Dagrenning - 01.08.1954, Blaðsíða 35

eins eta þau, sem hafa klaufir, og þær al-
klofnar, og jórtra. Viss dýr voru tilgreind
sem óhrein og bönnuð til átu, svo sem
„úlfaldinn“ og „stökkhérinn," sem jótra
að sönnu, en hafa ekki klaufir, og svínið,
sem að vísu hefur klaufir, en jórtrar ekki
(III. Móseb. 11: 3-8).
Af fiskum mátti aðeins eta þá, sem
hafa sundugga og hreistur. Þess vegna
voru bannaðar allar tegundir af skel-
fiski, svo og aðrir fiskar, sem ekki hafa
hreistur, eins og t. d. állinn (III. Móseb.
11: 9-12).
Af fuglum eru bannaðar nítján nafn-
greindar tegundir, og virðast þá talin
öll ránfuglakyn, ásamt leðurblökunni,
sem er talin fugl. Af V. Móseb. 14. kap.
11.—20. v. virðist svo sem allir fuglar, er
ekki tilheyra þeim tegundum, sem taldar
eru hér, skuli skoðast hreinir.
Þessar reglur áttu einnig við fleyg
skriðkvikindi, en af þeim var aðeins leyfi-
legt að eta þau, sem hafa leggi upp af
afturfótunum, eins og engisprettur (III.
Móseb. 11: 20-23).
Loks var svo bannað að eta öll skrið-
kvikindi og meindýr, þar með talin fer-
fætt smádýr, svo sem rottur og mýs, enn-
fremur orma, margfætlur o. s. frv. (III.
Móseb. 11: 29—38 og 41—44).
Tilgangur laganna:
Þannig voru reglurnar, sem Guð gaf
ísraelsmönnum um mataræði, en það er
eðlilegt að spurt sé: „Hver var tilgang-
urinn með þessari fæðislöggjöf? Þeirri
spurningu hefur Guð svarað sjálfur í III.
Mósebók 20. kap. 24.-26. v.:
„Ég er Drottinn, Guð yðar, og hefi
skilið yður frá þjóðunum. Gjörið því
grein hreinna ferfætlinga og óhreinna,
og óhreinna fugla og hreinna, og gjörið
yður eigi viðurstyggilega á skepnum,
fuglum né neinu, sem hrærist á jörðinni,
því sem ég hefi greint frá, til þess að það
væri yður óhreint. Og þér skuluð vera
heilagir fyrir mér, því að ég, Drottinn,
er heilagur, og hefi skilið yður frá þjóð-
unum, til þess að þér skulið vera mínir.“
Ýmsar skoðanir.
Hér er lýst yfir, að ástæðan fyrir því,
að fara verði eftir hinni fyrirskipuðu
greiningu sé sú, að ísraelsmenn hafi ver-
ið sérstaklega útvaldir sem þjóð Jehóva.
Þarna var atriði í hinu daglega lífi þeirra,
sem minnti þá á sáttmálann og greindi þá
frá öðrum þjóðum. En ýmsar skoðanir
hafa komið fram um það, livað haft hafi
verið í liuga, þegar markalínan var dreg-
in milli hinna hreinu og óhreinu dýra.
1. Mönnum hefur dottið í hug að dýr
þau, sem bönnuð voru til fæðu, hafi verið
þau, sem yfirleitt voru etin af nágranna-
þjóðunum, og bannið hafi því verið sett
til þess að ísraelsmenn hefðu ekki félags-
leg samskipti við þessar þjóðir.
En þá er því til að svara, að þetta hefur
tæplega getað verið ástæðan, því að það
kemur í ljós, að dýr þau sem Forn-Egypt-
ar og Arabar neyttu, voru með örfáum
undantekningum hin sömu og ísraels-
mönnum var leyft að eta.
2. Þá hefur því verið haldið fram, að
kjöt af vissum dýrum, sem Egyptar neyttu
ekki, vegna þess að þau voru heilög hjá
þeim, hafi verið úrskurðað hreint og al-
mennt notað til fæðu, en kjöt af öðrum
dýrum, sem notað var við seiðathafnir,
hafi verið bannað og talið óhreint, til þess
að ísraelsmenn bæru því vitni í daglegu
lífi sínu að þeir væru lausir við skurð-
goðadýrkun og hjátrú.
Sem svar við þessu má benda á það, að
þótt nokkur sannleikur kunni að vera
fólginn í síðari hluta þessarar fullyrð-
DAGRENNING 33