Húnavaka - 01.05.1968, Blaðsíða 7

HÚNAVAKA
5
meðal mannanna. Margir helga líf sitt og krafta þjónustunni við
kærleikann, friðinn og réttlætið, þeim hugsjónum, sem Jesús lifði
og dó fyrir. Við getum t. d. minnzt í því sambandi hinna fjölmörgu
trúboða, sem starfa meðal heiðinna þjóða og sem á þessum miklu
umbrota- og róstutímum baka sér með því mikið erfiði og leggja
jafnvel líf sitt í hættu. Við getum minnzt allrar þeirrar mannúðar-
og líknarstarfsemi, sem unnin er í anda Jesú Krists og við getum
minnst hinnar margvíslegu kristilegu starfsemi, sem fram fer í hin-
um einstöku söfnuðum víðsvegar um löndin og allra þeirra fórna,
sem þar eru færðar. Vissulega er mikið um þess konar starfsemi þótt
ef til vill sé minna og sjaldnar frá því sagt en hinu, sem miður má
fara. Allt slíkt starf er unnið í anda og krafti þessara orða Krists:
„En hver sem týnir lífi sínu mín vegna og fagnaðarerindisins, hann
mun bjarga því.“ Þrátt fyrir alla umtalaða deyfð og drunga í trú-
arlegu tilliti, þá er samt víða mikið í sölurnar lagt fyrir málefni
Krists og Jrað einnig hjá okkur hér á íslandi. Það er óhagganleg
sannfæring mín, hvað sem hver segir, að nú sé meira unnið í því
efni en var gert fyrir svo sem mannsaldri. Og sannleikurinn er sá,
að sú staðreynd er helzta vonarstjarnan, sem við getum fest augun
á, á þessum annars svo skuggalegu og tvísýnu tímum.
Á þessum hátíðisdegi er mér það sérstakt gleðiefni að minnast
þess, sem þið, kæru safnaðarmenn, hafið lagt á ykkur með bygg-
ingu hinnar nýju kirkju. Víst hafið þið ekkert til sparað, að hún
mætti verða sem veglegust og prýðilegust í alla staði, og þið hafið
unnið að Jrví með áhuga, dugnaði og ósérplægni. Ég gleðst af því
allra hluta vegna en þó fyrst og fremst af því, að það er fagur vott-
ur um, að þið viljið enn hlúa að kristinni trú og kristilegri guðs
dýrkun meðal ykkar. Ég vona að svo verði ævinlega um þennan söfn-
uð og trúi að því fylgi blessun fyrir ykkar sumarfögru sveit og fyrir
fólkið, sem hér býr í bráð og lengd. Þið hafið að sjálfsögðu bundið
ykkur nokkurn fjárhagslegan bagga, en ég vona að hann verði ekki
tilfinnanlega þungur, og að minnsta kosti vegi hann ekki móti
þeirri gleði, sem skapast af því að vita, að með þessu hafið þið lagt
nokkuð af mörkum málefni guðs til vegsemdar og móti þeirri gleði
að sjá kirkjuna ykkar svo prýðilega rísa hér á staðnum. Á þessari
uppbyggingaöld er það óskemmtilegt og óviðeigandi að sjá kirkju-
húsin dragast mjög aftur úr öðrum byggingum héraðanna.
Hér í þessu prófastsdæmi hafa verið gerð allmikil átök í þessu