Morgunblaðið - 04.05.2015, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 4. MAÍ 2015
✝ Ásgeir Björns-son fæddist 22.
janúar 1925 á
Siglufirði. Hann
lést 24. apríl 2015 á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri.
Foreldrar hans
voru Guðrún Jón-
asdóttir, f. 20. des-
ember 1885 að
Glaumbæjarseli í S-
Þing, d. 14. október
1954, og Björn Jónasson, f. 23.
júní 1886 að Ytra-Hóli, Öng-
ulsstaðahreppi í Eyjafirði, d. 19.
febrúar 1966. Systkin Ásgeirs
voru: Þórhallur, f. 19. nóvember
1912, d. 2. júlí 1992, Svavar
Bergsteinn, f. 17. febrúar 1914,
d. 13. apríl 1962, Jónas Berg-
steinn, f. 25. október 1916, d. 9.
september 1993, Anna Laufey, f.
3. nóvember 1923, d. 13. júní
1924.
Ásgeir kvæntist 18. júní 1946
Sigrúnu Ásbjarnardóttir frá
Stóradal í Eyjafirði, f. 18. októ-
ber 1927. Foreldrar hennar
voru: Ásbjörn Árnason, f. 1. maí
1880, d. 12. apríl 1962, og Gunn-
laug Gestsdóttir, f. 26. nóvember
1894, d. 19. nóvember 1981.
Ásgeir var ráðsmaður á
kúabúinu að Hóli við Siglufjörð
dísi Sigurjónsdóttur og eiga þau
þrjú börn og eitt barnabarn. Ás-
geir Rúnar, barnsmóðir Hulda
Ósk Ómarsdóttir, þau eiga tvö
börn og eitt barnabarn. Anna
Júlía gift Sigurði Alfreðssyni og
eiga þau þrjú börn. Kristinn,
barnsmóðir María Fjóla Björns-
dóttir og eiga þau þrjú börn.
2. Gunnar Björn Ásgeirsson,
f. 12. ágúst 1960, kvæntur Ellen
Hrönn Haraldsdóttur, f. 19. maí
1961. Þau eiga tvær dætur: Sig-
rúnu Andreu, sambýlismaður
Baldur Ingi Haraldsson og eiga
þau eitt barn. Elínu Lilju og á
hún eitt barn.
3. Ásbjörn Svavar Ásgeirsson,
f. 13. apríl 1963, í sambúð með
Sigríði Sunnevu Pálsdóttur, f.
15. maí 1970, og eiga þau þrjú
börn: Hauk Hlíðar, Heru Sig-
rúnu og Fannar Pál.
4. Rósa Ösp Ásgeirsdóttir, f.
25. maí 1967, gift Unnsteini
Ingasyni, f. 16. febrúar 1966, og
eiga þau tvö börn: Önnu Karen
og Ásgeir Inga.
Ásgeir var Lionsmaður af lífi
og sál og starfaði með Lions-
klúbbi Siglufjarðar allt þar til
hann flutti til Akureyrar.
Ásgeir verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju í dag, 4.
maí 2015, kl. 13.30.
er þau Sigrún
felldu hugi saman.
Síðar lá leið þeirra í
Eyjafjörðinn en þar
stunduðu þau bú-
skap með systur og
mági Sigrúnar að
Knarrarbergi í
Kaupangssveit.
Jörðin bar ekki
tvær fjölskyldur og
fluttu Ásgeir og
Sigrún aftur til
Siglufjarðar þar sem þau
byggðu sér hús á Hafnargötu 22
og bjuggu þar í tæp fjörutíu ár.
Ásgeir starfaði við Versl-
unarfélag Siglufjarðar, fyrst
sem starfsmaður en síðar sem
forstöðumaður þess. Þegar
Verslunarfélagið var lagt niður
um miðjan níunda áratuginn
stofnaði hann, ásamt tveimur
samstarfskonum sínum, Versl-
unarfélagið Ásgeir og ráku þau
það til ársins 1999 er hann lét af
störfum og þau hjónin fluttu í
Lindasíðuna á Akureyri.
Ásgeir og Sigrún eiga fjögur
börn.
