Dagrenning - 01.04.1958, Blaðsíða 35

lýsingatæki, að almenningur vissi ná-
lega ekkert um, hvað var að gerast, eða
var í vændum. Um miðja öldina voru
menn hins opinbera lífs teknir að ótt-
ast þessa dulbúnu harðstjóra svo mjög,
að þeir þorðu ekki að kalla yfir sig
reiði þeirra, og sérhver sem fyrir henni
varð, var svo miskunnarlaust ataður
auri bæði í ræðu og riti, að jafnvel al-
þýða manna, sem í öndverðu hafði
hlustað á mál þeirra af áfjáðum áhuga,
sneri við þeim baki og forðaðist þá, í
þeirri sljóu skoðun, að eftir allt saman
væru þeir hættulegir. Á þennan hátt
var þjóðunum hvað eftir annað att
saman, ávallt í nafni „frelsisins", til
gersamlegrar eyðileggingar og glötun-
ar sjálfra sín og þannig notaðar til
þess að leiða yfir sig fullkomna áþján.
Þannig var hinu skammlífa, blóðuga al-
heims einræðisríki komið á. Það var
fyrst þegar mennirnir reyndu það, sem
sannleikurinn opinberaðist þeim, og
þeir risu upp. Og þannig hlýtur það að
hafa verið vilji Guðs, kæri sagnfræð-
ingar ársins 2051, „því að af guðlegri
eðlishvöt efast hugir manna um þann
háska, sem enn er ekki orðinn að veru-
leika“.“
Hér læt ég þá þessum þætti lokið.
Ég veit, að þér hugleiðið málið, og ég
er ekki alveg viss um nema svo geti
farið, að þér sjáið í þessari afstöðu
bæði ,,skynsemd“ og „kristindóm", áður
en yfir lýkur.
NIÐURLAGSORÐ.
Þá hefi ég, að ég held, tekið til með-
ferðar öll þau atriði í bréfi yðar, sem
verulegu máli skipta, og ég vona að ég
hafi sett skoðanir mínar svo skýrt fram,
að þér skiljið þær til fulls. Hins vænti
ég ekki, að rök mín breyti í neinu fyrir-
fram sannfæringum yðar, það getur
sjálfsagt enginn nema Guð einn.
Niðurstaða þessara bréfaskrifta, sem
fara nú að slaga hátt upp í bréfavið-
skipti þeirra Eisenhowers og Bulgan-
ins, virðist mér sú, að viðhorf okkar
til allra þessara mála séu svo gjörólík,
að við getum ekki ræðst við um þau
með nokkrum árangri. Ég var einu
sinni svipaðrar skoðunar og þér eruð
nú. En sú skoðun fullnægði mér engan
veginn. Sú skoðun leiddi til vantrúar
á gildi Heilagrar ritningar, því að ein
bók getur ekki verið hvort tveggja í
senn: óskeilcult Guðs orð og ómerkileg-
ur tilbúningur eða missagnir og helgi-
sagnir, sem ekkert er að marka. Hún
leiddi einnig til þess að ég fór að líta
á Krist sem mann, á borð við þau stór-
menni, sem við lærum um í mannkyns-
sögunni, og afskrifaði hann alveg sem
Guðs eingetinn son og þá auðvitað
einnig sem Drottin og Frelsara. Og hún
leiddi til þess, að ég hneigðist að marx-
isma og efnishyggju og fór að trúa á
heimskuvísindi nútímans og mannbóta-
stefnu efnishyggjunnar, sem er nei-
kvæð í innsta eðli sínu, þar sem hún
byggir ekki á Guði og lögmálum hans.
Það þýðir ekkert að játa Frelsarann
og fórnarstarf hans í orði, en halda því
jafnframt fram, að ekkert sé að marka
það, sem hann hefir sagt og gert. Það
þýðir ekkert að segja það í öðru orð-
inu, að Biblían sé Guðs orð, þar sem
Guð tali við þann, sem leitar, en halda
því svo fram, að alla spádóma Drottins
— orð Guðs sjálfs — sé ekkert að
marka, og að þeir muni aldrei rætast,
nema þá óeiginlega og einhvers staðar
annars staðar en hér. Sjáið þér ekki, að
slíkur málflutningur hlýtur að eyði-
leggja alla Guðstrú og er þegar búinn
að því?
DAGRENNING 29