Dagrenning - 01.04.1958, Blaðsíða 28

„andlegan ísrael“, sem mér sýnist þá
helzt hljóti að vera rómversk-katólska
kirkjan. Auðvitað er slíkt hrein fjar-
stæða. Það, sem spádómurinn á við, er
það, að eftir miklar þrengingar muni
„ísraels hús“ — hin forna ísraelsþjóð
— öðlast þann skilning á „lögum Guðs“,
að hún beri þau í „hugskoti“ sínu og
„hjarta“, m. ö. o. fari eftir þeim í lífi
sínu og starfi.
„Þú ert þjónn minn ísrael, sá er ég
mun sýna á vegsemd mína,“ segir
Drottinn. Og ennfremur: „Það er of
lítið fyrir þig að vera þjónn minn, til
þess að endurreisa ættkvíslir Jakobs og
leiða heim aftur þá, er varðveitzt hafa
af ísrael; fyrir því gjöri ég þig að Ijósi
fyrir þjóðirnar, svo að þú sért mitt
hjálpræði til endimarka jarðarinnar.“
Saga ísraels er margsögð fyrirfram
í spádómum Biblíunnar: Honum skal
sundrað og dreift meðal þjóðanna til
þess að fága hann og skíra í eldi
reynslu og þjáninga. Eftir langan tíma
(1260 ára útlegð) skyldi hann finna
stað á „fjarlægum eylöndum“ og þar
skyldi hann vaxa upp á ný og verða
aftur Guðs þjóð. Allt þetta hefir gerzt.
Og það, sem enn á eftir að gerast, er
það, að þessar þjóðir, sem byggja ey-
lönd og útskaga enn í dag, eiga eftir
að þekkja uppruna sinn og viðurkenna
hann og verða færar um að vera kjarn-
inn í hinu nýja ríki Krists, er hann
stofnar við endurkomu sína. Þetta allt
hefi ég margrakið í skrifum mínum í
Dagrenningu og víðar og þarf tæpast
að endurtaka það hér yðar vegna.
★
Eins og flestir aðrir fræðimenn hafn-
ið þér óhugsað kenningunni um, að hin-
ar vestrænu lýðræðisþjóðir séu hinar
týndu ættkvíslir fsraels. Þessu hafnið
þér án þess að færa önnur rök fyrir
en axlayptingar og „indignasjón“, eins
og eru venjuleg rök þeirra, sem halda
að þeir viti allt og nenna ekki að kynna
sér ný viðhorf.
Þetta er þó atriði, sem vel mætti
rökræða, og ég hefi sýnt lit á að reyna
það. Málið er nefnilega svo einfalt, að
jafnvel „fræðimenn“ ættu að geta skil-
ið það. Við þekkjum enn í dag eina
ættkvísl fsraels — Júdaættkvíslina,
Gyðingana —, sem, þó að blandaðir
séu, eru enn að megin stofni þessi forna
ættkvísl ísraels. Hinar voru herleidd-
ar til héraðanna í Litlu Asíu sunn-
an og vestan Kaspíahafs og voru þar
„geysifjölmennar“ á Krists dögum,
eins og Jósefus, sagnaritari Gyðinga,
segir. Hvar eru nú þessar ættkvíslir?
Þær hafa ekki dáið út. Fornar sagnir
herma, að þær hafi lagt leið sína til
Evrópu og búið um skeið vestan Svarta-
hafs og nefndust Gotar — sem þýðir
Guðs þjóð —, en það er einmitt nafnið
á hinum forna ísrael. Síðar sundruð-
ust ríki Gota og leystust upp í smáríki
og flakkandi þjóðabrot. Vér vitum nú,
að afkomendur þessara þjóðabrota
byggja Vestur- og Norður-Evrópu, eitt-
hvað blandaðir þeim þjóðflokkum, sem
þar voru fyrir. Þessum augljósa sann-
leika hafnið þér og sálufélagar yðar, en
teljið yður trú um, að ýmis konar villu-
kenningar katólskrar kirkju og hennar
sagnameistara séu réttari. Þér rann-
sakið þetta ekkert sjálfur, en takið at-
hugasemdalaust gild þessi augljósu
villuvísindi.
Ég ræð yður eindregið til að endur-
skoða þessa afstöðu yðar. Það gæti orð-
ið Guðs kristni til mikils stuðnings, ef
mikils metinn háskólakennari og upp-
fræðari prestaefna öðlaðist réttan
skilning á þessu mikilvæga, sagnfræði-
lega atriði.
22 DAGRENNING