1. Jónína Gunnlaug, f. 17.
febrúar 1949, gift Magnúsi Guð-
brandssyni, f. 16. desember
1948. Þau eiga fjögur börn: Guð-
brand, kvæntur Katrínu Bryn-
Það er margs að minnast
þegar góður faðir er kvaddur.
Sem barn minnist ég þín í
Versló, að afgreiða skip á öllum
tímum sólarhringsins því bless-
aðir sjómennirnir urðu að fá
sitt. Okkur var ekki alltaf rótt
þegar þú prílaðir yfir skipin
sem oft lágu tvö, þrjú hvert ut-
an á öðru, en alltaf komst þú
aftur með mannskap til að
handlanga kostinn um borð.
Það var lífseig sagan af þér á
Sigló þegar þú varst mættur á
bryggjuna og ekki búið að
binda skipið við bryggju þegar
þú spurðir: „Strákar, er kokk-
urinn ekki um borð?“
En þrátt fyrir mikla vinnu
voruð þið mamma dugleg að
nýta þær stundir sem gáfust,
henni fannst gaman að veiða og
ófá kvöldin var rennt inn í Fljót
og kastað fyrir silung í Mikla-
vatninu eða af bryggjunni í
Haganesvík, þú lagðir þig þá
bara í grasið og leyfðir okkur
að hafa okkar hentisemi. En
þegar kom að því að tína ber
lást þú ekki á liði þínu, upp við
Hamarinn og inn við Stíflu, það
voru þínir staðir og þú mokaðir
upp berjunum. Kartöfluræktin
var mikið áhugamál og þú út-
bjóst þér garð á ströndinni þar
sem þú ræktaðir allt fyrir
heimilið.
Það var þér talsvert áfall
þegar Verslunarfélag Siglu-
fjarðar var lagt niður, en þú
lést ekki deigan síga og ásamt
þeim Maddý og Guðmundu
stofnaðir þú Verslunarfélagið
Ásgeir þar sem þú starfaðir til
74 ára aldurs er fyrirtækið var
selt og þið mamma fluttuð til
Akureyrar. Það var ykkar sam-
komulag að þegar þú hættir að
vinna flyttuð þið til Akureyrar
á hennar heimaslóðir. Þið sett-
ust að í Lindasíðunni og unduð
hag ykkar þar vel, þú lærðir út-
skurð og sinntir því meðan
sjónin leyfði, eins hefur þú allt-
af haft gaman af spilamennsku
og varst fljótur að koma þér í
spilin jafnvel þótt sjónin væri
farin að gefa sig. Þá tóku Ásta
mágkona þín og vinkonur þínar
í blokkinni þig með og það gaf
þér heilmikið.
Við hér á Narfastöðum nut-
um starfskrafta þinna einnig
seinustu 15 árin en um leið og
líða fór að vori kom gamli
gráni, en það kallaðir þú bílinn
þinn, í hlað hjá okkur hlaðinn
útsæði, jarðarberjaplöntum og
rifsberjarunnum því nóg er
plássið til ræktunar hér. Elju-
semin og natnin við að hreinsa
frá jarðarberjaplöntunum þó
sjónin væri lítil var ótrúleg. En
eins og þú sagðir þá þótti þér
svo gaman að „dóta“ í þessu.
Síðan þvoðir þú þvottinn fyrir
hótelið sumar eftir sumar og
við dáðumst öll að því að maður
á þínum aldri væri svona natinn
við þvott. Umhyggja þín gagn-
vart okkur systkinunum og
börnunum okkar verður seint
þökkuð en sjálfur sagðir þú
alltaf „ef allir eru frískir og
glaðir þá er allt í góðu“. En nú
er kallið komið og við þökkum
fyrir allt sem þú hefur gefið
okkur, pabbi minn, við eigum
margar góðar myndir í hugum
okkar sem við yljum okkur við.
Hafðu þökk fyrir allt sem þú
hefur gefið mér og mínum.
Elsku mamma, þinn missir er
mikill en við hjálpumst að í
gegnum þetta.
Rósa Ösp Ásgeirsdóttir.
