Morgunblaðið - 09.06.2015, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚNÍ 2015
✝ Páll Eyvinds-son fæddist í
Reykjavík 4. júlí
1951. Hann lést 29.
maí 2015 á heimili
sínu eftir erfið
veikindi.
Foreldrar Páls
voru Eyvindur
Árnason, vélstjóri
og iðnrekandi, f.
17. febrúar 1926, d.
15. maí 2012, og
Margrét Gestsdóttir húsmóðir,
f. 15. júní 1929, d. 19. ágúst
2011. Systkini Páls eru Árni, f.
9. febrúar 1949, Kristjana Jó-
hanna, f. 8. ágúst 1953, María
Wilhelmína Heilmann, f. 5. sept-
ember 1954, d. 20. febrúar 2013,
og Hannes, f. 30. júlí 1957.
Páll kvæntist Helgu Rögnu
Ármannsdóttur 9. apríl 1978.
Börn þeirra eru: 1) Björg Ragn-
heiður, f. 17. mars 1977, gift
Benjamíni Inga Böðvarssyni, f.
1978. Börn þeirra eru: Lúkas
Páll, f. 2004, og Elías Logi, f.
2010. 2) Ármann Jakob, f. 28.
febrúar 1980, kvæntur Áslaugu
Guðmundsdóttur, f. 1981. Þeirra
börn eru: Jakob Dagur, f. 2003,
Arney Helga, f. 2007, og Rakel
fluttu þau aftur á Digranesveg-
inn í sama hús og þau höfðu áð-
ur búið í þegar tengdaforeldrar
Páls fluttu sig neðar í götuna.
Páll lærði til flugmanns á ár-
unum 1972-1977 þegar hann
lauk atvinnuflugmannsprófi.
Hann vann sem hleðslustjóri hjá
Iscargo 1973-1978 og stundaði
nám í Vélskóla Íslands veturinn
1974-1975. Páll starfaði sem
flugmaður hjá Iscargo 1978-
1982 og síðan hjá Arnarflugi
1982-1988. Frá mars 1988 starf-
aði hann sem flugmaður hjá
Cargolux í Lúxemborg, síðar
sem flugstjóri og svo sem þjálf-
unarflugstjóri frá 1995. Frá árs-
byrjun 2001 starfaði Páll sem yf-
irflugstjóri hjá Bláfugli hf.
Páll var frá unga aldri mikill
tónlistaráhugamaður, tók virk-
an þátt í tónlistarlífi Kópavogs
og víðar sem ungur maður og
var liðsmaður í ýmsum hljóm-
sveitum, t.d. Zoo, Acropolis, Ma-
estro og Flamingo. Í rúm tutt-
ugu ár tók hann einnig mikinn
þátt í tónlistarlífi Fríkirkjunnar
Kefas þar sem hann spilaði á
bassa. Páll hafði einnig gaman
af íþróttum og síðustu ár spilaði
hann golf af miklum áhuga.
Útför Páls fer fram í dag, 9.
júní 2015, frá Fríkirkjunni Ke-
fas, Fagraþingi 2a, við Vatns-
endaveg í Kópavogi, kl. 15.
Birta, f. 2008. 3)
Sverrir Gaukur, f.
5. apríl 1981.
Páll ólst upp í
Kópavogi, fyrst í
Dílum í suðurhlíð-
um bæjarins, síðar í
Víðihvammi og svo
í Löngubrekku og
heimilið var er-
ilsamt og líflegt.
Páll gekk í Kópa-
vogsskóla og lauk
þaðan gagnfræðaprófi árið
1968. Í kjölfar þess starfaði
hann hjá föður sínum og bræðr-
um hans í fyrirtækjum þeirra;
Víbró hf., plastverksmiðju á
Dalveginum í Kópavogi, og í
Frostveri hf., frystigeymslum
við Hvaleyrarbraut í Hafnar-
firði. Páll starfaði einnig síðar í
frystihúsinu Barðanum, sem var
í næsta húsi við Víbró hf., þar
sem hann kynntist eftirlifandi
eiginkonu sinni rétt eins og for-
eldrar hans höfðu einnig kynnst
þar á sínum tíma. Páll og Helga
bjuggu fyrstu tvö árin á heimili
tengdaforeldra hans á Digra-
nesvegi 64 en fluttu síðan í
Skólagerði 54 þar sem þau
bjuggu í sautján ár. Árið 1996
Eftir langan, strangan vetur og
hörð og grimm veikindi lést pabbi
minn á sérlega sólríkum og falleg-
um degi. Það var táknrænt því
þannig er minning pabba míns,
einstaklega björt og fögur. Þenn-
an dag varð líka jarðskjálfti sem
var líka táknrænt því sama dag
skalf tilvera mín sem aldrei fyrr
og okkar allra í fjölskyldunni. Hún
skelfur enn og merki þessa dags
munu aldrei hverfa rétt eins og
náttúran ber þess merki ef mikið
hefur gengið á.
