Húnavaka - 01.05.1968, Blaðsíða 23

HÚNAVAKA
21
til hennar sem ráðsmaður. Sagnir herma að Jósep hafi þá þegar ver-
íð farinn að fella hug til Guðrúnar, þó að aldrei yrðu þau hjón, og
mun síðar verða sagt frá tildrögum þess, eftir því sem vitað er.
Ei er mér kunnugt um hvaða ár Jósep flytur sig að Hjallalandi,
en nokkuð mun hann þá hafa verið kominn yfir tvítugt. Ekki er
annars getið en vel iiafi farið á með þeim hjónaleysunum fyrstu ár-
in og munu þau þá liafa verið búin að ákveða að ganga í hjónaband,
sem ljóst má marka af því, að búið var að lýsa með þeim þremur
lýsingum, eins og þá var siður og enn fremur var búið að ákveða
giftingardaginn. Ákveðinn sunnudag ætluðu hjónaefnin að ríða til
bingeyrakirkju og láta gifta sig þar, en þegar til átti að taka sinn-
aðist hjónaefnunum, svo að ekkert varð af kirkjuferð þann daginn,
var þó búið að söðla hesta og búast veizluklæðum. Missætti þetta
mun hafa orðið til þess, að aldrei munu þau hafa minnzt á giftingu
síðar á ævinni, en bjuggu þó saman fram í háa elli og dóu bæði á
Hjallalandi. Sambúð þeirra mun þó ekki hafa verið með öllu
snurðulaus, því að bæði voru þau skapstór og lítið hneigð fyrir að
skipta um skoðanir. Fljótlega eftir að Jósep fluttist að Hjallalandi
mun hann hafa tekið öll ráð utan húss í sínar hendur, og var þá
ósleitilega unnið að jarða- og húsabótum, enda mun hann þá þeg-
ar hafa séð, að jörðin var þess verð, að henni væri sómi sýndur.
Það fór líka svo, að Hjallaland varð á dögum Jóseps eitt af önd-
vegishöfuðbólum Húnavatnssýslu. Fyrst lagði Jósep aðaláherzluna
á að rækta túnið og girða það með rammgjörðum grjótgarði. Garð-
ur sá stendur enn í dag, að mestu óhaggaður, eftir 90 ár, því að lok-
íð var við að hlaða hann árið 1876. Garðurinn er 660 metra langur
og lætur að líkum, hve gífurlegt verk það hefir verið að draga að
grjót og byggja slíkt mannvirki. Túnið á Hjallalandi var í tíð Jóseps
talið eitt stærsta og bezta tún hér um sveitir. Ekki lét Jósep staðar
numið við túnbætur einar, heldur lét hann reisa að nýju öll hús
jarðarinnar og ekki með neinum kotungsbrag. íbúðarhús lét hann
byggja úr stórviðum, svo rammgjört að þess munu fá dæmi. Einnig
var húsið mun stærra og betur lýst en áður hafði tíðkazt á sveita-
býlum. Undir húsinu var hlaðinn kjallari úr stórgrýti með sérinn-
gangi og ofan á hæð með „porti“. Herbergjaskipun var og öll hin
vistlegasta.
Þá lét Jósep einnig byggja mikil fénaðarhús, traust að gerð og
viðum og hlöður við öll útihús, sem voru á 5 stöðum á túninu. Allir