Pabbi nú er komið að kveðju-
stund. Ég sit hér með tár á
hvörmum og rita nokkur
kveðjuorð á blað. Það er margs
að minnast, pabbi, þú sem varst
mér svo kær og góður við okk-
ur systkinin svo ekki sé minnst
á það hvað þú reyndist konu
minni og börnum vel, þú varst
sannur afi. Alltaf þegar við
systkinin leituðum til þín með
eitthvað var reynt að uppfylla
þær óskir þó svo að það væri
varla hægt.
Þú varst ekki vanur að segja
okkur frá afrekum þínum, helst
að maður rækist á það einhvers
staðar á prenti og það gerði ég
núna síðast fyrir fjórum dögum
hjá mömmu þegar við vorum að
spjalla og rifja upp minningar.
Í bókaflokknum Þrautgóðir á
raunastund er minnst á björg-
unarafrek þegar þú bjargaðir
dreng frá drukknun hinn 14.
mars 1962 eftir að mamma sá
kajak hvolfa í höfninni sem var
beint fyrir neðan húsið okkar.
Mamma sagði mér að hún hefði
kallað á þig og minnti hana
jafnframt að þú hefðir ekki gef-
ið þér tíma til að fara í skó þar
sem þú hefðir bara hlaupið nið-
ureftir og stungið þér til sunds
og bjargað drengnum. Á æsku-
árum mínum var alltaf farið í
kirkju á aðfangadag og oftar en
ekki sofnaðir þú þar vegna
þreytu og mamma hnippti í þig
þegar þú varst farinn að hrjóta
og kirkjugestirnir hættir að
heyra í prestinum út af hrot-
unum í þér, en presturinn sagði
alltaf að þetta væri merki um
að manni liði vel í kirkjunni
sinni ef maður sofnaði.
Eftir að þú fluttir til Ak-
ureyrar fórstu aða taka þátt í
félagslífi eldri borgara og þá
helst í spilum og í tréútskurði,
sem þú hafðir alltaf svo gaman
af. En eftir að sjónin hvarf að
mestu varðstu að hætta í tréút-
skurðinum og þá misstir þú
mikið en þú hélst áfram að
spila og þá var Ásta Axelsdótt-
ir, mágkona þín, stoð þín og
stytta. Hún tók þig með í spilin
og það ber að þakka, geri ég
það hér með, einnig þakka ég
öllum spilafélögunum. Þú not-
aðir spil með stórum táknum á
sem þú fékkst frá blindrafélag-
inu en þú sást svona nokkurn
veginn á þau. Enn og aftur vil
ég þakka fyrir umhyggjuna í
garð föður míns.
Eftir að ég eignaðist mín
afabörn í sumar og við komum
til ykkar með þau þá alveg
yngdist þú upp, þú hafðir svo
gaman af börnum. Hafðir svo
gaman af að fylgjast með hvað
þau döfnuðu vel, þú spurðir iðu-
lega hvernig þau hefðu það ef
við komum í heimsókn eða
hringdir. Þegar þú varst á
Siglufirði vannstu stundum all-
an sólarhringinn, það þurfti að
afgreiða skip á nóttunni og
aðra bæjarbúa á daginn, þetta
þótti þér ekkert tiltökumál. Ég
var ekki gamall þegar ég fór að
vinna með þér í búðinni og
vann hjá þér á sumrin og um
jól og páska eða bara eftir
skóla á daginn alveg þangað til
ég fór að læra trésmíðar, þú
kenndir mér að vinna og
reikna.
Að lokum langar mig að
þakka konunni minni, Ellen
Hrönn, fyrir alla umhyggju og
alúð í garð foreldra minna á
þessum erfiðu tímum. Hún var
stoð þeirra og stytta í þessum
veikindum pabba og er ég þér
ævinlega þakklátur og þetta
segir mér hvað ég er vel giftur.
Elsku mamma, við styðjum
þig í sorginni, okkar missir er
mikill og stórt skarð skilur
pabbi eftir sig hér.
Gunnar Björn
Ásgeirsson.
Elskulegi afi minn, við kveðj-
um þig í dag með sárum sökn-
uði. Þrátt fyrir að þú hafir náð
góðum aldri þá er alltaf erfitt
að kveðja, aldrei er maður
tilbúinn til þess að kveðja þá
sem manni þykir vænt um.
Þegar ég hugsa um farinn veg
og allar þær minningar sem við
höfum búið til saman þá eru
þær minningar ófáar, þessar
minningar munu lifa í hjörtum
okkar alla ævi.
