Dagrenning - 01.08.1954, Side 19

myrkur um allt landið í þrjár stundir.
Þessa dularfulla fyrirbæris er einnig getið
í grískum heimildum. Phlegon, sem safn-
aði Ólympíuskránum, segir frá því, að á
4. ári 202. olympíuskeiðsins hafi orðið
eindæma sólmyrkvi og síðan jarðskjálfti,
sem hafi valdið eyðileggingu í borginni
Nicea. (Chron. Pask. Ed. Du Cange, bls.
217, 219, 222). Þessi dularfulli sólmyrkvi
var svo alger, að stjörnurnar urðu sýni-
legar um miðjan dag. Þetta 4. ár 202.
ólymípuskeiðsins, sem Phlegon talar um,
byrjaði á miðsumri árið 32 e. K. og end-
aði á miðsumri árið 33 e. K. og þar af
leiðandi fellur h. 3. apríl árið 33 e. K.
þar inn í, dagurinn, sem Drottinn vor
var krossfsetur. Þetta er enn ein dásam-
leg staðfesting á krossfestingarárinu. Það
skal athugað, að þetta var ekki venjuleg-
ur, náttúrlegur sólmyrkvi, sem orsakað-
ist af truflun frá tunglinu. Eðlilegur sól-
myrkvi getur vitanlega aðeins átt sér stað
með nýju tungli, en þegar Jesús var kross-
festur var fullt tungl, en þá er aðeins
tunglmyrkvi hugsanlegur, og þótt ein-
kennilegt sé varð einmitt tunglmyrkvi
kvöldið sem Kristur var krossfestur. Eng-
inn sólmyrkvi átti að verða á 4. ári 202.
ólympíuskeiðsins. Myrkvinn á krossfest-
ingardaginn var því yfirnáttúrlegur. Þeg-
ar Jesús dó varð því yfirnáttúrlegur sól-
myrkvi að deginum og eðlilegur tungl-
myrkvi um kvöldið.
Þeir sem styðja þá röngu skoðun, að
Jesús hafi verið krossfestur árið 30. e. K.
halda því fram, að fornir kirkjufeður hafi
talið það rétta árið. í fljótu bragði virðist
það styrkja mjög mál þeirra. En að slá
þessu fram án þess að geta um, hvernig
hinir fornu feður komust að þessari nið-
urstöðu, er mjög villandi. Langflestir
hinna fornu feðra og söguritara fara rétt
með fæðingarár og skírnarár Jesú, en þótt
undarlegt megi virðast héldu þeir að
starfstími hans hefði verið eitt ár eða
hluti af ári vegna þess sem stendur í
Ritningunni um „að kunngjöra hið
þóknanlega ár Drottins.“1) Þeir taka því
hið rétta skírnarár, 29 e. K. bæta þar við
einu ári eða hluta af ári og fá þá út árið
30 sem krossfestingarárið. Eins og allir
vita, gat starfstíminn ekki verið svona
stuttur, og þess vegna er þessi staðhæfing,
að feðurnir hafi talið árið 30 krossfest-
ingarárið, vita gagnslaus. Gegn henni má
svo færa fram þau rök, að sumir elstu og
kunnustu kirkjufeðurnir og söguritar-
arnir segja annað. Ignatius, sem var fædd-
ur á síðari hluta sömu aldar og Jesús lifði
á og var lærisveinn Jóhannesar postula,
segir að hinn opinberi starfstími Krists
hafi verið 3 ár, en Eusebius, faðir kirkju-
sögunnar, telur að allur starfstími hans
hafi verið 3V2 ár (Demonstratio Evangel-
ica, bls. '400).
Þriðji dagurinn.
í Lúkasar guðspjalli, 23: 50 og 24: 2,
er skýrt greinilega frá því, hve margir
dagar liðu milli krossfestingarinnar og
upprisunnar. í 50.—53. versi 23. kapitul-
ans er sagt frá því er Jósef frá Arímaþeu
tók líkama Jesú og lagði hann í gröf, sem
enginn hafði verið lagður í áður. Síðan
segir í 54. versinu, að „það var aðfanga-
dagur,“ þ. e. föstudagur, „og hvíldardag-
urinn fór í hönd,“ þ. e. laugardagurinn.
Þessu næst segir frá konunum, er höfðu
komið með Jesú frá Galíleu, að þær
fylgdu líkama hans til grafar, en héldu
svo kyrru fyrir á hvíldardaginn. í næstu
versum (24: 1) heldur frásögnin áfram
og segir: „En í afturelding fyrsta dag vik-
unnar," þ. e. sunnudag, „komu þær til
1) Lúk. 4, 19. Þýð.
DAGRENNING 17