Morgunblaðið - 09.06.2015, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚNÍ 2015
✝ Sigurjón K.Nielsen fæddist
6. júlí 1928 í
Reykjavík. Hann
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 1. júní
2015.
Foreldrar hans
voru Karl Jónsson
Nielsen og Guðrún
Sigurlaugsdóttir.
Sigurjón átti sjö
hálfbræður og eru
eftirlifandi bræður hans þeir
Rafnar Karlsson og Högni Jóns-
son. Sigurjón ólst upp í Reykja-
vík hjá móður sinni og Högna
bróður sínum til 12 ára aldurs,
þá fór hann norður í Trékyllisvík
á Ströndum til Guðmundar og
Jensínu í Bæ. 16 ára fór hann í
maki Stefán Örn Magnússon, f.
1958. 7) Sigurjón, f. 1961, maki
Helga Hillers, f. 1963. 8) Hrönn,
f. 1965, d. 1966. Barnabörn Sig-
urjóns og Elínar eru 13 og
barnabarnabörn 22.
Sigurjón stofnaði Borgar-
smiðjuna ásamt Guðmundi Ara-
syni og ráku þeir hana til fjölda
ára. Kaflaskipti urðu í lífi Sig-
urjóns árið 1975 er hann hóf
störf við uppbyggingu og
kennslu á málmiðnaðarbraut við
Fjölbrautaskólann í Breiðholti.
Samhliða starfi sínu við skólann
aflaði hann sér aukinnar mennt-
unar og lauk kennsluréttindum í
júní árið 1982 frá KHÍ. Hann
starfaði við skólann fram að eft-
irlaunaaldri, en var óvænt feng-
inn árið 1996 ásamt öðrum kenn-
urum til að byggja upp málm-
iðnaðarbraut við
Borgarholtsskóla, sem þá var ný-
stofnaður.
Útför Sigurjóns fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 9. júní
2015, kl. 15.
Héraðsskólann á
Reykjum í Hrúta-
firði, þaðan lá leið
hans í Iðnskólann í
Reykjavík þar sem
hann lauk prófi í
plötu- og ketilsmíði.
Sigurjón kvænt-
ist hinn 30. ágúst
1950 heimasætunni
í Bæ, Elínu El-
ísabetu Sæmunds-
dóttur, f. 16. júní
1930. Börn þeirra eru: 1) Gísli, f.
1949, maki Jóhanna H. Bjarna-
dóttir, f. 1950. 2) Guðmundur, f.
1951, maki Þóra Ágústsdóttir, f.
1951. 3) Birgir, f. 1953, maki
Laufey Sigurðardóttir, f. 1954. 4)
Nína, f. 1955, d. 2000. 5) Hreinn,
f. 1957, d. 1958. 6) Ósk, f. 1959,
Elsku vinur. Nú hefur þú kvatt
þetta líf og vitum við að börnin þín
þrjú þau Nína, Hreinn og Hrönn
ásamt sonarsyni þínum honum
Markúsi okkar hafa tekið vel á
móti þér. Það eru liðin 48 ár síðan
við fórum að slá okkur upp saman
sem unglingar og Jóhanna kynnt-
ist ykkur hjónum. Það hefur ým-
islegt á daga okkar drifið síðan
þá, við ferðuðumst mikið saman
jafnt innanlands sem utan.
Við hjónin áttum sumarbústað
í Grímsnesinu og voruð þið Elín
mikið þar bæði með okkur og eins
þið ein. Í einni slíkri ferð voru Jó-
hanna og Elín tvær frammi á
meðan við feðgarnir höfðum hall-
að okkar eftir matinn, þegar þú
svo komst fram voru þær stöllur
búnar að festa lóðina við hliðina á
okkar bústað. Þú lést þær nú vita
að þeim væri ekki treystandi til að
vera skildar eftir tvær einar, þar
sem þær fyndu alltaf upp á ein-
hverju til að gera af sér, svo var
mikið hlegið að þessari „vitleysu“
í konunum. En það varð ekki aft-
ur snúið, þið keyptuð fokheldan
bústað og hafist var handa við að
innrétta litla kotið ykkar, Lyng-
móa. Okkur hjónum og börnunum
okkar þótti svo gaman að hjálpast
að við að standsetja bústaðinn
með ykkur og mikil var gleðin
þegar flutt var inn um vorið.