Búðinni þinni á Siglufirði
sinntir þú með bros á vör og
efast ég um að einhver hefði
getað sinnt henni betur en þú.
Alltaf var jafn gaman að
skreppa á Siglufjörð til afa og
ömmu og fá að brasa ýmislegt
með þér, alltaf var nóg að gera
og var alltaf hægt að hafa nóg
fyrir stafni með þér. Nammi-
kassarnir niðri í kjallara voru
að sjálfsögðu í miklu uppáhaldi
en aldrei varstu reiður þrátt
fyrir að við værum að stelast í
góðgætið sem þar var að finna.
Narfastöðum unnir þú mikið
á seinni árunum, þar fékkst þú
að dunda og var nóg fyrir stafni
fyrir þig á sumrin, sumarið sem
við eyddum saman á Narfastöð-
um er ógleymanlegt, það er
ekki á hverjum bæ sem maður
getur unnið með afa sínum.
Kartöflur voru efst í þínum
huga, þrátt fyrir háan aldur og
sjónin ekki upp á sitt besta þá
ræktaðirðu samt sem áður
kartöflur með góðri hjálp
þeirra á Narfastöðum.
Ég þakka þér, elsku afi, fyrir
öll þau ár sem ég fékk að eyða
með þér, þau eru mér mikils
virði og er ég þakklát fyrir að
hafa átt þig að sem afa, einnig
vil ég þakka þér innilega fyrir
hve yndislegur þú varst við son
minn, það var alltaf jafn ynd-
islegt að sjá ykkur saman.
Minning þín lifir í hjörtum
okkar, far þú í friði, elsku afi.
Ásgeir J. Björnsson
✝ Stefán EgillJónsson fædd-
ist á Hrollaugs-
stöðum í Eiða-
þinghá 10. október
1927. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 23. apríl
2015.
Foreldrar hans
voru Guðný Þór-
ólfsdóttir, f. 26.7.
1889, d. 3.4. 1979,
og Jón Ísleifsson, f. 7.7. 1893, d.
23.11. 1964, ábúendur í Grænu-
hlíð í Hjaltastaðaþinghá. Hálf-
bróðir: Þórólfur Stefánsson, f.
1914, d. 2004. Alsystkini: Guð-
geir, f. 1923, d. 2009, Lukka, f.
1925, d. 2004, Snorri, f. 1926, d.
2012, Kristmann, f. 1929, og Sæ-
björg, f. 1932. Þann 26.1. 1957
giftist Egill Þórdísi Vilborgu
Þórólfsdóttur frá Stóru-Tungu í
Bárðardal, f. 4.3. 1932, d. 24.8.
1984. Börn þeirra eru: 1) Jón
Þór, f. 10.7. 1957, d. 1.12. 1979,
dóttir hans er Ingibjörg Helga,
f. 28.10. 1976, maki Halldór H.
Ingvason, f. 1975, börn: Axel
Þór, Daníel Ingi, Brynjar Már,
Helga María og Ingunn Eva. 2)
Sveinn, f. 17.8. 1958, maki Guð-
rún Andrésdóttir, f. 1960. Synir
þeirra: Egill Andrés, Jónas Þór
og Sigmar Örn. Barnabörnin
það hans sumarvinna til margra
ára, á veturna vann hann við það
sem til féll, t.d. sem vinnumaður
á bæjum í sveitinni og sem póst-
ur. Síðar fór hann til Reykjavík-
ur og vann þar við ýmis störf,
t.d. múrverk og pípulagnir. Í
Reykjavík kynntist hann verð-
andi eiginkonu sinni, Þórdísi, og
var fyrsta búskaparár þeirra
þar, síðan voru þau eitt ár á
æskuslóðum hennar í Bárð-
ardal. Vorið 1958 keyptu þau
jörðina Syðri-Varðgjá og
bjuggu þar öll sín búskaparár.
