Reykjalundur - 01.06.1972, Qupperneq 21

cða skemmri tíma, og röskun verður á ýmsu
öðru í daglegu lífi. Þegar mörg liðamót eru
undirlögð kemur sjúkdómurinn ekki ein-
ungis í veg fyrir ástundun daglegra starfa,
heldur þarfnast sjúklingurinn hjúkrunar og
aðstoðar við hinar smærri athafnir daglegs
lífs, svo sem við að klæða sig, hirða sig o. s.
frv. Gigtsjúkdómar eru í nokkrum sér-
flokki, vegna þess live margir þeirra valda
mikilli og um leið langvarandi fötlun, án
styttingar æviskeiðs. Endurhæfingu ber að
hafa í huga allt frá upphafi meðferðar gigt-
sjúkra. Hér er að sjálfsögðu átt við gigt-
sjúkdóma, sem eru á svo háu stigi, að þeir
valda meiri háttar truflun á lífi sjúklings-
ins.
Á Reykjalundi í Mosfellssveit er ávallt
nokkur hópur gigtsjúklinga. Þar fá þeir
læknishjálp, hjúkrun og sjúkraþjálfun.
Margir vinna við létt störf, svo sem við sam-
setningu plastmuna, saumaskap o. fl. Reynt
er að átta sig á getu hvers og eins, gjarnan
með aðstoð sálfræðings, svo og verkstjóra á
hinum ýmsu vinnustofum. Ol't verður
nokkuð ljóst, hvers konar störf lienta bezt
utan Reykjalundar. Dvölin að Reykjalundi
verður mörgum sjúklingi lyftistöng, sem
gerir honum kleift að hverfa aftur að eðli-
legra líl'i. Því miður reynist oft erfitt að
finna ákjósanlegt starf fyrir fatlað fólk, en
skilningur á nauðsyn þess að nýta starfs-
kral't þess, bæði vegna þess sjálfs og
jijóðfélagsins, fer vaxandi.
Víða erlendis, t. d. á Norðurlöndum og í
Bandaríkjunum, starfa sérstök félög áhuga-
manna í samvinnu við lækna að málefnum
gigtsjúkra. Islenzkir gigtsjúklingar liafa
vissulega notið mikils góðs af starfi ýntissa
samtaka, sem styðja fatlaða á öðrum eða
breiðari grundvelli, en nokkuð langt er þó
í land, unz aðbúnaður gigtsjúkra getur tal-
izt viðunandi. Benda má á, að engin sér-
hæfð sjúkrahúsdeild í meðferð gigtsjúkra
er til hér á landi. Félag íslenzkra gigtlækna
liefur Jrað á stefnuskrá sinni að vinna að
stofnun áhugamannafélags til stuðnings
gigtsjúkum.
Tíðni og um leið áhrif gigtsjúkdóma hér
á landi má að nokkru marka af því, að sjúk-
dómar í beinum og hreyfingarfærum, aðal-
lega gigtsjúkdómar, hafa oftar verið greind-
ir hjá íslenzkum öryrkjum en nokkur annar
flokkur sjúkdóma.
Heimildir: Læknablaðið 57. árg., 1. hefti,
febr. 1971, ritstjórnargr.: Vandamál gigt-
sjúkra og stofnun Gigtsjúkdómafélags ís-
lands; Disability in Iceland by Stefan
Guðnason, Reykjavík — 1969.
Stökur
Greiða vindar gisin ský,
geislar tinda lauga.
Bjartar myndir bindast i
bláu lindarauga.
D. J.
Klónni slaka eg aldrei á
imdan blaki hrinu,
pótt mig lirakið hafi frá
hœsta takmarkinu.
Jón S. Bergniann.
Öðum fœrist ellin nœr,
œskan fjœr i sýnum.
Er scm bœrist aftanblœr
yfir hœrum þinum.
Jón Rafnsson.
REYKJALUNDUR
21