Pabbi minn var flugmaður og
því ekki eins mikið heima og flest-
ir aðrir pabbar. Ég saknaði hans
alltaf þegar hann fór, þegar hann
var í burtu og hlakkaði til að fá
hann heim. Hann fór oft eld-
snemma að heiman og hafði það
fyrir reglu að kyssa okkur alltaf
bless. Stundum rumskaði maður,
fékk og gaf stórt knús og oft var
erfitt að sofna aftur eftir kveðju-
stundina. Það er vont að vita það
að hann kemur ekki aftur heim í
þetta sinn en mikið hlakka ég þess
þá heldur til að hitta hann að nýju.
Það verður eins og þegar ég hitti
hann einu sinni óvænt í Lúxem-
borg þar sem ég var 12 ára gömul í
kórferðalagi með Skólakór Kárs-
ness. Hann hafði komið fyrr til
baka úr flugi og hafði uppi á mér
án þess að ég ætti þess von. Kór-
inn var á heimleið og við vorum
fyrir utan flugstöðina. Ég kraup
við bakpokann minn og var að
leita að einhverju þegar pabbi
bankaði á öxlina mína. Ég leit upp
og sá pabba minn standa fyrir of-
an mig brosandi með sólgleraugun
sín. Mér varð svo um að ég stökk
beint upp, setti örugglega Lúxem-
borgarmet í viðbragði og faðmaði
hann svo harkalega að gleraugun
hans fóru öll í klessu og hann
mátti hafa sig allan við að halda
jafnvægi. Þannig verður það næst
þegar ég sé hann. Hann verður
ekki með gleraugu því á himnum
eru allir heilir og þar verður ekki
lengur til sorg og söknuður eins og
hér.
„Það er eins og sumt fólk eigi
ekki að fara“, sagði vinur pabba
um daginn og átti við hversu
óhugsandi það er að missa suma
og að pabbi minn væri í þeim hópi.
Ég veit að allir sjá á eftir sínum en
án þess að minn eigin missir valdi
því að ég ýki þá veit ég að margir
sjá núna á bak afar vel gerðum
manni. Hann hafði það að leiðar-
ljósi að koma vel fram við alla, eiga
samskipti á jafningja grundvelli
og notaði húmor og léttlyndi
óspart í þeim efnum. Hann var
hjálpsamur og langlundaður. Það
var auðvelt að vera í kringum
hann og skemmtilegt. Mikið hefði
ég viljað hafa hann lengur. Fyrir
mig, fjölskyldu mína alla, einkum
mömmu mína og afabörnin sem
hann hafði dálæti á.
Ég er þakklát fyrir allt, hans
persónu og mótun. Þakklát fyrir
tónlistina sem hann miðlaði áfram
og fyrir að hafa verið með pabba
mínum í hljómsveit í rúm tuttugu
ár. Það eru ekki allir sem eiga þá
reynslu. Þakklát fyrir að hafa átt
hann sem afa drengjanna minna
og veit að minning hans lifir sterk í
nafna hans og litla piltinum sem
áttar sig ekki alveg á stöðu mála.
Elsku pabbi, „may the good Lord
bless and keep you till we meet
again“. Ég elska þig og það gera
drengirnir mínir líka.
Þín,
Björg Ragnheiður, Lúkas
Páll og Elías Logi.
Æi pabbi, mikið vildi ég að þú
værir ekki farinn.
Heimurinn minn hefur minnk-
að umtalsvert, það hafa komið
kaflar í mínu lífi þegar ég hef haft
sárafáa á bak við mig en ég gat
alltaf treyst á að hafa þig.
