Dagrenning - 01.04.1958, Blaðsíða 43

mennirnir þróuðust í áttina til apanna.
Þróunarkenningin stefnir þá leiðina.
í stað þess að þroskast og fullkomn-
ast, hafa mennirnir úrkynjazt andlega,
sálarlega og líkamlega. Þjóðinni hrak-
ar félagslega. Og þó kenna steinblindir
kennarar nemendum sínum, sem gleypa
allt hrátt, þá falskenningu, að þróunin
miði stöðugt til fullkomnunar og vér
séum stöðugt á upp leið og brátt muni
birta af nýjum degi.
Andlega höfum vér fjarlægzt trú
feðra vorra. Trú feðranna lifir ekki
lengur í brjóstum okkar.
Amerískur ríkisstjóri hefir sagt:
,,Þjóð vor er sjúk, af því að við höf-
um gleymt Guði. Lýðræðið getum við
aðeins verndað með andlegum styrk
þjóðarinnar, og þörf okkar fyrir and-
legt líf er meiri en nokkru sinni fyrr.“
Engin þjóð, sem kastar frá sér Biblí-
unni, fyrirlítur kærleika Guðs og hæð-
ist að boðum Galíleans, fær lífi haldið.
Er það ekki rétt, að trúarlífið sé í
niðurlægingu? Færri en 5 af hundraði
sækja guðsþjónustur á sunnudögum.
Er ekki eitthvað bogið við þetta? Leið-
togi kristilegs félags í bæ, sem talinn
er hafa ágæta kirkjusókn, sagði mér
fyrir nokkru, að um það bil 85% safn-
aðarins stigi aldrei fæti sínum inn fyr-
ir kirkjudyr. Á síðustu 10 árum hefir
10 þúsund kirkjum verið lokað. Er hér
allt með felldu? Er ekki einhvers stað-
ar brotalöm, þegar sjö þúsund kirkjur
geta ekki skýrt frá sáluhjálp eins ein-
asta manns á síðasta ári? Það segir
okkur, að sjö þúsund prédikarar töl-
uðu í heilt ár, án þess að vinna eina
sál fyrir Krist. Til þess að taka ekki
of djúpt í árinni, getum við áætlað, að
þessir menn hafi talað 40 sunnudaga,
að meðaltali, fyrir utan allar aðrar
samkomur. Þetta gerir 560 þús. pré-
dikanir á einu ári. Hugsið ykkur allt
það starf og þann kostnað, sem hér
liggur að baki. Þrátt fyrir allt, megn-
uðu ekki 560 þúsund prédikanir, flutt-
ar af sjö þúsund prestum, í sjö þús-
und kirkjum, að færa eina einustu sál
til Frelsara síns. Það hlýtur að vera
eitthvað athugavert við þessa sjö þús-
und presta eða prédikanir þeirra.
Kannske hvorttveggja.
John Wesley sagði: „Einasta við-
fangsefni kirkjunnar er að vinna sálir.
Verið því stöðugir í því starfi. Það er
ekki þitt að ákveða ræðufjölda þinn,
heldur að vinna eins margar sálir og
þér er mögulegt, og snúa eins mörgum
syndurum til afturhvarfs og þér er
unnt.“
Þúsundir þessara presta neita að
Biblían sé Guðs orð. Þúsundir þeirra
manna, sem í dag standa í prédikunar-
stóli kirkjunnar, lugu, þegar þeir gáfu
prestsvígsluheit sitt. Þeir afneita frið-
þægingu blóðsins, þeir afneita meyjar-
fæðingunni, þeir afneita líkamlegri
upprisu Jesú Krists, þeir afneita út-
skúfunarkenningunni. Nokkur hluti
kirkjunnar er fallinn í afneitun, annar
hluti hefir sokkið í deyfð, hirðuleysi og
kaldan, formlegan rétttrúnað, og þriðji
hlutinn hefir snúizt til svonefnds
„ultra-fundamentalisma", en viðfangs-
efni hans er ekki það, að berjast gegn
heiminum, holdinu og djöflinum, held-
ur gegn kristnum mönnum, er fylgja
öðrum trúarskýringum. Þannig hefir
kirkjan misst mátt sinn. Turnar helgi-
dóma okkar teygja sig til himins, en
þær milljónir, sem við notum árlega til
kristilegs starfs, hafa minni áhrif á
þjóð vora en nokkru sinni fyrr í sög-
unni.
Kirkjan ætti að semja frið. Kirkjan
ætti að taka sér stöðu í forustu þjóðar-
DAGRENNING 37