Heimilið var fjölmennt, börnin
átta fæddust á 10 árum og einn-
ig ólu þau upp Ingibjörgu
Helgu, dóttur Jóns Þórs. Það
var því nóg að gera á stóru
heimili. Tónlistin skipaði alla tíð
stóran sess í lífi Egils og spilaði
hann á harmonikku og var fé-
lagi í Harmonikkufélagi Eyja-
fjarðar. Einnig spilaði hann með
Afabandinu í mörg ár og var
einn af stofnendum þess. Eftir
að hann eignaðist húsbíl gerðist
hann félagi í Félagi húsbílaeig-
enda og ferðaðist mikið um
landið og hafði gaman af. Árið
2006 eignaðist hann góða vin-
konu og sambýliskonu til nokk-
urra ára, Sigurveigu Ein-
arsdóttur, þau ferðuðust mikið
saman og nutu lífsins á meðan
heilsa hans leyfði.
Útför Egils verður gerð frá
Kaupangskirkju í dag, 4. maí
2015, og hefst athöfnin kl. 13.30.
eru fjögur. 3) Leif-
ur, f. 17.8. 1959,
börn: Guðrún Vala,
Stefán Vilberg,
Sandra Dís og
Díana Ósk. Barna-
börnin eru þrjú. 4)
Þórólfur, f. 4.11.
1960, maki Sigrún
Kristbjörnsdóttir, f.
1964. Dætur þeirra:
Þórdís Eva og Alma
Sigríður. Þau eiga
eitt barnabarn. 5) Þorgeir, f. 1.2.
1962, maki Helena Sigurbergs-
dóttir, f. 1969, börn: Guðrún
María, Daði Freyr, Hlynur
Freyr, Jóna María og Jón Ingi.
Barnabörnin eru fimm. 6) Anna
Guðný, f. 24.4. 1963, maki Oliver
Karlsson, f. 1962. Börn: Jón Al-
bert, Agla Rún, Davíð Geir og
Anna Elísabet. Þau eiga eitt
barnabarn. 7) Ómar, f. 6.4. 1965,
maki Oddfríður Breiðfjörð, f.
1965, börn: Bjarki og Elsa Dóra.
8) Gunnar, f. 14.12. 1966, maki
Jóna S. Friðriksdóttir, f. 1969,
börn: Helga Margrét, Leó, Ómar
Berg og Kristrún. Þau eiga eitt
barnabarn.
Egill ólst upp í Grænuhlíð í
Hjaltastaðaþinghá og tók virkan
þátt í bústörfum með foreldrum
sínum frá unga aldri. Hann byrj-
aði níu ára í vegavinnu og var
Elsku afi minn. Eins og ég á
erfitt með að trúa því þá ert þú
fallinn frá. Ég vissi að stundin
kæmi en gat með engu móti
undirbúið mig og því hafa síð-
ustu dagar einkennst af miklum
söknuði og sorg. Það er sárt að
missa svo náinn ástvin en það
sem hughreystir mig er að fyrir
þig var hvíldin kærkomin.
Síðustu daga hafa minning-
arnar hrannast upp í huga mér
frá því ég var lítil stúlka. Ég
mun aldrei geta komið því
nægilega vel til skila hversu
mikilvægur þú hefur verið mér
allt mitt líf. Þú varst ekki bara
afi minn, ég er lítið barn þegar
þú gengur mér í föðurstað eftir
fráfall pabba míns og verð ég
þér ævinlega þakklát fyrir það.
Fyrsta minningin sem kemur
upp í huga mér ert þú með mig
á háhesti og marrið í grasinu
undan gúmmískónum þínum í
sól og sumaryl. Já, minning-
arnar eru margar tengdar bú-
skapnum þar sem ég skottaðist
með þér og í kringum þig á
meðan þú sinntir þínum störf-
um.
En það eru svo margar aðrar
stundir sem eru mér svo dýr-
mætar. Til dæmis harmonikku-
leikurinn sem var þér svo kær,
öll kvöldin sem ég hlustaði á
þig spila á harmonikkuna og
dundaði mér við eitthvað hjá
þér á meðan.