Ég er svo óendanlega þakklát-
ur fyrir síðastliðin fjögur ár, þó
þau hafi ekki verið fullkomin þá
breyttist sambandið og batnaði,
septembermánuður verður mán-
uður blendinna tilfinninga, héðan í
frá. Þá hóf ég draumanámið eftir
að hafa undirbúið mig fyrir það í
tvö ár en það er einnig mánuður-
inn sem þú kallaðir fjölskylduna
saman og sprengjan lenti: Krabbi.
Þetta var gífurlega erfið bar-
átta og það var mjög oft tvísýnt
hvort þú myndir einfaldlega hafa
þetta af en dugnaðurinn og hark-
an í þér hafði vinninginn, þó að á
endanum legði þessi andstyggilegi
sjúkdómur þig, þá var það ekki
fyrir skort á baráttuvilja, heldur
líkaminn sem gaf sig og endaleik-
urinn kom fljótlega á eftir. Ljúfur
til hins seinasta.
Ég veit að ég mun hitta þig aft-
ur í einu formi eða öðru, ég mun
halda áfram að haga mínu daglega
lífi eftir reglunum sem þú kenndir
mér í sambandi við vinnuna á flug-
velli.
1) Hugsaðu áður en þú fram-
kvæmir.
2) Vandaðu þig við það sem þú
gerir og komdu vel fram við fólk.
3) Í vafa skoðaðu reglu 1 og 2.
Ég er svo þakklátur fyrir öll
tækifærin, uppvaxtarárin í Lúx og
stuðninginn (jafnvel þrátt fyrir
betri vitund á köflum) alla ævi-
daga mína. Ég óska þér alls hins
besta í svefninum langa en hef
áform um að hitta þig seinna í
draumalandinu, þar sem þú tekur
mig í golfkennslu og kurteislega
talar mig til fyrir að einbeita mér
ekki nóg þegar ég er að slá kúluna.
Elsku pabbi, þú gast verið
strangur en varst alltaf sann-
gjarn, aldrei of upptekinn til að
hjálpa hverjum sem var. Minnir
mig á það þegar þú bjargaðir ís-
lenskri konu með að komast heim
frá Lúx eða þegar strákar jafn
gamlir systur minni, stríddu mér
og slógu. Þá var ekki langt í bjarn-
arhamspabba að sækja.
Æi pabbi minn, mikið hefði ég
viljað sýna þér mín eigin barna-
börn og hversu mikill missir muni
verða fyrir þau, að kynnast þér að-
eins á myndum og sögum (sem nóg
er af) en það átti ekki að verða. Al-
veg eins og eftir eitt og hálft ár
þegar ég útskrifast sem flugvirki,
þá hefði ég viljað hafa þig þarna,
en það átti ekki að vera, en þá veit
ég að þú munt fylgjast með og vera
alveg jafn, ef ekki stoltari af
stráknum þínum, sem þú loks
komst til manns. Ég gæti líklegast
fyllt hverja minningargreinina af
annarri af hlutum sem við munum
missa af en við vitum öll hvað
dauðinn er, endanlegur.
Aldrei aftur mun ég hringja í
þig, tala við þig eða snerta þig.
Það sem ég get hins vegar gert
er að gleðja þig, gera þig stoltan og
halda áfram að breyta dagsdag-
legu lífi sem þú getur horft á með
stolti.
Takk, pabbi, fyrir kærleikann,
vináttuna, Normandy-ferðina, Ba-
stogne-ferðina, skilninginn, hjálp-
semina, skutlin, matinn, fyrir
æsku mína, fyrir fortíð mína, fyrir
samtíð mína en fyrst og fremst
framtíð mína.
Þinn elskandi sonur,
Sverrir Gaukur Pálsson.
Þessi minningargrein er skrifuð
a.m.k. tíu árum of snemma. En
dauðinn spyr ekki um tíma og tíð-
ir, hann kemur bara þegar honum
sýnist með litlum eða engum fyr-
irvara...og alltaf er hann jafn kald-
ur og óþægilegur.
Tengdapabbi minn er látinn.