Skemmtilegt er að minnast
þess þegar litli þrösturinn beið
eftir ykkur til að setjast á speg-
ilinn á bílnum ykkar til að fá far
upp að bústaðnum og ekki má
gleyma hagamúsinni sem beið
eftir ostbitanum sínum. Árin okk-
ar saman í sumarbústöðunum
voru yndisleg og við hugsum með
hlýju til tímans sem við áttum
þarna saman. Það er okkar trú að
þetta hafi verið ykkar bestu ár á
efri árunum. Við dáðumst að
dugnaði ykkar hjóna við að gróð-
ursetja og natninni við að gera allt
fínt bæði inni og úti. En nú er
komið að leiðarlokum uns við hitt-
umst á ný. Við munum hugsa vel
um Elínu þína. Hvíldu í friði.
Þinn sonur og tengdadóttir
Gísli og Jóhanna.
Minn ástkæri afi og trúnaðar-
vinur hefur nú kvatt þennan
heim. Þegar ég heyrði að Sigur-
jón afi væri látinn átti ég erfitt að
finna stað fyrir þær tilfinningar
sem fóru um huga minn en eftir
að hafa hugsað um okkar síðasta
fund vissi ég að hann hefði verið
tilbúinn að stíga það skref sem við
öll þurfum að stíga á okkar lífs-
leið. Á sömu stundu fóru í gegn-
um huga minn minningar um all-
an þann tíma og þær
samverustundir sem ég náði að
eiga með afa.
Ég hef alltaf borið sterkar til-
finningar til afa og ömmu og hjá
þeim hef ég alltaf átt griðastað.
Þegar ég fór í framhaldsskóla í
Reykjavík flutti ég til ömmu og
afa og fékk þar einstaka innsýn
inn í líf þeirra beggja og ekki þá
síst líf afa sem í mínum augum var
ofurmenni sem sigraðist á ótal
hindrunum í uppvexti sínum, upp-
eldi barna sinna sem og í lífinu
öllu. Ég fór ungur að aldri í sveit-
ina okkar í Trékyllisvík þar sem
afi og amma ólust upp og varð
mér fljótlega ljóst að þar hafði afi
minn markað sín spor bæði með
ótrúlegum uppátækjum en einnig
sem mikill og sterkur leiðtogi
enda fór það svo að hann nældi í
fallegustu konuna eins og sönn
hetja gerir í lok hverrar sögu.
„Ungur nemur gamall temur“
kemur upp í hugann þegar ég
hugsa um samband okkar afa því í
hraða lífsins er ómetanlegt að
geta hlustað á gamlar sögur af
uppeldi föður míns og systkina
hans og einnig að fá ráðleggingar
um hvað beri að varast í lífinu og
vera þess minnugur að reyna allt-
af að gera betur í dag en í gær.
Fyrir mér er sannur vinur fall-
inn frá en ég kveð hann með stolti
og miklu þakklæti fyrir allan
þann tíma sem við áttum saman.
Afi mun ávallt vera mér við hlið
og fylgja mér og fjölskyldu minni
á þeirri lífsleið sem framundan er.
Sigurjón Már Birgisson.
Sigurjón K.
Nielsen
Nú er dapurt í sveitum
og dapurt í borg
en dýrlega minningin
sárust
og fjölmargir vinir, þeir
fylltust af sorg
þegar fréttir um andlátið bárust.
