann ekki viðbúinn henni. Sá lesandi er að ég hygg ágætlega
greindur og lífsreyndur en hefur greinilega barnslegt hrekkleysi til að bera.
Hann er þó líklega undantekning í hópi fullorðinna sem hljóta flestir að
koma auga á tvíræðnina. En hvaða máli skiptir þessi blessuð tvíræðni ef
börn koma ekki auga á hana? Börn kalla hlutina sínum nöfnum og í bókinni
eru engin tabú brotin að þessu leyti — þar finnst ekkert, alls ekkert sem
börn gætu skilið fyrr en þau hefðu fengið hvolpavit og þá ætti margnefnd
tvíræðni ekki að skaða þau neitt.
Niðurstaðan verður því þessi: burt með motturnar. Guðbergur veit best
sjálfur hvar hann á að stíga niður fæti. Hann kann báðum löppum sínum
forráð. Það er einhver leiður hópur fullorðinna barnabókalesenda sem er
valtur á fótunum og rambar eins og flóðhestur í postulínsbúð um drauma-
veröld barnabóka fantasíulausir og þunglamalegir ilfetar. Hvenær rennur
upp gullöld vængjaðra táfeta?
Tóta og táin á pabba er eins og kartöflugras sem sprettur upp úr skítugum
skriðjökli íslenskra barnabókmennta.
Tilvitnanir:
1. Hildur Hermóðsdóttir: „En víst er táin laglegt leikfang" TMM 1. 1984, bls. 113.
2. Guðbergur Bergsson: Tóta og táin á pabba. Bjallan, Reykjavík 1982, bls. 23.
332