Ekki hafði ég gert mér það í
hugarlund að þetta yrði staðan í
dag. Við sem ætluðum að mynda
hljómsveit og spila á ættarmótinu
á Ólafsfirði í sumar og eiga góðar
stundir þar með ættmennum þín-
um.
Tengdapabbi, þú hefur reynst
mér vel og ég er þakklátur fyrir
góð kynni og mikla vináttu. Þú
sagðir alltaf að ég væri uppáhalds
tengdasonur þinn, en það var svo
sem aldrei pressa þar sem þú áttir
einungis eina dóttur.
Þú varst alltaf hress og kátur,
uppfullur af góðum húmor og létt-
leika, jafnvel þótt að mikið lægi á
þínum herðum. Þú þurftir oft að
leysa stór verkefni, bæði í
vinnunni og heima fyrir, og stund-
um tók þetta mikið á þig. En aldrei
sá ég þig gefast upp, þú kláraðir
þitt og gerðir allt með sóma. Sam-
tímis náðir þú alltaf að halda í létt-
leikann og húmorinn og ég minnist
þess ekki að hafa hitt á þig geðillan
eða reiðan. Þú áttir góða lund og
það var alltaf þægilegt að vera í
kringum þig.
Þú varst fær flugmaður og flug-
stjóri, um það vitna samstarfs-
menn og einnig er til frágögn um
eitt af flugafrekum þínum í bók.
Þar náðir þú með undraverðum
hætti að snúa og lenda stórri vél
sem hafði misst þrjá hreyfla af
fjórum rétt eftir flugtak yfir stór-
borg. Þú varst fróður um flug og
flugvélar og það var gaman að
ræða um þessi mál við þig.
Ég fékk stundum að sitja í með
þér, eitt sinn flaug ég með þér í
næturflugi á milli Íslands, Þýska-
lands og Bretlands. Það var mikil
upplifun og gaman að fylgjast með
hversu vel þú kunnir þitt fag. Ég
minnist þess þegar þú fórst að
benda á og nefna borgirnar fyrir
neðan okkur þegar það eina sem
sást var einungis aragrúi af götu-
ljósum. Þú þekktir þetta eins og
handarbakið á þér. Síðar „skutlað-
ir“ þú okkur Björgu til Skotlands í
brúðkaupsferðina og sóttir okkur
síðan aftur til Bretlands þegar við
vorum búin að þræða okkur niður í
gegnum löndin.
Þú varst góður bassaleikari og
það var gaman að spila með þér í
bandi uppi í kirkju og víðar. Þú
fylgdist gjarnan vel með því sem
ég var að gera á trommusettið og
fylgdir bassatrommunni vel eftir.
Þessara stunda á ég mikið eftir að
sakna.
Þegar að barnabörnin fóru að
birtast settir þú þig strax vel inn í
afahlutverkið og þú barst hag
þeirra fyrir brjósti þér. Þú lékst
við krakkana, grínaðist í þeim,
knúsaðir þau í döðlu og varst alltaf
skemmtilegur. Þau nutu þess öll
að vera í kringum þig og sóttu í
þig. Drengirnir mínir tveir eiga
fullt af góðum minningum um þig.
Nú ertu kominn til Frelsarans,
inn í eilífðina og þar ertu á góðum
stað. Ég er þakklátur fyrir góðar
minningar um þig, þær eru það
verðmætasta sem við aðstandend-
ur eigum nú þegar þú er farinn.
Jesús mælti: „Ég er upprisan
og lífið. Sá sem trúir á mig mun lifa
þótt hann deyi. Og hver sem lifir
og trúir á mig mun aldrei að eilífu
deyja. Trúir þú þessu?“ Jóhannes-
arguðspjall 11:25-26.
Benjamín Ingi Böðvarsson.
Við félagarnir kynntumst Palla
strax í barnaskóla. Við lukum okk-
ar skólagöngu í Kópavogi sem
gagnfræðingar. Það voru mikil
umrót upp úr 1960. Hljómsveitar-
bransinn blómstraði með tilkomu
Bítlanna og fleiri goða. Allir
drengir tóku gítar í hönd og stofn-
uðu bönd. Æft var í kjöllurum, bíl-
skúrum og útihúsum á meðan
vært var. Tækjabúnaður takmark-
aður til að byrja með. Gjarnan
sungið í standlampa. Margir ein-
staklingar komu við sögu við okk-
ar fyrstu atvinnusköpun á þessum
tíma og eru sumir enn að í dag.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um Palla vin okkar frá þess-
um tíma.
