Uppeldi og menntun - 01.07.2015, Síða 127

UPPELDI OG MENNTUN/ICELANDIC JOURNAL OF EDUCATION 24(2) 2015 127
GUÐNÝ S. GUÐBJÖRNSDÓTTIR
2011). Þessa strauma mátti greina í námsframboði uppeldisfræðinnar en námskeiðið
Uppeldi og menntun kvenna, síðar Menntun og kyngervi, var fyrst kennt skóla-
árið 1987, enda gert ráð fyrir því í tillögunni um nám í kvennafræðum frá 1986 að
námspakkinn samanstæði af námskeiðum „innan bókmennta, sagnfræði, uppeldis-
fræði og guðfræði auk nokkurra fleiri námskeiða“ (Sigríður Matthíasdóttir, 2011, bls.
442). Rannsóknastofa í kvennafræðum var síðan formlega stofnuð árið 1991, eftir að
háskólaráð hafði samþykkt um hana reglugerð árið 1990, og var höfundur í fyrstu
stjórn rannsóknastofunnar (Fréttabréf Rannsóknastofu í kvennafræðum við Háskóla
Íslands, 1992, 1993, 1994).
Stundakennarar voru þó nokkrir á þessu tímabili, en fastar stöður voru fáar. Árið
1988 var Sigrún Aðalbjarnardóttir sett lektor í fjarveru Andra Ísakssonar, sem starfaði
hjá UNESCO í París. Þegar prófessorstaða Andra var endanlega laus til umsóknar
árið 1993 sótti Sigrún Aðalbjarnardóttir um þá stöðu og fékk. Fastar stöður voru þó
áfram aðeins þrjár. Guðný S. Guðbjörnsdóttir fékk leyfi frá störfum sínum við greinina
vegna setu á Alþingi í fjögur ár, 1995–1999, en þá var Rannveig Traustadóttir ráðin
lektor í uppeldisfræði eftir tveggja ára stundakennslu. Hún stofnaði síðan námsleið
í fötlunarfræði sem fyrst var skipað í uppeldis- og menntunarfræðiskor. Sama ár var
Sigurlína Davíðsdóttir ráðin stundakennari í uppeldisfræði og síðan lektor frá árinu
1998.
Árið 1997 var ákveðið að breyta heiti greinarinnar í uppeldis- og menntunarfræði, í
samræmi við þá ímynd sem greinin hafði í raun og vaxandi áherslu á framhaldsnám.
Starfsemin í kringum BA-nám greinarinnar var í algjöru lágmarki árin 1996–2000, þar
sem inntöku var hætt vegna uppbyggingar framhaldsnáms í uppeldis- og menntunar-
fræði. Formlega var þetta gert með því að bæta inn ákvæði til bráðabirgða aftan við
116. grein reglugerðar háskólans, vegna þess að ekki fengust fjármunir til að byggja
framhaldsnámið upp með öðrum hætti:
Frá og með háskólaárinu 1996–1997 verður ekki hægt að skrá sig til náms í aðal-
greinina uppeldis- og menntunarfræði, sbr. 112. grein reglugerðar. Þeir stúdentar sem
hófu nám í uppeldis og menntunarfræði sem aðalgrein haustið 1995 eða fyrir þann
tíma, eiga rétt á að ljúka námi sínu í samræmi við ákvæði a. liðar 112. gr. um uppeldis-
og menntunarfræði. Nám í uppeldis- og menntunarfræði sem aukagrein verður
áfram í boði, sbr. b. lið 112. gr. Bráðabirgðaákvæði þetta gildir í fjögur ár, eða til loka
skólaársins 1999–2000. (Reglugerð fyrir Háskóla Íslands nr. 98/1993 með áorðnum
breytingum)
Skólaárið 1999–2000 var aftur blásið í glæður BA-námsins, bæði vegna eftirspurnar
nemenda og til að tryggja betur fjárhagsgrunn greinarinnar, sem nú byggðist meðal
annars á þreyttum einingum. Þetta tókst vel, samhliða æ vaxandi meistara- og síðar
doktorsnámi. Í veglegum kynningarbæklingi um námið frá þessum tíma er mynd af
kennurum uppeldis- og menntunarfræðiskorar, sem þá eru auk Guðnýjar, Jóns Torfa
og Sigrúnar þær Sigurlína Davíðsdóttir, Rannveig Traustadóttir, Guðbjörg Vilhjálms-
dóttir, sem var fyrst kennslustjóri, en síðan (1999) lektor í námsráðgjöf (sem þá var
í uppeldis- og menntunarfræðiskor) og Guðrún Geirsdóttir, sem varð lektor í upp-
eldis- og kennslufræði 1998 eftir nokkurra ára stundakennslu. Á myndinni er einnig