Þóra, systir mín elskuleg, lést
aðfararnótt 23. maí sl. svo friðsæl
og falleg. Af eigingirni minni von-
aði ég að þessi stund mundi aldr-
ei renna upp. Þóra systir var ein-
stök kona, svo vel gerð og
vönduð, með svo gott hjartalag
og svo stóran fjölskyldufaðm að
öllum sem henni kynntust þótti
vænt um hana. Við vorum þrjár
systurnar og var frekar langt á
milli okkar allra. Sex ár skildu á
milli mín og Þóru og svo fjórtán
ár á milli mín og Ernu, okkar litlu
systur. Sex ár í aldri er mikið á
vissu æviskeiði svo þar af leiðandi
áttum við kannski ekki margt
sameiginlegt í bernsku, því árið
sem ég fermdist þá giftist hún
Árna sínum og flutti að heiman
en þau hafa verið gift í yfir fimm-
tíu ár. Þá varð ég ein eftir á
æskuheimili okkar og fannst það
ekki slæmt að sitja ein að þjón-
ustunni, þó við Þóra höfum alltaf
verið bestu vinkonur. Þegar ég
þroskaðist og fór sjálf að vinna þá
unnum við Þóra á sama vinnustað
sem var okkar fjölskyldufyrir-
tæki „Póstur og sími“. Þar unnu
pabbi og Óli frændi sem bjó alltaf
hjá okkur. Við systur vorum sam-
stíga þar sem og annars staðar.
Þóra mín var stóri hlekkurinn í
okkar litlu fjölskyldu, passaði að
allir hittust um jólin, páskana,
bolludaginn og helst hefði hún
viljað að við hittumst alla rauða
daga. Passaði að vita hvar allir
Þóra Kristinsdóttir
✝ Þóra Krist-insdóttir fædd-
ist 4. desember
1942. Hún lést 23.
maí 2015.
Þóra var jarð-
sungin 3. júní 2015.
væru og allt væri í
stakasta lagi hjá öll-
um. Hún fann upp
fjölskylduhelgarn-
ar, fyrst var farið að
Stóra Hofi og nú
seinni ár að Apa-
vatni. Þessum fjöl-
skylduferðum vildi
enginn missa af. Þar
var mikið borðað,
mikið spilað og
haldið Kubbmót
Kiddanna þar sem vinningshafi
fékk farandbikar. Svo skemmti-
lega vildi til að í fyrsta skipti sem
keppt var um bikarinn þá unnu
hann Þóra og Kolfinna, dóttir
Ernu, systur okkar. Það var ein-
staklega gaman að umgangast
Þóru og þótti barnabörnunum
mínum gott að koma til hennar
enda kölluðu þær hana ömmu
Þóru. Hún prjónaði á þær og ófá-
ar eru flíkurnar sem hún prjónaði
á dúkkurnar þeirra. Strákunum
mínum reyndist hún sem besta
mamma enda þótti betra að vera
hjá henni og ömmu Dúnu, sem
bjó lengi hjá Þóru og Árna, við
próflestur en heima, enda dekrað
við þá í hverju horni.
Þú áttir svo friðsama og fallega lund
og framleiddir, bros hvar sem
gekkstu,
og gaman var alltaf að fara á þinn
fund
er á frjálslegu strengina lékstu.
Við erum þakklát fyrir þann
tíma sem við fengum með henni
þó við vissum að hverju drægi en
höggið er engu að síður stórt. Við
söknum hennar en getum yljað
okkur við yndislegar minningar
því aldrei féll skuggi á samband
fjölskyldunnar.
Og nú ertu horfin, vor dalanna dís
og dapur er ástvinafjöldinn.
Í Paradís er sú vera þér vís
er verndar þig handan við tjöldin.
(Ben. Björnsson)
Guðrún Guðmunda
(Gunna systir)
Húsfreyjan á Þórustöðum I,
Eyjafirði, Ólöf Björg, eða Lóa,
lést 11. maí. Þau hjónin, Lóa og
Stebbi, eiga ríkan sess í hjarta
mínu en ég naut þeirra forrétt-
inda að vera í sveit hjá þeim í
tvö sumur.
