Reykjalundur - 01.06.1972, Qupperneq 51

andi um hrygginn, þó að honum verði á
að segja, er hann heyrir kveðjugaulið í
Hermóði: Farðu í rassgat og komdu aldrei
aftur. Kannski hugsum við eitthvað þessu
líkt, þó að við viljum ógjarna, að þetta
yrðu áhrínsorð.
Enginn okkar verður andvaka þessa nótt.
Nú eru allir hvíldinni guðsfegnir. Innan
stundar eru allir sofnaðir, nema Valdi
gamli og ég. Gamli maðurinn byltir sér
nokkrum sinnum í kojunni fyrir neðan
mig, bölvar andskotans gigtinni — og
bregður sér síðan yfir í draumalöndin. Nú
hefur enginn minnzt á brimhljóðið, sem
áður angraði okkur á kvöldin. Nú geta
allir „sofið fyrir söngtnmum þeim“. Til
þess að bregða ekki út af venjunni, kveiki
ég á kertistýrunni og gríp einhverja bók,
— Fegurð himinsins — og byrja að lesa.
„Þar sem jökulinn ber við loft hættir land-
ið að vera jarðneskt og jörðin fær ldutdeild
í himninum." Lengra kemst ég ekki, því að
nú tekur yfirsmiðurinn að tauta upp úr
svefninum: Ég að bera poka. Yfirsmiður
að bera poka. — Ég les áfram nokkra stund
enn. En ég er þreyttur engu síður en hinir.
Og brátt sígur á mig svefnhöfgi, bókin
rennur úr höndum mér. Sem snöggvast
renni ég augunum yfir mannskapinn, frá
einni koju til annarrar. Síðan slekk ég á
týrunni og sofna með þessi orð úr bókinni
á vörunum: „í andlitum þessa fólks bjó
svipur hinna löngu björtu sumarmorgna
— með skógarilmi í gegnum svefninn."
— Og sjórinn gnauðar á skerinu sí og æ.
Maí 1944.
Smælki
Á dýraveiðum.
Greifinn: „Ert þú ósærður, Karlson?“
Karlson: „Já, herra greifi."
Greifinn: „Ágætt, þá hef ég skotið
mink.“
„LJpp með hendurnar og komdu með
peningana! Tilraun til mótþróa þýðir ekk-
ert.“
„Ég er skrambi hræddur um að tilraun
til ráns sé líka Jiýðingarlaus, svona seint í
mánuði.“
Dómarinn: „Þér eruð dæmdur í fjmm
ára hegningarhúsvinnu. — Hvað haldið þér
að Jiér vilduð helzt gera?“
Fanginn: „Ef dómarinn hefði ekki neitt
á móti því, Jiá vildi ég helzt vera til sjós.“
Viðskiptamaðurinn: „Ég vildi gjarnan
fá að sjá reglulega feita gæs.“
Kaupmaðurinn: „Gerið svo vel að fá yð-
ur sæti, konan mín kemur rétt strax.“
Skóarinn: — Menn eru að tala um, hve
öllu sé vísdómslegt niðurraðað í heiminum,
en hvers vegna voru Jiá ekki mennirnir
skapaðir með fjóra fætur?
Hann: — Nú er ég að fara í langferð, og
ætlar þú nú að muna eftir því að hugsa
alltaf til mín kl. 9 á hverju kvöldi?
Hún: — Er þér ekki sama, þó að Jaað sé
klukkan kortér yfir 9, því að ég hef lofað
honum Helga að hugsa til hans klukkan
9 á kvöldin?
Bónorð eða veðurfregn?
Hann: Þú ert sólskin sálar minnar. Ætti
ég að lifa án þín, mundi ský draga á himin
lífs míns.
Hún: Er þetta bónorð eða veðurfregn?
REYKJALUNDUR
51