Reykjalundur - 01.06.1961, Blaðsíða 42

Fyrir hans harðfylgi fékkst samþykkt á Al-
þingi, frumvarp um stattfrelsi á gjöfum til
S.Í.B.S. á skattárinu 1944, eftir að fjárveit-
inganefnd hafði fellt það frumvarp. Við það
tækifæri flutti hann eftirminnilega ræðu, sem
síðar var prentuð í tímariti okkar í 6. árg.
árið 1944.
Þegar viðtekið var að teknar skyldu upp
raddir þingmanna og geymdar á segulbandi,
valdi Jóhann til upplesturs ræðuna, sem
hann flutti fyrir málstað S.Í.S.S., fyrir mál-
stað hinna sjúku og fátæku, og mun í þessu
atriði felast mannlýsing og hún eigi óglögg.
Jóhann Þ. Jósefsson var kjörinn heiðurs-
félagi S.Í.B.S. árið 1944.
S.Í.B.S. kveður nú með trega þennan góða
vin og trúa stuðningsmann, og færir honum
beztu þakkir fyrir ómetanlega hjálpfýsi og
sanna vináttu.
Ekkju Jóhanns, frú Magneu Þórðardóttur,
dætrum þeirra og öllum öðrum aðstandend-
um eru sendar kærar kveðjur, fluttar í
samúð og hluttekningu.
Þórður Benediktsson.
Baldvin Baldvinsson.
F. 21. des. 1908. — D. 16. ágúst 1961.
Þann 16. ág. s. 1. lézt Baldvin Baldvinsson
kjötiðnaðarmaður, Hólmgarði 14. Hann var
40
fæddur 21. des. 1908 að Stóru-Hámundar-
stöðum á Árskógströnd við Eyjafjörð. For-
eldrar hans voru hjónin Sólveig Stefánsdótt-
ir og Baldvin Þorsteinsson, bæði af svo-
nefndri Krossaætt, sem margir kannast við
þar nyrðra. Síðar fluttu þau hjón að Ár-
bakka í sömu sveit.
Baldvin Baldvinsson ólst upp í heimahög-
um þar nyrðra þar til hann á þrettánda ári
missti móður sína. Skömmu síðar fór
hann til frænda síns, Jóns Baldvinssonar í
Neskaupstað, og var hjá honum fram yfir
tvítugt, en fluttist svo til Hríseyjar norður,
þar sem hann átti margt skyldmenna.
Frá barnsaldri átti hann við að stríða mik-
ið heilsuleysi og hélst það ævilangt. Tuttugu
og fimm ára að aldri varð hann að leggjast
inn á Kristsneshælið veikur af berklum, og
má segja að næstu 7—8 árin síðan hafi
hann, lengst af, orðið að dvelja innan hælis-
veggja eða annarra sjúkrahúsa, allt fram yf-
ir árið 1940, er hann útskrifaðist af hæli.
Skömmu síðar giftist hann eftirlifandi konu
sinni, Laufeyju Þórðardóttur, sem reyndist
honum bezti ævifélagi og elur nú önn fyrir
ungum og efnilegum syni þeirra, sem enn
er á barnsaldri.
Baldvin var dáður mjög af öllum sem bezt
þekktu hann. Var hann þrátt fyrir þung-
bært heilsuleysi, hinn mesti áhugamaður í
starfi að hverju sem hann gekk. Hann var
félagslyndur vel og naut trausts meðal fé-
laga sinna í hvívetna. — Samtök berkla-
sjúklinga munu þó framar öðru hafa átt hug
hans, enda var hann frá fyrstu dögum SÍBS
og þar til ævi hans lauk einn af virkustu
liðsmönnum þess. Hann mun hafa setið flest
þing SÍBS, verið starfandi í miðstjórn nokk-
ur síðustu árin, átt sæti í stjórn Berklavarn-
ar í Reykjavík árum saman, svo lítið eitt
sé talið af félagslegu starfi hans.
Það eru mörg ár síðan ég kynntist Bald-
vin. Upphaf þeirra kynna er mér einkar
minnisstætt. Það var vorið 1938.
Það sumar hófust sjúkir menn á berkla-
hælum handa um stofnun eigin samtaka til
að skipuleggja framlag sitt í baráttu þjóð-
arinnar gegn berklaveikinni, sem þá var og
hafði verið um áratugi eitt hið mesta vanda-
Reykjalundur