Þótt tvö sumur teljist ekki
langur tími festi ég fljótt rætur
á Þórustöðum og kem þangað
ætíð ef ég á leið til Akureyrar
vegna atvinnu eða einfaldlega í
fríi. Þórustaðir eru rétt suð-
austan Akureyrar með stór-
fenglegt útsýni bæði þangað og
inn og út fjörðinn. Í þessu
dásamlega umhverfi ráku þau
hjónin blandað bú með kúm,
sauðfé og hrossum. Að sveitasið
gengum við krakkarnir með
Lóu og Stebba til allra bú-
Ólöf Björg
Ágústsdóttir
✝ Ólöf BjörgÁgústsdóttir
fæddist í Norður-
árdal í Borgarfirði
hinn 22. desember
1930. Hún var dótt-
ir hjónanna Krist-
ínar Helgadóttur
og Ágústs Lár-
ussonar.
Ólöf giftist árið
1953 eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Stefáni Árnasyni, bónda á Þóru-
stöðum I í Eyjafirði. Börn þeirra
eru í aldursröð: María, Ágúst
Árni, Sigurlaug, Stefán og
Helga.
Ólöf lést hinn 11. maí 2015 á
Sjúkrahúsi Akureyrar. Útförin
hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
verka, allt eftir
aldri og getu.
Elstu börn þeirra,
þau María og
Ágúst, eru jafn-
aldrar mínir og
lærði ég fljótt að í
sveitinni sefur
maður ekki út því
sækja þarf kýrnar
snemma dags og
sinna morgunverk-
um búsins. Verka-
skiptingin var skýr. Mér er sér-
staklega minnisstæð natni Lóu
í fjósinu en ógleymanleg er
hlýja og umhyggja hennar fyrir
skepnunum. Hún lagði ríkt á
við mig að nota ekki orðið
„beljur“ heldur kýr og hafa þau
tilmæli setið í mér allar götur
síðan. Lóa var mikil húsfreyja
og gestrisin sem birtist m.a. í
því að borð voru hlaðin góð-
gerðum; ljúffengum sveitamat
og heimagerðum kökum eins og
tíðkaðist fyrir 30 – 40 árum.
Um leið og ég kveð Lóu á
Þórustöðum vottum við Þor-
steinn Ingi Stefáni og allri fjöl-
skyldunni innilega samúð okk-
ar. Lóu verður saknað og
skrýtið að hugsa til þess að hún
komi ekki lengur hlæjandi til
dyra á Þórustöðum í næstu
heimsókn okkar þangað. En
minningin lifir og ég veit að ég
mun heyra „nei, ert það þú“ og
finna faðmlag innra með mér.
Hafi Lóa þökk fyrir allt sem
hún gaf mér í veganesti á
mörgum árum vináttu.
Ellen Ingvadóttir og
Þorsteinn Ingi Kragh.
„Ert þú dóttir
hans Jenna?“ Þetta
var það fyrsta sem
Bára sagði við mig
brosandi þegar ég var í kringum
10 ára aldurinn úti að leika með
Vigga stráknum hennar og fleir-
um úr hverfinu.
Á unglingsárunum fórum við
Viggi svo að skjóta okkur saman
og Bára tók mér eins og eigin
Bára Andersdóttir
✝ Bára And-ersdóttir var
fædd í Reykjavík
18. júní 1949.
Hún lést 23. maí
2015.
Útför hennar fór
fram 4. júní 2015.
dóttur. Það var al-
veg sama á hvaða
tíma við unglingarn-
ir komum heim, allt-
af var fjör í kringum
þau.
Dísa heitin, Bára,
Edda, Fríða og fleiri
sátu ósjaldan við
eldhúsborðið að
spila með Irish Cof-
fee á kantinum og
hlátrasköllin tóku á
móti okkur þegar við opnuðum
dyrnar. Jólaboðin eru líka eftir-
minnileg fyrir sama fjörið og
spilamennskuna langt fram á
nætur og maður var knúsaður í
kaf.
