Dagrenning - 01.08.1954, Blaðsíða 7

menn og Þjóðverjar hafa lagt sérstakt
kapp á að kæmist á fót.
Styrjaldarhættan var svo nálæg um
miðjan júnímánuð, að þeir Winston
Churchill og Anthony Eden urðu að
fara og hitta Eisenhower til þess að
hindra að Bandaríkin gripu til róttækra
aðgerða í Asíu meðan Mendes-France
væri að blekkja Evrópuþjóðirnar og
stinga þeim svefnþorn. Bandaríkjamenn
sáu auðvitað að hverju fór, þó er óvíst
að þeir hafi búizt við að um það væri
samið, að koma Evrópuhernum fyrir
kattarnef. Þegar Genfarráðstefnan hófst
á ný vildu Bandaríkjamenn ekki taka
þátt í henni, en fyrir þrábeiðni Breta
og Frakka létu þeir til leiðast að senda
þangað Bedel Smith aðstoðarutanríkis-
ráðherra, sem eins konar áheyrnarfull-
trúa. Hann hefur nú látið af ráðherra-
starfi sínu.
#
Eftirleikur Genfarráðstefnunnar er rni
einnig um garð genginn. Mendes
France hefur nú einnig uppfyllt það
loforð, sem hann auðsjáaniega gaf Rúss-
um á Genfarfundinum, fyrir þátt
þeirra í samningunum um Indó-Kína,
að koma Evrópuhernum fyrir kattarnef.
Það gerðist nú í mánaðarlokin. Mjög
athyglisverð er afstaða Frakklands í því
máli. Bandaríkin hafa haldið Frakk-
landi uppi fjárhagslega nú í meira en 8
ár, með fégjöfum, lánum og styrkjum,
enda hafa Frakkar látið svo sem þeir
mundu aðhyllast utanríkisstefnu Bret-
lands og Bandaríkjanna í Evrópu, en
hún hefur verið sú, að mynda sérstakt
hernaðarbandalag á meginlandi Evrópu
gegn kommúnistahættunni úr austri. f
þessu bandalagi áttu að vera, auk Frakk-
lands, Vestur-Þýzkaland, Beneluxlönd-
in og Ítalía, en Bretland og Bandaríkin
að vera bakhjarlar bandalagsins. Frakk-
ar áttu sjálfir hugmyndina að Evrópu-
her, sem annaðist sameiginlegar varn-
ir hinna vestrænu ríkja, en í hvert skipti
sem til skarar átti að skríða um stofnun
hans, brugðust Frakkar. En nú varð
ekki lengur komizt hjá því að taka af-
stöðu. Og þá gerist það, að sjálfur for-
sætisráðherrann, Mendes-France, og
flestir ráðherrar hans neita að fylgja
málinu fram í franska þinginu, en eru
„hlutlausir" við afgreiðslu þess. Þó þorðu
andstæðingar Evrópuhersins ekki að
ganga hreint til verks, og fella frum-
varpið um herinn, heldur felldu málið
óbeint með því að vísa því frá. Þeir,
sem réðu niðurlögum þess voru fyrst
og fremst kommúnistarnir í þinginu, en
þeir eru aðalstuðningsmenn Mendes-
France, þótt því sé neitað af honum
sjálfum. Verkin tala þar skýrustu máli.
Mendés France er áður lítt kunnur
maður og fæstir í Frakklandi vissu á
honum veruleg deili, þegar hann varð
forsætisráðherra nú í sumar. Hann
mun alla tíð hafa staðið mjög nærri
kommúnistum og telur sig vera mjög
,,rótttækan“ í skoðunum. Undir niðri
mun hann hallast að nánu samstarfi við
Sovétríkin, en verður að sjálfsögðu að
fara gætilega í sakirnar, því fjarhagur
Frakklands og önnur sambönd þess
þola ekki að böndin til vesturs bresti
mjög skyndilega.
#
Mendes-France tók við stjórnartaum-
unum í Frakklandi um miðjan júní s.
1. Hann hefur á þeim tveim mánuðum,
sem liðnir eru síðan, skapað slíkt öng-
þveiti í utanríkispólitík Vesturveld-
anna, að þar er nú allt það lagt í rúst,
DAGRENN I NG 5