Dagrenning - 01.08.1954, Blaðsíða 31

fór þegar í stað til London í bónorðsför
til verkamannaflokksins og háværar
raddir voru víða uppi um að leysa mætti
vandamál Þýzkalands með sama hætti og
vandamál Viet Nam — þ. e. a. s. með
ráðstefnu. Og ekki stóð á tilboðinu um
að fara þá leið. Ef af þeirri ráðstefnu
verður munu niðurstöður hennar verða
enn hörmulegri en niðurstöður fund-
anna í Berlín og Genf.
Kommúnistastjórnin í Kína kemur frá
Genfarráðstefnunni stórum styrkari á al-
þjóðlegan mælikvarða. Já, svo öflug
raunar, að hún getur leyft sér — að rúss-
neskri fyrirmynd, að skjóta niður
brezka farþegaflugvél, fullsetna farþeg-
um, til þess eins að auðmýkja hina nýju
vini sína. Og þetta skeður aðeins fáum
dögum eftir að Sovétríkin og Ungverja-
land hafa neitað að leggja svipað mál,
er Bandaríkin áttu í við þau, fyrir Haag-
dómstólinn. Fyrirmyndin er augljós.
Genfaráðstefnan hefur orðið til þess
að á Kína verður framvegis litið sem eitt
stórveldanna, og nú mun því hefjast
enn öflugri áróður en fyrr til þess að út-
vega Kína sæti á þingi Sameinuðu þjóð-
anna, og þá er ekki á það litið, þó að
Kóreumálið sé enn óleyst og leystist
ekki á Genfarfundinum. Kommúnista-
Kína er árásaraðili í Kóreu, og þar sem
Kóreustyrjöldinni er enn ekki lokið,
heldur liggur í eins konar dvala, er
Kína auðvitað enn sami árásaraðilinn
og fyrr. En þar sem Kína hefur nú tek-
izt að innlima einnig próðurpartinn af
Indó-Kína, m. a. með aðstoð Genfarráð-
stefnunnar, virðist þetta ríki nú hafa
náð því þroskastigi sem nauðsynlegt er
til að það geti fengið inngöngu í sam-
tök Sameinuðu þjóðanna.
Að baki hinnar formlegu umræðu
um upptöku Kína í Sameinuðu þjóðim-
ar, fer fram reipdráttur milli Stóra-
Bretlands og Bandaríkjanna, og í því
tafli er Kína aðeins peð — að vísu nokk-
uð þýðingarmikið peð. Með því að styðja
Kommúnista-Kína gerir Bretland ráð
fyrir því, að bæta aðstöðu sína ekki að-
eins í Kína, heldur einnig í Malayalönd-
um og í Asíu yfirleitt, og þá ekki sízt í
Indlandi, sem ávallt styður hlutleysis-
stefnu. Með því að vinna gegn þessari
stefnu Bretlands hyggjast Bandaríkin
sennilega að geta veikt eða stöðvað út-
þenslu kommúnismans í Asíu, en liann
beinist þar fyrst og fremst gegn Banda-
ríkjunum og hagsmunum þeirra.
Það er táknrænt fyrir vora tíma, að
þessi barátta um verðmæti er látin birt-
ast fyrir almenningi sem deila um skipu-
lagshætti, — og má segja, að þetta sé í
sjálfu sér framför.
Á Kommúnista-Kína að fá aðgang að
Sameinuðu þjóðunum eða ekki?
Öflugasti talsmaður tillögunnar um
að taka Kommúnista-Kína í Sameinuðu
þjóðirnar, er brezka ríkisstjórnin. Rök
hennar eru ekki léttvæg. Þau eru þessi:
Ef Sameinuðu þjóðirnar eru ekki rétt
mynd af heiminum eins og hann er á
hverjum tíma, er tilveruréttur þeirra
skertur verulega og þýðing stofnunarinn-
ar fyrir heiminn miklu minni. Nú er
það staðreynd, að Kommúnista-Kína er
orðið stórveldi og þess vegna verður að
veita því aðgang að Sameinuðu þjóðun-
um, ef sú stofnun á að gefa rétta mynd
af heiminum eins og hann er nú.
Þessum reynslu-hygginda- og „raun-
sæisrökum Bretanna mæta Bandaríkin
með siðferðilegum röksemdum. Þau
segja: Sameinuðu þjóðirnar voru stofn-
aðar til þess að koma í veg fyrir árásir,
og þær eiga að vera, ef nauðsyn krefur,
tæki til að berja niður árásir. Það er
DAGRENN ING 29