Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Side 86

Tímarit Máls og menningar
teiknarinn e. t. v. áherslu á skilning sinn á sögunni, að Elías sé týpa; víst er
líka um það að vel mætti gera úr honum teikniseríu.
Niðurstaða
Eins og ég hef áður sagt er helsti kosturinn við Elías sá að hann gefur
lesendum sínum tækifæri til að hlæja. Elíasi og húmornum er hins vegar
ekki beitt til að kljást við önnur efni en spaugileg afmörkuð atvik. Elías á
einfaldlega ekki við annan vanda að stríða en þann að foreldrar hans koma
sér þráfaldlega í ógöngur sem eru eins og sniðnar handa kraftaverkamannin-
um Elíasi að greiða úr.
Elías er ekki settur í neins konar samhengi við veruleika barna á hans
aldri. Hann er ekki raunhæfur fulltrúi síns hóps. Enda ekki víst að hann eigi
að vera það, þar sem hann talar og hugsar sem fullorðið barn, eða fullorðinn
maður í líki barns.
Hvert er gildi bóka á borð við Elíasarbækurnar, brandarabóka yfirleitt,
afþreyingarefnis fyrir börn — og fullorðna? Elías skiptir sér að vísu lítið af
umheiminum og brýtur ekki mannlífið til mergjar. Hann er samt skemmti-
legur og upplífgandi. Allir þurfa á slíku að halda. En auðvitað lýtur Elías
ekki öðru fremur en markaðslögmálunum. Hann öðlaðist vinsældir í sjón-
varpinu, þess vegna hefur verið ráðist í að gefa út fyrstu bókina og síðan
hinar tvær — rétt eins og svo fjölmörg dæmi eru um þegar afþreyingarefni er
annars vegar. Elíasarbækurnar eru góðar fyrir það að þær vekja hlátur en
eru full einlitar. Persónurnar hvorki þróast né taka út þroska. Bækurnar
spyrja engra spurninga sem máli skipta fyrir lesendann.
348