Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.04.2015, Síða 51

segja um sköpunina og færð alla athyglina.
Þetta var kannski ekki neitt glamúrlíf, en við
gerðum það nokkuð gott. Við ferðuðumst
mest um Bretland en einnig um Bandaríkin
og gistum á hótelum með stórstjörnum, ég
var með rótara sem sá um að halda aðdáend-
um í skefjum.
Það hljómar kannski eins og amerísk
klisja, en fyrir mér var ferlið við að semja
kántrílög eins og sálfræðimeðferð. Ég hafði
farið í gegnum nokkra dramatíska skilnaði
við kærasta og hvert einasta lag og texti sem
ég samdi var uppgjör við þá fortíð. Mjög
hreinsandi fyrir sálina að skrifa tilfinningar
sínar í söngtexta.Við erum að velta fyrir okk-
ur að koma saman aftur á næsta ári. Ég fæ
skemmtilegar martraðir um það reglulega.“
Í helgum steini í minnst
spennandi borg Englands
„Við ákváðum árið 1998 að slíta hljómsveit-
inni og ég hóf næsta kafla lífs míns. Ég hafði
kynnst manni sem var bankastjóri í Doncas-
ter og flutti þangað. Fólk spurði mig hvernig
ég gæti sest að í minnst spennandi borg
Englands, en ég var tilbúinn að slaka á og
lifa afslöppuðu lífi eins og foreldrar mínir.
Ég var eiginmaður bankastjóra og eróbikk-
þjálfari í hlutastarfi, horfði á sápuóperur og
slakaði á. Settist nánast í helgan stein. Þetta
var alveg það sem ég þurfti eftir fimmtán ár
í skemmtanabransanum. Ég var ástfanginn,
tuttugu og átta ára og þráði venjulegt líf.
Þarna kynntist ég bestu vinkonu minni, Feli-
city Merryman. Ég var varaður við henni í
líkamsræktarstöðinni. Hún var íhaldskona,
fyrrverandi skólastjóri, mikil vöxtum og allt
samstarfsfólk mitt óttaðist hana. Okkur
tókst að verða miklir vinir og hún hvatti mig
til að fara að syngja á ný. Hún trúði á mig.
Hún lést fyrir tveimur árum, en ég finn enn
fyrir henni og hugsa til hennar daglega.
Fyrstu tvö ástarsamböndin mín entust í
þrjú ár. Eftir þrjú ár kemur oft rof í sam-
bönd samkynhneigðra og ég lenti í því tvisv-
ar að kærastar færu frá mér á þeim tíma-
punkti. 2001 kynntist bankastjórinn nýjum
manni og fór frá mér. Ég flutti aftur til New-
castle og fór aftur að daðra við leikhúsið. Ég
fór að kenna söngleikjaframkomu í New-
castle college og keypti mér hús. Mér fannst
frábært að kenna, krakkar með ýmiskonar
bakgrunn sem detta inn í þennan frábæra
heim sem söngleikirnir eru.“
Billy bankar á dyrnar
Árið 2005 leitaði samkennari Lees til hans.
Hann var á leið í prufu fyrir nýjan söngleik á
West End, byggðan á sögunni um Billy El-
liot. „Ég þjálfaði hann í klukkutíma fyrir
áheyrnarprufu, en í lokin spurði hann mig
hvort ég vildi ekki fara í prufu líka. Daginn
eftir hringdi ég í „casting directorinn“ sem
spurði mig hvar ég hefði haldið mig síðustu
ár og hvort ég gæti verið kominn til London
daginn eftir. Ég mætti í prufur og var ráðinn
í sýninguna. Leikstjóri og danshöfundur sýn-
ingarinnar höfðu mikið samstarf við leikhóp-
Morgunblaðið/Kristinn
12.4. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 51
Lee Proud fangar hugmyndir að dönsum með því að taka þær upp á myndbönd.
Spurður um vinnuaðferðir segir Proud að
hann sé stöðugt að hugsa um bestu leið-
irnar til að túlka tilfinningar persóna með
dansi. Hugmyndirnar koma á ýmsum stöð-
um og ekki alltaf í leikhúsinu. „Ég hef alltaf
nálægan iPad sem ég nota til að taka upp
myndbönd af hugmyndum að dönsum. Oft
koma góðar hugmyndir í svefnrofunum og
þá rýk ég fram úr og dansa fyrir framan
iPadinn og tek upp hreyfingarnar. Á með-
an ég var að vinna Mary Poppins var ég
svo óheppinn að týna iPadinum mínum,
sem var ólæstur. Þannig að ef þið finnið
einhvers staðar á netinu myndbönd af
nöktum miðaldra manni að dansa á hót-
elherbergi – þá gæti það verið ég!“
Dansar nakinn á hótelherbergjum