Dagrenning - 01.04.1958, Blaðsíða 38

lögðu hann í eyði. ísraelsþjóðin er í
dag dreifð um allan heim. ísrael hefir
þjáðst meira en nokkur önnur þjóð. Ég
hika ekki við að endurtaka: Það voru
ekki Babyloníumenn, sem felldu ísrael
fyrir rúmum 2000 árum. Syndin hafði
haft sín banvænu áhrif fyrir komu
þeirra.
Babylon.
Á dögum Hammúrabís, tvö þúsund
árum fyrir Krist, var Babylon mesta
stórveldið í Asíu. Á dögum Nebúkad-
nesars drottnaði babylonska ríkið yfir
þúsundum ferkílómetra lands. Höfuð-
borgin var í nágrenni Eden og var
heimsfræg fyrir skraut og snilldarverk,
sem enn í dag vekja undrun vísinda-
manna. Ekkert jafnaðist á við hallir
og turna Babylonar. Hengigarðar borg-
arinnar heyra til hinum sjö furðuverk-
um fornaldarinnar. Það var talið að
Babylon mundi drottna til heimsloka,
en svo byrjaði syndin að hafa sín ban-
vænu áhrif. — Örlagaríka júnínótt, er
drykkjuveizla undir stjórn hins unga
konungs þeirra, Belzasar, stóð sem
hæst, breytti medó-persiski herinn far-
vegi Evrat-fljótsins og gerði innrás í
borgina, undir hina voldugu borgar-
múra. Þá nótt féll Babylon, og reis
aldrei úr rústum. Ég endurtek: Það
voru ekki Medó-Persar, sem felldu Ba-
bylon. Syndin eyddi henni fyrir komu
óvinahersins með ofurvaldi sínu á yfir-
stétt borgarinnar.
Hellas.
Undir stjórn Alexanders mikla varð
Hellas — Grikkland — mesta stórveldi
sinnar tíðar. Á morgni goðafræðinnar,
dögum Hómers, hófst nýtt menningar-
skeið í hellenska ríkjasambandinu. Víð-
frægar eru orusturnar við Maraþon og
Salamis, og ljóminn, sem Perikles og
Sókrates vörpuðu á samtíð sína. Engin
þjóðmenning hefir nokkru sinni borið
slíka birtu né náð þvílíkum þroska.
íþróttir Hellena voru heimsfrægar. —
Á tvítugsaldri tók Alexander mikli við
yfirstjórn hersins, og geystist eins og
vígahnöttur austur yfir löndin, sem
áður var stjórnað af Egiptum, Assyríu-
mönnum, Babyloníubúum og Persum.
Eftir aðeins örfá ár lá „allur heimur-
inn“ fyrir fótum hans. Eftir dauða
Alexanders hnignaði listum og menn-
ingin tók að rotna. Synd og siðspilling
gagnsýrði þjóðlífið. Þótt ýmislegt ann-
að flýtti fyrir falli ríkisins, var höfuð-
orsökin fyrir ósigri þess og hinni auð-
mýkjandi undirgefni við rómverska
veldið, að syndin hafði sýkt siðferðis-
grundvöll þjóðfélagsins. Hellas var þess
ekki umkomið að verja sig á erfiðleika-
tímum.
Róm.
Stærsta borg jarðar, miðpunktur
sögunnar, fyrir þúsund árum drottn-
andi heimsveldi, „Borgin eilífa“, með
hálfri annarri milljón íbúa og miðstöð
voldugasta ríkis, sem sagan greinir,
grundvallað á sjö hæðum af sterkri og
hraustri þjóð jarðyrkjumanna — slík
var Róm. — í bók sinni: Rise and Fall
of the Roman Empire, telur Gibbon
fimm samvirkar orsakir fyrir upplausn
þessarar voldugu þjóðmenningar: 1)
Hraða og stöðuga afturför og spillt
heimilislíf. 2) Vitfirrta skemmtana-
fíkn. 3) Uppbyggingu tröllaukinna ytri
varna, meðan hinn raunverulegi óvinur
bjó um sig inni fyrir. 4) Hrörnun í
þjóðlífinu. 5) Vaxandi trúleysi. Ná-
kvæmlega þetta sama leiddi eld og
brennistein yfir Sódómu og Gómorru,
olli eyðingu Pompei og studdi að hruni
32 DAGRENNING