Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Side 95

Þegar 'órlagavindarnir blésu
Eða sæi hún kannski bara stjörnurnar, myrkrið kvöldið og stjörn-
urnar?
I rauninni breytir það engu og allar slíkar vangaveltur hljóta að
vera útí hött þar eð Katrín stendur ekki upp.
En jafnvel þó hún gerði það, já jafnvel þó Katrín stæði upp mundi
ekki undir neinum kringumstæðum hvarfla að henni að opna svala-
dyrnar.
Nei ekki á kvöldi einsog þessu sem ekki að neinu leyti rekur ættir
sínar til sumarsins.
Aðeins á sjaldgæfum sólríkum góðviðrisdögum á sumrin standa
svaladyrnar opnar uppá gátt útí garðinn.
Þá leikur ilmrík blómaangan um loftið, ilmrík blómaangan frá
pottaplöntunum sem Nanna hlúir að og ræktar.
Stundum berst hún með andvaranum eða hún svífur á vængjuðum
píanónótum, svífur yfir garðinn, útfyrir grindverkið.
Já alla leið útá þjöppuðu rauðamölina þar sem leikinn er körfu-
bolti.
Það er Nanna sem með fingrum sínum leikur stundum á píanóið,
aðallega rólegar og angurværar laglínur.
Ef þær, ef laglínurnar og píanóleikurinn eru henni ekki aðeins
hvíld frá hinu hversdagslega amstri, frá gluggaskreytingum, bók-
haldsstörfum, innkaupum og pöntunum má vel vera að mitt í angur-
værð tónanna endurlifi hún horfnar stundir og glataða tíma, er hún
fyrir daga vefnaðarvöruverslunarinnar elskaði og átti ungan píanó-
leikara sem einnig fékkst við tónsmíðar.
Ungi píanistinn; hann hét Jakob.
Við hann voru bundnar miklar vonir og var hann byrjaður að læra
erlendis, hafði leikið þar á nokkrum tónleikum og hlotið bæði lof frá
gagnrýnendum og styrki og stuðning þannig að ekkert virtist blasa
við honum annað en lífið með frægð og frama í farteskinu.
Eða þar til snurða hljóp á þráðinn og óvænt öfl tóku í taumana eitt
sumarið, er hann í sumarleyfi til að vera með Nönnu væntanlegri
konu sinni og nokkuð við skál nóttina eftir stúdentsveislu tvíbura-
bróður síns, fékk þá skringilegu hugmynd að sanna henni hugdirfsku
357