Dagrenning - 01.04.1958, Blaðsíða 41

vegis verða sérstakur bænadagur, er
þjóðin skyldi játa framin afbrot, sem
réttlátur Guð hefði óbeit á, og biðja
Guðs miskunnar. Slík ályktun varð ekki
án launa. Andrew Jackson sagði einu
sinni um Biblíuna: „Þessi bók er það
bjarg, sem lýðveldi vort byggir á.“
Daniel Webster lét í ljós hátíðlega að-
vörun með þessum orðum: „Ef við er-
um stöðugir í þeim sannleika, sem Biblí-
an kennir, mun okkur miða áleiðis, en
gleymum við því, getur bráða hættu
borið að höndum."
Eftir allar meiriháttar kreppur í
sögu Bandaríkjanna hafa orðið stór-
kostlegar vakningar. Þjóðin hefir fund-
ið hina miklu þörf fyrir hjálp Guðs,
og Guð hefir ætíð heyrt bænir hennar
og af náð sinni úthellt Heilögum anda.
Mannfræðingarnir segja, að það séu
þrjú ráðandi öfl í þjóðfélaginu: félags-
leg, andleg og efnisleg. Félagslega
og andlega náði Ameríka hátindi rétt
fyrir fyrri heimsstyrjöld. Áhrifa af
vakningasamkomum Moodys gætti alls
staðar. Billy Sunday hristi þjóðina.
Kirkjusókn náði hámarki. Guðleysingj-
ar voru álitnir óþrif á þjóðarlíkaman-
um. Afbrot áttu sér stað, en ekki eins
alvarleg og í dag. Hjónaskilnaðir voru
ekki nærri eins algengir, aðeins þrír
af hverju hundraði hjónabanda. Stór-
kostlegar framfarir urðu efnislega.
Nýjar vísindalegar uppgötvanir ame-
rískra uppfinningamanna voru byrj-
aðar að móta lifnaðarhætti okkar og
skapa slíka velgengni, að óþekkt er áð-
ur í sögunni. Við tókum þátt í fyrri
heimsstyrjöld til að „bjarga lýðræðinu
í heiminum“. Þegar Wilson forseti kom
til Versala, var honum heilsað sem nýj-
um Móses, er leiða myndi Evrópu út
úr eyðimörkinni, þrælkuninni og blekk-
ingunum, inn í birtu nýs dags. Ame-
íka skaut sér undan ábyrgðinni af for-
ustunni. Við skriðum inn í einangrun-
arskelina. Við leiddum yfir okkur ör-
yggisleysi og geysilega afturför, sem
hefir þróazt svo ört, að stjórnmálamenn
okkar standa á öndinni.
Hvítmaurinn er í þann veginn að éta
hjartað úr amerískri siðmenningu. Ef
hnignunin í þjóðlífinu heldur áfram
með slíkum hraða og í dag, spá margir
þeirri Ameríku, sem við þekkjum, al-
gjöru hruni fyrir 1975.
Lítum eitt augnablik á okkar ást-
fólgna land.
Enginn þorir að neita því, að frá
félagslegu sjónarmiði hefir orðið sið-
ferðileg afturför, og upplausn heimila
er tíðari en nokkru sinni fyrr. Hóf-
laust líferni og hórdómur hefir gjöreytt
hvert ríkið af öðru. Siðspilling leiddi
eld og brennistein yfir Sódómu og Gó-
morru. Hún lagði Róm, Pompei og
Neapel í rústir. Við, Ameríkumenn, er-
um farnir að elska skemmtanir okkar
meira en Guð. Fyrir 40 árum varð að-
eins einn hjónaskilnaður af 33. hverri
giftingu, en í dag leysist þriðja hvert
hjónaband upp. Heimilið hefir alltaf
verið dýrmætasta undirstaða þjóðfé-
lagsins. Þegar heimilislífinu hnignar,
veikjast undirstöður þjóðfélagsins. —
Ekkert ríki fortíðarinnar fékk staðizt,
sem afnam fjölskyldulífið.
Reno hefir farið vel af stað og fleiri
borgir og ríki fylgja fast eftir. Við
étum, drekkum og skemmtum okkur,
kvongumst og giftumst. Hjáguðadýrk-
un og siðspilling er stunduð opinber-
lega og kinnroðalaust. Það eru ekki
lengur álitin félagsleg óþrif, þótt ungt
fólk eigi sér ,,smá-ævintýri“. Það er
álitið sjálfsagt og eðlilegt. í klæðnaði,
háttum og kynferðissiðgæði hefir Ame-
ríka tekið forustuna af Frakklandi.
DAGRENNING 35