Reykjalundur - 01.06.1961, Blaðsíða 7

öryrkjafélögin og styrktarfélag öryrkja ættu
aðild að bandalaginu, sem síðan stæði opið
sams konar félögum, er stofnuð yrðu síðar.
14. febrúar s. 1. boðaði samvinnunefndin eft-
irtalin 6 félög til fundar. Blindrafélagið,
Blindravinafélagið, SIBS, Sjálfsbjörg — land-
samband fatlaðra, Styrktarfélag fatlaðra og
lamaðra og Styrktarfélag vangefinna. Föstu-
daginn 5. maí 1961 var Öryrkjabandalag ís-
lands stofnað, lög þess samþykkt og eftir-
taldir fulltrúar kosnir í stjóm: Formaður
Oddur Ólafsson læknir (SÍBS), varaformað-
ur Sveinbjörn Finnsson (Styrktarfélag fatl-
aðra og lamaðra), gjaldkeri Zophonías Bene-
diktsson (Sjálfsbjörg — landsamband fatl-
aðra). Ritari Sigríður Ingimarsdóttir
(Styrktarfélag vangefinna). Meðstj.: Andrés
Gestsson (Blindrafélagið) og Einar Eysteins-
son (Blindravinafélag íslands).
Samkvæmt lögum félagsins er tilgangur
þess:
1. að koma fram fyrir hönd öryrkja gagn-
opinberum aðilum.
2. að reka vinnumiðlunar- og upplýs-
ingaskrifstofu fyrir öryrkja.
3. að koma á samstarfi við félagasamtök
er vinna á líkum grundvelli og hag-
nýta reynslu þeirra í þágu bandalags-
ins.
4. að vinna að öðrum sameiginlegum mál-
efnum öryrkja.
Æðsta stofnun sambandsins er þing, er
kemur saman einu sinni á ári og saman-
stendur af þrem fulltrúum frá hverju með-
limafélaganna, en milli þinga fer stjórn sex
manna með málefni þess.
í bandalagið geta aðeins gengið félaga-
samtök, sem hafa það sem aðalverkefni að
vinna að málefnum öryrkja.
19. maí var Guðmundur Löve ráðinn
framkvæmdastjóri bandalagsins og skrif-
stofuhúsnæði tekið á leigu að Bræðraborg-
arstíg 9.
Skrifstofa bandalagsins hefur nú verið
opin í rúman mánuð og virðist sá stutti
tími gefa til kynna að nóg séu verkefnin.
Öryrkjabandalagið hefur samið starfsskrá
sína þannig að félögin, sem eru meðlimir
þess geta óhindruð og frjáls starfað áfram
Reykjalundur
að sínum málum. Bandalagið mun því
leggja höfuðáherzlu á upplýsingaþjónustu og
vinnumiðlun. Sameiginlegt álit öryrkjafélag-
anna er að lokamarkið sé að gera sem
allra flesta öryrkja hæfa til starfs á al-
mennum vinnumarkaði. Þó gerum við okk-
ur Ijóst að alltaf er nokkur hópur, sem ekki
verður til þess hæfur og þá mun unnið að
því að sá hópur eigi kost á vinnu í vinnu-
stofum þeim æthiðum eða á vinnuheimilum.
Engin lífshamingja án vinnu, er skoðun okk-
ar, þess vegna ber að leggja höfuð áherzlu
á vinnumöguleika, sé nokkur starfsorka fyr-
ir hendi, að læknun og þjálfun lokinni. Iðju-
leysi skapar gjarnan lífsleiða og beiskju,
jafnt hjá heilbrigðum og sjúkum, og styrkir,
sem jafnvel nægðu til lífsframfæris, geta
ekki komið í stað vinnunnar. Atvinnuleysi
er böl. Séu heilbrigðir atvinnulausir þykir
sjálfsagt að gera fjárfrekar ráðstafanir til úr-
bóta.
Augljóst er, að það er jafn örðugt fyrir
öryrkjann að ganga atvinnulausan og hinn
heilbrigða. Nú eru í landinu a. m. k. á ann-
að þúsund öryrkja er nokkra starfsorku
hafa. Það kostar mikið fé og mikla vinnu
að útrýma þessu atvinnuleysi, en það er
ósk og von öryrkjabandalagsins að nokkuð
þokist áleiðis í þessu efni á næstu árum,
og að úrbótum í atvinnumálum öryrkja mun
bandalagið einbeita kröftum sínum.
Oddur Ólafsson.
Ritstj. þykir rétt að birta lög öryrkja-
bandalagsins í heild og fara þau hér á eftir:
1. gr.
Nafn bandalagsins cr: Öryrkjabandalag íslands.
2. gr.
Tilgangur bandalagsins er:
1. að koma fram fyrir hönd öryrkja gagnvart opin-
berum aðilum.
2. að reka vinnumiðlunar- og upplýsingaskrifstofu
fyrir öryrkja.
3. að koma á samstarfi við félagasamtök erlendis,
er vinna á líkum grundvelli og hagnýta reynslu
þeirra f þágu bandalagsins.
4. að vinna að öðrum sameiginlegum málefnum ör-
yrkja.
5