Dagrenning - 01.08.1954, Blaðsíða 26

sem Kristur lét líf sitt, vegna þess að þá
voru hinar 70 vikur liðnar.
Ennfremur getur sáttmálinn, sem ral-
að er um í 27. versinu, ekki verið annað
en lögmálið, því að af hinum þremur
stóru sáttmálum — Abrahams, Davíðs og
lögmálinu — var lögmálið sá eini, sem
ekki var ævarandi, og þess vegna sá eini
sem hægt var að binda endi á.1) Spádóm-
urinn sýnir að sá sáttmáli átti að enda í
lok hinna 70 „vikna,“ en orðalagið er
öðruvísi. Þar segir að eftir sjö ,,vikur“
og 62 „vikur“ til viðbótar, þ. e. 69 „vik-
ur“ muni Messías verða kominn og stað-
festa sáttmálann í eina viku enn, frá þeirn
tíma — en það er sama og að sáttmálinn
sé útrunninn eftir 70 „vikur“ (69-|-l =
70). F.n eins og vér vitum féll lögmálið
úr gildi við krossfestinguna, því að
„Kristur batt endi á lögmálið“ „með því
að negla það á krossinn" (Rómv. 10: 4—5
og Kól. 2: 14). Hér er oss því fengin önn-
ur sönnun fyrir því, að 70 „vikurnar“
(490 ár) enduðu árið, sem Drotinn vor dó
og reis upp frá dauðum.
Til þess að finna árið, sem Kristur dó
og reis upp, eftir spádómi Daníels, verð-
um vér þess vegna að sannfæra oss um,
hvenær þessar 70 „vikur" byrjuðu og
telja 490 ár frá þeim tíma. í 25. versinu
er sagt að atburðurinn, sem þessi út-
reikningur miðist við, sé „frá því að orðið
um endurreisn Jerúsalem gekk út.“
Heimferðirnar úr herleiðingunni voru
tvær — sú fyrri á dögum Kýrusar, til þess
að endurreisa musterið, og hin síðari á
dögum Ezra og Nehemía, til þess að
endurreisa stjórnskipulag borgarinnar
og byggja upp borgarmúrana. Nú ber
spádómurinn ótvírætt með sér, að það er
1) Þ. e. siðakerfið, en ekki hið siðferðilega
lögmál.
orðið, sem gekk út í byrjun síðari heim-
ferðarinnar, sem markar upphaf hinna
70 „vikna,“ enda er greinilega tekið þar
fram bæði um endurreisn borgarinnar
og upphleðslu borgarmúranna (25. vers-
ið). En það voru tveir áfangar í sambandi
við þessa síðari heimför, þegar Jerúsal-
em var endurreist — sá fyrri þegar Ezra
tók við hlutverki sínu og hin þegar
Nehemía endurbyggði borgarmúrana, en
hvorttveggja gerðist á ríkisárum Artahs-
asta I. Hið dásamlega við þennan „sjö-
tíu vikna“ spádóm er, að 490 venjuleg
sólarár, talin frá fyrri atburðinum, enda
vorið 33 e. K„ og 490 ár, reiknuð að hætti
þjóðanna í Litlu-Asíu (Araba, Tyrkja
o. s. frv.) þ. e. tunglár, talin frá því að
„orðið gekk út,“ í síðara skiptið, þegar
Nehemía endurbyggði múra Jerúsalem-
borgar, enda á nákvæmlega sama tíma,
vorið 33 e. K.
Um fyrri útreikninginn segir sir Isaak
Newton í riti sínu Spádómar Daníels, I.
bindi.:
„Sjötíu vikur eru ákveðnar (eða
skammtaðar) lýð þínum og þinni heilögu
borg.“ Með því að setja hér viku fyrir
sjö ár, verða 490 ár frá þeim tíma, er
hinir tvístruðu Gyðingar áttu að samein-
ast aftur sem þjóð og helg borg og þangað
til Kristur risi upp frá dauðum . . . Nú
urðu hinir tvístruðu Gyðingar þjóð og
borg fyrst þegar þeir urðu aftur skipu-
lagt ríki eða þjóðarheild, en það gerðist
á 7. ríkisári Artahsasta Longimanns, jreg-
ar Ezra hélt lieim með hóp Gyðinga úr
herleiðingunni. . . og með leyfi konungs-
ins til þess að skipa dómendur og stjórna
þjóðinni samkvæmt lögum Guðs og kon-
ungsins. Heimferðirnar úr herleiðing-
unni voru aðeins tvær — Serúbabels og
Ezra. í heimför Serúbabels höfðu þeir
aðeins leyfi til að reisa musterið, en með
24 DAGRENNING