Þrátt fyrir mikið annríki við
búskapinn gafst þú þér nánast
alltaf tíma til að lesa fyrir mig
á kvöldin. Fram að tólf ára
aldri sofnaði ég við hliðina á
þér og þá oft á öxlinni á meðan
þú last fyrir mig. Þrátt fyrir að
bækurnar hafi verið margar
eru mér tvær minnisstæðastar,
Heiða og Sögur og sígild æv-
intýri. Sagan af Heiðu þótti
mér alltaf skemmtileg og
fannst ég eiga ansi margt
sameiginlegt með þessari litlu
stúlku sem bjó ein uppi í fjalli
með afa sínum. Við vorum bara
með kindur en ekki geitur eins
og þau. Það er ekki langt síðan
þú rifjaðir upp þennan tíma
með mér og allar sögustund-
irnar ásamt því sem þú sagðir
mér að fólk furðaði sig nú á því
hversu langt fram eftir aldri ég
hefði fengið að sofna hjá þér á
kvöldin. Þú talaðir um að þér
fyndist ég hafa þurft á því að
halda og því hafi það verið
sjálfsagt. Ég held nefnilega afi
minn að vegna þess hve erfiðar
raunir og missi fjölskyldan
þurfti að ganga í gegnum á
þessum tíma þá höfum við verið
að hlúa hvort að öðru.
Svo var það námið mitt við
Háskólann á Akureyri. Þú varst
svo ákafur í að styðja mig í
þessari ákvörðun og eftir að
fyrstu annarprófin mín voru
búin man ég að við sátum tvö
saman í eldhúsinu þar sem ég
bjó á þeim tíma og skáluðum í
rauðvíni ásamt því sem ég
skrifaði jólakortin fyrir okkur
bæði þetta árið.
Já, afi minn, þær eru margar
minningarnar sem ég á um þig
og síðan þú fórst hef ég heyrt í
þér raulandi í kollinum á mér á
meðan þú nærð þér í sykurinn
út í kaffið, mjólkina, já eða
horfir út um eldhús- eða stofu-
gluggann heima á Syðri-
Varðgjá. Svo lifandi ertu í huga
mér enn og verður ávallt. Þú
varst mín stoð og stytta, sá sem
ég gat ávallt treyst á. Ég kveð
þig hér með söknuði og trega
en jafnframt góðum minningum
sem fylla hjarta mitt af kær-
leika, öryggi, stolti og hlýju.
Hvíldu í friði elsku afi minn.
Kærleikskveðja, þín sonar-
dóttir,
Meira: mbl.is/minningar
Ingibjörg Helga
Jónsdóttir.
Að kvöldi síðasta vetrardags
kvöddum við elsku afa Egil.
Elsku afi. Þótt ég viti að
hvíldin hafi verið kærkomin og
að nú líði þér vel er alltaf erfitt
að sleppa takinu og kveðja. Ég
tel mig afskaplega heppna afas-
telpu því eftir sitja ótal margar
minningar af yndislegum manni
sem vildi allt fyrir mig gera.
Vissulega vorum við ekki alltaf
sammála, ég og þú, og gátum
rökrætt hin ýmsu mál en um
væntumþykju þína og ást ef-
aðist ég aldrei.
Þegar ég hugsa til baka og
rifja upp þann tíma sem ég
eyddi hjá þér í sveitinni sem
barn streyma einungis fram
gleðilegar minningar. Þar spila
krossgátur og harmonikka stórt
hlutverk og ég sé þig ljóslifandi
fyrir mér með nikkuna í fang-
inu frammi í eldhúsi eða uppi í
rúmi að ráða krossgátu. Það
var fátt betra en að hlusta á þig
spila nokkur lög þegar allt var
að komast í ró og skríða svo
upp í rúm hjá þér og sofna út
frá krafsinu í pennanum þegar
þú réðst krossgátu fyrir svefn-
inn.
Búskapur var þitt ævistarf
og veit ég fyrir víst að þar
varstu algerlega á heimavelli,
ef einhver var fæddur til að
vera bóndi þá varst það þú.
Umhyggjan sem þú sýndir
skepnunum var augljós og enn
þann dag í dag er mér ómögu-
legt að skilja hvernig þú gast
þekkt um það bil 140-150 kind-
ur í sundur með nafni því í mín-
um huga voru þær allar eins,
hvítar með horn. Ég kunni ekki
að meta þær á sama hátt og þú
gerðir en hafði gaman af því að
fara með og stússa í fjárhúsinu
eða hlöðunni meðan þú sinntir
verkunum.
Elsku afi, það sem ég á eftir
að sakna þín, en það er huggun
Egill Jónsson