Eftir á er furðulegt að drengir
rétt fermdir skulu hafa fjárfest í
tækjabúnaði langt umfram getu,
staðið í skilum með kaupin, stund-
að hark á ýmsum stöðum til
greiðslu á fjárfestingum sínum.
Við viljum meina að allt þetta hafi
gert okkur gott og undibúið okkur
fyrir fullorðinsárin.
Um tvítugt var þessu tímabili
að mestu lokið hjá okkur. Við
stofnuðum fjölskyldur og hófum
barneignir. Tíðni samskipta eftir
það var misjöfn og fór eftir því
starfi sem gagnfræðingarnir úr
Kópavogi höfðu valið sér.
Flugið átti hug Palla alla tíð og
starfaði hann með Jonna við flug-
störf í tæpan áratug á meðan Óli
valdi sér jarðbundnara starf.
Sama hversu tíð samskiptin
voru að þegar Palli kom upp í hug-
ann var hans minnst með hlýhug
og jákvæðni.
Það var ekki langt í starfslokin
hjá Palla þegar kallið kom og var
draumurinn hjá honum að stunda
golf með Helgu sinni á komandi
misserum. Þá kom kallið og því
verður ekki breytt.
Við viljum votta fjölskyldunni
og aðstandendum öllum okkar
samúð á þessum sorgartímum.
Helga, Björg, Ármann og Sverrir –
megi almættið veita ykkur styrka
hönd í sorg ykkar.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæll á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Höf. óþekktur)
Jón (Jonni) og Ólafur T.
Föstudaginn 29. maí sl. var
flaggað í hálfa stöng hjá okkar
góðu nágrönnum á Digranesvegi
64. Þegar við komum heim eftir
vinnu og sáum fánann skildum við
að Palli væri dáinn. Það var logn og
fáninn lá kyrr, en skyndilega blakti
hann og það var líkt og Palli veifaði
til okkar eins og hann hafði svo oft
gert þegar hann var að fara í eða
koma heim úr golfi, flugi eða bara
búðinni. Blái og hvíti litir fánans
runnu saman við bláma Reykja-
nessins og himinsins, en rauði litur
krossins minnti á erfiða baráttu
Palla við krabbameinið síðastliðna
mánuði.
Palli var glæsilegur maður, góð-
ur granni, alltaf með spaugsyrði á
vör, hjálpsamur og tilbúinn að leið-
beina okkur byrjendunum með
golfsveifluna, en hann var ástríðu-
fullur golfari og árangurinn góður
eftir því.
Þau Helga bjuggu sér afar fal-
legt heimili og á nýjum þakkanti á
húsinu þeirra má sjá síðustu pens-
ildrætti Palla, en hann klifraði upp
á vinnupall og lauk málningarvinn-
unni stuttu áður en hann fór í
fyrsta uppskurðinn af mörgum.
Helgu, Björgu, Sverri, Ár-
manni, tengda- og barnabörnum,
öðrum ættingjum og vinum Palla
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur. Vinur er horfinn, við
þökkum liðnar stundir.
Sigurður, Málfríður,
Anna og Birnir.
Elsku Palli minn. Eftir stutta og
erfiða baráttu hefur þú þig nú til
þíns hinsta flugs og eftir sitjum við
með minningarnar.
Það var árið 2002 sem leiðir okk-
ar lágu saman hjá Bláfugli, þú yf-
irflugstjóri og ég strákgemlingur í
flugumsjón með háleita drauma
um flugmannsstarf hjá þér. Árið
2004 lágu leiðir okkar svo saman í
flugstjórnarklefanum og upphófst
þá skemmtilegur tími og varð okk-
ur vel til vina frá fyrsta degi. Ferð-
irnar okkar saman voru óteljandi
og alltaf leið mér vel í flugi með
þér. Það eru samt tveir túrar sem
standa hvað mest upp úr hjá mér.
