Dagrenning - 01.08.1954, Blaðsíða 5

JÓNAS GUÐMUNDSSON:
Hafa Frakkar og Kissar gert meS
sér leymílegt bamdalag?
Með hverjum degi sem líður verður
það greinilegra að heimsstyrjöld verð-
ur ekki umflúin, nema með þeim hæi ti.
að hinar vestrænu þjóðir gefizt upp í
baráttu sinni fvrir frelsi einstaklings-
ins og stjórnfrelsi einstakra þjóða, og
gangi, viljugar eða nauðugar, inn í
hið rússneska þjóðafangelsi.
Fyrrihluta þessa árs voru menn bjart-
sýnir og töluðu mikið um frið. Nú bt'r
minna á því heimsku hjali, enda sjá nú
flestir menn í hinum frjálsu löndum,
að sífellt sígur meira og meira á ógæfu-
hliðina fyrir hinum vestrænu þjóðum.
í síðasta hefti Dagrenningar var það
rakið, hvernig hvert ólánið öðru verra
hefur elt samtök hinna vestrænu þjóða
síðan 20. ágúst 1953. Þar var bent á
sundrungina haustið 1953, sem Eisen-
hower reyndi að jafna á Bermudafund-
inum. Þar var bent á Berlínarfundinn
í janúar 1954, sem að engu gagni varð
fyrir Vesturveldin, en gerði Rússum
kleift að koma á fót Genfarráðstefnunni,
og loks var því spáð þar, að Genfar-
ráðstefnan mundi verða ávinningur fyr-
ir kommúnistaríkin, en stórkostlegur ó-
sigur fyrir Vesturveldin og hinar frjálsu
þjóðir. Og sú spá reyndist rétt. Genfar-
ráðstefnan, sem hófst 26. apríl er ein-
hver sorglegasti fundur, sem vestrænar
þjóðir hafa tekið þátt í síðan Bretar og
Frakkar ofurseldu, fvrst Hitler og síðar
Stalin, Balkanskagann og Austur-Ev-
rópuríkin með Munchensamningnum
1939. Á Genfarráðstefnunni tókst Rúss-
um og Kínverjum raunverulega að
sprengja samvinnu vestrænna þjóða, og
nú getur því brugðið til beggja vona
um allt samstarf þeirra framvegis.
*
„Friður um allan heim“, voru fyrir-
sagnir blaðanna í Vestur-Evrópu fyrstu
dagana eftir þá ráðstefnu. Og það var
engu líkara en blaðamönnum og rit-
stjórum & Vesturlöndum hefði verið gef-
inn inn einhver forheimskunar elexír,
eða að þeir skrifuðu og töluðu í óráði.
Þeir virtust fæstir skilja neitt í því, sem
var að gerast. Þó höfðu þeir aðstöðu til
þess að fylgjast með öllu sem fram fór
á sjálfri ráðstefnunni. Þeir virtust ekki
skilja það, að fyrir Rússum og Kníverj-
um vakti ekki það fyrst og fremst að
koma á friði í Kóreu og Indó-Kína,
heldur hitt, að sundra samtökum vest-
rænna þjóða. Átökin í Indó-Kína og
Kóreu voru þeim algjör aukaatriði.
Nú er ekki erfitt að sjá gegnum hjúp-
inn, sem í vor huldi hinar raunverulegu
aðgerðir Genfarráðstefnunnar. Áður en
hún var haldin, hafa sýnilega verið farn-
ir fram leynisamningar milli franskra
stjórnmálamanna annars vegar og rúss-
neskra og kínverskra ráðamanna hins
vegar, eins og síðar mun betur að vikið.
DAGRHNNING 3