Elsku Bára stóð með sínum í
gegnum súrt og sætt. Gleðin
skein af henni og hún réð sér ekki
fyrir kæti þegar tilkynningin
kom um að von væri á fyrsta
barnabarninu. Þrátt fyrir eðli-
lega meðgöngu í alla staði og full-
komlega heilbrigt barn þá feng-
um við ekki að hafa elsku engilinn
okkar hjá okkur. Fyrsta minn-
ingin mín þegar ég vakna eftir
svæfingu þessa örlagaríku nótt
er röddin hennar Báru.
Þarna var hún komin að væta á
mér varirnar. Í nístandi sorginni
sem þjappaði okkur litlu fjöl-
skyldunni saman kom svo lítill
sólargeisli undir sem varð strax
ljósið hennar ömmu sinnar.
Þó leiðir okkar Vigga hafi skil-
ið fyrir 13 árum héldum við Bára
reglulegu sambandi. Við áttum
oft langt spjall í síma og svo lá oft
beinast við að kíkja aðeins inn í
botnlanga til Báru í stutt spjall
eftir heimsókn til foreldra minna.
Risastórt ömmuhjarta er brostið.
Setningar og spurningar á borð
við: „mamma, má ég fara til
ömmu eftir skóla?“, „mamma, ég
ætla að vera hjá ömmu um
helgina“ og „mamma, amma ætl-
ar að hjálpa mér að læra fyrir
próf“ heyrast ekki framar. Við
sitjum eftir með ógrynni yndis-
legra minninga um fallega konu
með risastórt hjarta fullt af móð-
urlegri ást að ylja okkur við. Mitt
verkefni núna verður að leiða
elsku strákinn minn í gegnum
þessa miklu sorg og missi sem við
sættum okkur aldrei við en lær-
um með tímanum að lifa með.
Ég má til með að láta ljóðið
Tilmæli fylgja með en boðskapur
þess var Báru það hugleikinn að
hún bað mig að prenta það út fyr-
ir sig því hana langaði að ramma
ljóðið inn og hengja upp á vegg
hjá sér þar sem það hangir enn í
dag.
Ég veit – er ég dey svo verði ég grát-
inn
þar verðurðu eflaust til taks.
En viljirðu blómsveig leggj́ á mig látinn
–þá láttu mig fá hann strax.
Og mig – eins og aðra – sem afbragðs-
menn deyja
í annála skrásetur þú;
og hrós um mig ætlarðu eflaust að
segja
en – segðu það heldur nú.
Og vilji menn þökk mínum verðleikum
sýna
þá verður það eflaust þú,
sem sjóð lætur stofna í minningu
mína
en – mér kæmi hann betur nú.
Og mannúðarduluna þekki ég þína
sem þenurðu dánum í hag.
En ætlirð́ að breiða yfir brestina mína
– þá breidd́ yfir þá í dag.
(Bjarni Lyngholt, 1912)
Með virðingu og þakklæti kveð
ég Báru Andersdóttur sem ég
var þess heiðurs aðnjótandi að fá
að þekkja og kalla tengdamóður
mína. Elsku Þór, Vigga, Eddu og
fjölskyldum votta ég mína dýpstu
samúð.
Sóley Jensdóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR EGGERTSSON
fyrrverandi póstfulltrúi,
Fornhaga 15,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju
miðvikudaginn 10. júní kl. 13.
.
Halldór G. Pétursson, Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir,
Eggert Pétursson, Hulda Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir hlýju og samúð við
andlát og útför
KRISTJÁNS EINARS
KRISTJÁNSSONAR
bónda á Ófeigsstöðum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
Heilbrigðisstofnunar Þingeyinga og
Hvamms.
.
Svanhildur Baldursdóttir
og fjölskylda.
Þökkum innilega fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
SKÚLA ALEXANDERSSONAR
fyrrverandi alþingismanns
frá Hellissandi.
.
Hrefna Magnúsdóttir,
Ari Skúlason, Jana Pind,
Hulda Skúladóttir,
Drífa Skúladóttir, Viðar Gylfason,
barnabörn og barnabarnabörn.