Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Side 97

Þegar örlagavindarnir blésu
Á meðan Katrín byltir sér til í sófanum, lætur prjónana og
peysuermina falla og leitar sér að þægilegri hvíldarstellingu, stígur
Nikulás á kúplinguna, skiptir í gír og um leið og bíllinn rennur af
stað finnur hann mjúkan fótinn, hnéskelina, sem hvílir við gír-
stöngina.
Það fer fiðringur um fingurgómana og blóðið streymir um líkam-
ann einsog bensínið um bílinn og Nanna, kannski finnur hún
straumana og hver veit nema þeir leiki einnig um hana, því varfærnis-
lega flytur hún fótinn burt, lætur hann líða niður um leið og hún
opnar svart veski með gylltri smellu, dregur upp úr því sígarettu með
gulum filter á endanum, stingur henni uppí sig og kveikir í með
litlum dömulegum kveikjara sem logar með eldgula spegilmynd sína í
framrúðunni.
Rauðar varir smellast í sitthvora áttina og um leið og Nanna sýgur
að sér fyrsta reykinn horfir hún á Nikulás, sem heldur um stýrið og
ekur með brosmildan svip á andlitinu, sama brosmilda svipinn og
þegar hann stendur á bakvið búðarborðið og afgreiðir konurnar,
selur þeim títuprjóna tvinnakefli og teygjuspjöld og marglit kjólaefni
skræpótt og rósótt, en þessum sama svip man hún svo greinilega eftir
frá því er Jakob í sæluvímu tónanna lék á píanó.
Og því, einhvers staðar í djúpi sálar sinnar, minnist hún þess að
einu sinni voru tvíburabræður og að annar þeirra hét Jakob en hinn
Nikulás og sem af því þeir fæddust eineggja þá voru þeir jafn líkir í
útliti og tveir nákvæmlega eins hannaðir speglar.
Þess vegna er ekkert furðulegt þó þeir hafi stundum, þegar þeir
horfðust í augu, ruglast hvor á öðrum og heldur ekkert skrýtið þó
lengi framanaf dreymdi þá alltaf sömu draumana.
Það var nefnilega ekki bara útlit þeirra sem var eins heldur voru
þeir líka svo samrýndir og nátengdir á öllum sviðum framundir
unglingsár sín, að fengi annar þeirra högg, dytti eða hruflaði sig, fann
hinn til af sama sársauka.
Eða alveg framundir fermingu, þegar hið margrómaða gelgjuskeið
gekk í garð, en þá skildu með þeim leiðir á ýmsum innri sviðum.
Sem sé; á meðan tónlistargáfur Jakobs voru að koma í ljós þá
beindist hugur Nikulásar inná öllu jarðneskari brautir þar sem
bókhald og verslunarmál urðu að lokum ofaná.
359