Dagrenning - 01.04.1958, Blaðsíða 25

voru gefin, í „andleg“ fyrirheit til
„andlegs lsraels“ vitnið þér til postul-
anna Páls og Péturs.
En þér gleymið því, að Páll postuli
segir: „Hefir Guð útskúfað lýð sínum?
Fjarri fer því, því að ég er líka ísraels-
maður, af kyni Abrahams, ættkvísl
Benjamíns. Guð hefir ekki útskúfað lýð
sínum, sem hann fyrirfram þekkti
(Rómv. 11. 1—2).
Guð hafði ekki útskúfað lýð sínum á
dögum postulanna og hann hefir held-
ur ekki útskúfað honum enn í dag. Það
eru guðfræðingarnir, sem hafa útskúf-
að ísrael og búið til „andlegan“ ísrael
í hans stað, en slíkt athæfi á enga stoð
neins staðar í Biblíunni.
Samkvæmt orðum Biblíunnar kom
Kristur til að endurleysa og frelsa hið
fallna mannkyn, svo að „hver, sem á
hann trúir, glatist ekki, heldur hafi ei-
líft líf“. Þetta gerðist við fyrri komu
Krists og þetta fyrirheit nær til allra
manna, jafnt litaðra kynflokka sem
hvítra manna, og allir, sem á Hann
trúa eru „söfnuður“ Hans. En þegar
Kristur kemur hið annað sinn — því að
„þessi Jesús, sem var upp numinn frá
yður til himins, mun koma á sama hátt
og þér sáuð hann fara“ (Post. 1. 11),
— mun Hann endurreisa „ríkið handa
ísrael“. Ekki sem „andlegt" ríki á
,,himnum“, heldur sem jarðneskt ríki,
sem „aldrei skal á grunn ganga“. Þetta
í'íki er „ríki steinsins", sem sagt er frá
í draumi Nebúkadnesars í Daníelsbók.
Það er hrein fjarstæða að halda því
fram, að Gyðingum hafi ekki verið
kunnugt um það á dögum Jesú, að hin-
ar tíu ættkvíslir ísraels væru enn til.
Meira að segja er eitt bréfið í Nýja
testamentinu beinlínis skrifað til þess-
ara ættkvísla. Það er hið almenna bréf
Jakobs. Það byrjar svona: „Jakob,
þjónn Guðs og Drottins Jesú Krists,
heilsar þeim tólf kynkvíslum í dreifing-
unni.“ Jósefus segir, að þær hafi þá
verið „fyrir austan Efrat“ og verið
„geysi fjölmennar“. Til þeirra fóru
postularnir og sendiboðar þeirra og
boðuðu þeim Krist. Það eru meira að
segja til all-áreiðanlegar heimildir fyr-
ir því, að Páll hafi farið til Bretlands,
og það má telja alveg sannað mál, að
Jósef frá Arimatheu hafi flúið til Bret-
lands og boðað kristni þar í landi, og
hann sé sá, sem þar grundvallaði fyrst-
ur kristinn söfnuð. Öllu þessu reynir
kirkjan að eyða, því að hún vill láta
líta á sig sem „andlegan ísrael“.
Ég leyfi mér að telja það með öllu
órökstudda fullyrðingu, er þér hald-
ið því fram, að Kristur hafi, er hann
tók sér hina tólf postula, gert það til
þess að sýna, „að sögu hinna tólf ætt-
kvísla væri lokið og ný saga — saga
. .. hins nýja ísraels, hafin“. Á þetta
er ekki minnzt einu orði neins staðar í
guðspjöllunum. Hins vegar segir Krist-
ur ótvírætt að postularnir eigi „að
dæma hinar tólf ættkvíslir ísraels", og
sumar þýðingar Biblíunnar (Moffat og
Ferrar Fenton) þýða þetta: „stjórna
(ríkja yfir) hinum tólf ættkvíslum
ísraels". Hér eru það enn hinar tólf
ættkvíslir Israels, sem um er talað af
Kristi sjálfum, svo að ekki er ætlun
hans hér að sundra þeim — láta sögu
þeirra vera lokið.
ER KIRKJAN
„ANDLEGUR ÍSRAEL“?
Greinar yðar verða ekki skildar á
annan veg en þann, að kirkjan sé hinn
„andlegi ísrael“, sem þér talið um, og
tekið hafi við af hinum raunverulega
Israel. Frá mínu sjónarmiði er þetta
DAGRENNING 19