Húnavaka - 01.05.1975, Blaðsíða 100

98
HÚNAVAKA
hinni frábærlega gáfnðu og að hennar tíðarmati fjölmenntuðu
konu, og Sesselju tókst vinátta, sem þeim entist til leiðarloka. Skipt-
ust þær á sendibréfunr meðan báðar lifðu. Þau vináttutengsl sýna,
að Aðalbjörgu hefur fundist nokkurs vert um þær gáfur, sem mættu
henni þar sem Sesselja fór.
Þegar rætt er um menntun kvenna á þessu tímabili og þó öllu
heldur menntunarleysi, senr tíðast er milli tanna, gleymist oft sú
þekking á iðnaði þjóðarinnar, senr íslenskar lrúsmæður áttu þá yfir
að ráða og bókstaflega bjargaði þjóðinni — fæddi lrana og klæddi.
Sá lrlutur húsmæðra í bjargráðunr hennar virðist gleymast oft eink-
unr þó matvælaiðnaðurinn, þessi furðulega fjölþætta þekking, sem
nú er að lrverfa úr höndunr og hugunr lrúsmæðranna og glatast þá
með öllu úr þjóðlífinu senr almenningseign. En þessi þekking og
þessi starfshæfni hefur aldrei verið talin til iðnaðar eða metin til
nrenntunar kvenna.
Þegar augunr er rennt yíir starfsferil þeirra kvenna, sem áttu
slíka önn fyrir lröndunr alla ævi sem Sesselja í Sauðanesi, þarf ekki
djúpt að grafa til að sairnfærast unr, hversu gífurlegur þáttur hús-
móðurstarfsins liggur í því að klæða þá fjölskyldu, sem þar var fyrir
hendi. Tólf börn auk annarra heimilismanna þurfa margar flíkur.
Það nrun nú á dögum trauðla tekið trúanlegt en er þó satt, að fæst
af þeinr flíkum fóru unr annarra hendur en hennar, þegar sauma
skyldi eða prjóna. Sesselja var þúsund þjala smiður og jafnframt
frábær að afköstum, enda fer það oftast saman. Þeir, sem slíkri gáfu
eru gæddir eiga eitt í fórunr sínunr, sem samferðamenn festa sjaldan
sjónir á. Hvert verk liggur þeinr svo í augum uppi, að þeim eru
allar bollaleggingar um, lrversu úr skuli leysa, algjörlega óþarfar.
Þeir tapa aldrei lrandtaki, þurfa aldrei að brjóta það upp í dag, sem
byggt var í gær, eiga öll sín handtök framlögð til fullra nytja að
dagsverki loknu, standa aldrei í skuld við liðinn dag eða lokið verk.
Þeir, sem slíkum náðargáfum eru gæddir, eiga því flestum fleiri
stundum úr að spila, flestunr sjaldnar í tímahraki og flýta sér oftast
hægt. Ég hefi sárafáum mætt um dagana, sem þessar eigindir áttu
í ríkari mæli en Sesselja í Sauðanesi.
Sesselja var meðalkona á hæð, íturvaxin og björt yfirlitum. Á
unga aldri voru hreyfingar allar mjúkar og glæsilegar. Námslöngun
hennar og skilningur voru frábær. Lestrarþrá hennar virtist lítt
seðjandi og er nær óskiljanlegt hversu konu með slíkar annir á hönd-