Ferðin okkar til Kína að sækja
eina af flugvélum Bláfugls. Þetta
var í fyrsta skipti sem ég kom til
Asíu og allt var svo framandi fyrir
mér. Strax við komuna til Kína
sem farþegar með flugfélaginu
SAS komu upp vandræði því við
vorum á crew-vísa en ekki ferða-
mannavísa. Stráklingurinn úr
Keflavík farinn að svitna og vissi
ekki sitt rjúkandi ráð, horfði til þín
og sá hvar þú varst að leggja toll-
vörðunum línurnar: „Bing Dao,
Bing Dao“ heyrði ég þig segja við
þá og útskýra þetta allt fyrir þeim.
Ég horfði svo bara á minn tollvörð
og sagði „same as him“. Þarna var
ég í öruggum höndum með manni
sem augljóslega var ekki að gera
þetta í fyrsta sinn.
Tími okkar í Kína var mjög lær-
dómsríkur fyrir mig, bæði sem
manneskju og ekki síst sem flug-
mann. Þar hittum við fyrir vin
þinn og samstarfsfélaga okkar
hann Jón Má og hef ég sjaldan
hlegið eins mikið og þegar ég fór
með ykkur félögunum út að borða
á „local“ matsölustað þar sem þið
fóruð á kostum með ykkar gálga-
húmor.
Nú ertu aftur á leið að hitta vin
þinn Jón Má sem kvaddi okkur
einnig langt um aldur fram.
Seinni túrinn sem er mér
minnisstæður er til Jamaíku, sem
við fórum 2013 stuttu eftir „up-
grade-ið“ mitt. Var það okkar síð-
asta flug saman og mér mjög lær-
dómsríkt. Þegar við vorum
staddir rétt fyrir utan New York
fengum við „re-route“ sem var
ekki á okkar flugplani og engir
punktar til í tölvunni. Þá sagði
reynsluboltinn Palli sallarólegur:
„Finndu bara fyrsta punktinn á
kortinu og svo bara finnum við út
úr þessu í rólegheitum.“ Eins og
ég sá í Kína þá var þetta ekki í
fyrsta sinn sem þessar aðstæður
komu upp.
Það eru endalausar minningar
sem ég á um þig, allir „simmarn-
ir“, tíminn í Köln og ekki síst ferð-
irnar okkar. Ég var svo heppinn,
ef svo mætti að orði komast, að
lenda í mínum verstu veðrum og
ókyrrð með þér. Hvernig vélinni
var flogið og á málum tekið var
aðdáunarvert og afar lærdómsríkt
og mun ég áfram taka þig til fyr-
irmyndar í mínu flugi um ókomna
tíð. Nú er komið að þínu síðasta
flugi og óska ég þér góðrar ferðar.
Takk fyrir allt.
Elsku Helga og börn, okkar
innilegustu samúðarkveðjur á
þessum erfiðu tímum.
Ragnar Már Ragnarsson
og fjölskylda.
Í dag kveðjum við æskuvin okk-
ar Palla Eyvinds eins og hann var
kallaður í vinahópnum. Við kynnt-
umst Palla á æskuárum okkar í
Kópavogi og áttum samleið með
honum allt frá barnaskóla. Marg-
ar góðar minningar koma upp í
hugann á þessari stundu. Palli var
góður íþróttamaður, æfði hand-
bolta og fótbolta með okkur í
Breiðabliki en fyrst og fremst var
hann góður vinur og félagi. Mikið
frjálsræði var á þessum tíma og
margt skemmtilegt gert, við vor-
um út um allt klifrandi í bygging-
um og vinnupöllum. Gegnum árin
hefur vinskapur okkar haldist og
verður Palla sárt saknað.
Palli var þeim hæfileikum
gæddur að líta á bjartar hliðar lífs-
ins og það gerði hann alveg til loka
baráttunnar við hinn illvíga sjúk-
dóm. Hann ætlaði svo sannarlega
að sigra í þeirri baráttu og taka
golfhring með okkur vinunum í
sumar. Við erum þakklátir fyrir að
hafa notið þeirra forréttinda að
hafa kynnst Palla og átt frábærar
stundir með honum gegnum árin.
Við vottum Helgu og fjölskyld-
unni allri okkar innilegustu samúð
á þessum erfiðu tímum.
Minning um góðan vin lifir.
Bjarni, Daníel, Helgi,
Steinþór og Sveinn.
Páll Eyvindsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann