Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.2010, Síða 8

FÉKK HUNDRUÐ
MILLJÓNA FRÁ FL
FORSETINN
STEIG NIÐUR
n Ólafur Ragnar Grímsson, forseti
Íslands, fór að vanda á kostum við
afhendingu menningarverðlauna
DV þegar hann
afhenti Jórunni
Viðar, tónskáldi
og píanaóleik-
ara, heiðursverð-
laun blaðsins.
Forsetinn fjallaði
um glæstan feril
Jórunnar sem er
komin yfir nírætt
og á orðið erfitt með gang. Forset-
inn hélt ræðu sína á sviði en fór síð-
an niður í sal til Jórunnar og kynnti
hana við mikinn fögnuð.
„ER ÉG
ÚTRÁSARVÍKINGUR?“
n Verðlaunahafinn í bókmennt-
um, Kristján Árnason rithöfundur,
hélt ræðu eftir að hann hafði tekið
við verðlaunum
sínum. Sagðist
hann hafa rekist
á mynd af sér í
síðasta helgar-
blaði DV. Lýsti
hann því að hon-
um hefði kross-
brugðið þar sem
það hefði flögrað
eitt andartak að honum að hann
væri orðinn útrásarvíkingur. Sér til
léttis hefði hann síðan uppgötvað að
hann hefði verið útnefndur til verð-
launa vegna þýðingar sinnar á Um-
myndunum Óvíds.
ÓTTASLEGNIR
SÆGREIFAR
n Útgerðarmenn eru skelfingu
lostnir eftir að Jóhanna Sigurðar-
dóttir forsætisráðherra lýsti því yfir
í Silfri Egils að vel kæmi til greina
að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um
fyrningarleiðina. Mælingar sýna
að mikill meirihluti þjóðarinnar er
andvígur kvótakerfinu. Gjá er því
milli þjóðar og útgerðarmanna í
málinu og nokkuð ljóst að þjóðin
tæki afstöðu gegn því að fiskistofn-
arnir séu í eigu fárra aðila. Bjarni
Benediktsson, formaður Sjálfstæð-
isflokksins og hvatamaður þjóðar-
atkvæðis vegna Icesave, er ekki hrif-
inn af hugmyndinni og vildi vita um
hvað ætti svo sem að kjósa.
MÁLGAGN
KVÓTAEIGENDA
n Það er til dæmis um áhyggjur Frið-
riks J. Arngrímssonar og félaga hjá
LÍÚ af fyrningarleiðinni að einstak-
ir útgerðarmenn
hafa lagt upp í
massífa auglýs-
ingaherferð í
Viðskiptablað-
inu. Í þarsíðasta
og síðasta blaði
var fjöldi drauga-
legra auglýs-
inga sem allar
gengu út á það að feigðin steðjaði
að ef útgerðarmenn fengju ekki að
eiga fiskistofnana. Líklegt er talið að
Viðskiptablaðið hafi sjálft átt frum-
kvæði að herferðinni og sé þannig að
stilla sér upp við hlið Moggans sem
málgagn þeirra sem eiga kvótann.
AUÐKONAN BORGAR
n Meðal þeirra sem taka þátt í aug-
lýsingaherferðinni er auðkonan
Guðbjörg Matthíasdóttir sem lætur
Ísfélagið kosta hluta af auglýsingun-
um. Guðbjörgu
munar reyndar
lítið um að taka
þátt í slíku. Meiri
kostnaður er
af því að kaupa
heilt málgagn,
Morgunblaðið,
og niðurgreiða
um tugi milljóna
króna á mánuði til að koma fram
boðskap sínum. Egill Helgason sjón-
varpsmaður gerir þetta að umtals-
efni á bloggi sínu: „Ég vitna aftur
í hin fleygu orð Napóleons: Menn
berjast af meiri hörku fyrir hags-
munum sínum en hugsjónum.“
SANDKORN
8 FÖSTUDAGUR 12. mars 2010 FRÉTTIR
Jón Sigurðsson, fyrrverandi forstjóri
FL Group, fékk fleiri hundruð millj-
ónir króna frá félaginu þegar hann
var ráðinn framkvæmdastjóri þar
árið 2005. Nákvæm upphæð sem Jón
fékk liggur ekki fyrir en ein heimild
DV segir að upphæðin nemi um 500
milljónum króna. Önnur heimild
segir að upphæðin nemi á bilinu 150
til 200 milljónum króna. Ljóst er því
að upphæðin er á bilinu 150 til 500
milljónir króna. Greiðslunum til Jóns
frá FL Group var dreift yfir nokkurra
ára tímabil.
Jón var starfsmaður Landsbank-
ans áður en hann varð framkvæmda-
stjóri, aðstoðarforstjóri og síðar for-
stjóri FL Group í árslok 2007. FL
Group var almenningshlutafélag á
þeim tíma sem gengið var frá samn-
ingnum við Jón sem tryggði honum
milljónirnar.
Jón er framkvæmdastjóri Stoða
í dag, en félagið hét áður FL Group.
Félagið heldur utan um eignir eins
og hluti í Tryggingamiðstöðinni og
hollenska drykkjarvöruframleiðand-
anum Refresco.
Kaupréttarsamningur
greiddur upp
Ástæðan fyrir greiðslunni til Jóns var
sú að verið var að kaupa upp kaup-
réttarákvæði sem hann hafði unnið
sér inn á meðan hann var starfsmað-
ur Landsbankans, að sögn Júlíusar
Þorfinnssonar, upplýsingafulltrúa
Stoða. Samskipti DV við Jón fóru
fram í gegnum Júlíus þar sem Jón
Sigurðsson vildi ekki láta hafa neitt
eftir sér um málið.
Júlíus segir að Jón hafi sagt að
upphæðin sem hann fékk hafi ekki
verið 500 milljónir heldur á milli 150
og 200 milljónir. „Hvaða frétt er það
þó að einhver maður hafi skipt um
vinnu fyrir fjórum til fimm árum og
að áunnin réttindi hans á fyrri vinnu-
stað hafi verið bætt upp þegar hann
skipti um vinnu? Það er mikilvægt
að menn átti sig á að þetta var út af
kaupréttarákvæðum í Landsbankan-
um,“ segir Júlíus.
Svipar til samningsins
við Welding
Samningnum sem FL Group gerði
við Jón svipar til samningsins sem
stjórn Glitnis gerði við Lárus Weld-
ing, þáverandi framkvæmdastjóra
Landsbankans í London, þegar hann
tók við forstjórastarfinu hjá Glitni af
Bjarna Ármannssyni í apríl árið 2007.
Þá ákvað stjórn Glitnis að greiða Lár-
usi 300 milljónir króna vegna rétt-
inda sem hann hafði unnið sér inn í
starfi sínu hjá Landsbankanum.
Stjórn Glitnis taldi því að hún
þyrfti að greiða Lárusi þá upphæð
sem hann átti útistandandi hjá
Landsbankanum. Í tilkynningu sem
stjórn Glitnis sendi frá sér þegar
greint var frá greiðslunni til Lárus-
ar í febrúar árið 2008 sagði:  „Lárus
hafði á þeim tíma áunnið sér ákveð-
in starfskjör og réttindi sem hann lét
af hendi þegar hann skipti um starfs-
vettvang. Við ráðningu hans var
nauðsynlegt að bæta honum þann
fjárhagslega skaða sem hann ella
hefði orðið fyrir við starfsskiptin.“
Svipuð ástæða hefur örugglega
legið að baki hjá FL Group þegar Jón
var fenginn til starfa hjá félaginu árið
2005.
Það er mikilvægt að menn átti
sig á að þetta var út af
kaupréttarákvæðum í
Landsbankanum.
Jón Sigurðsson fékk hundruð milljóna króna frá FL
Group þegar hann var ráðinn þangað frá Landsbankan-
um árið 2005. Með þessu var ráðningarsamningur Jóns
í Landsbanka keyptur upp en hann hafði unnið sér inn
réttindi þar sem FL Group bætti honum upp. Samning-
urinn líkist samningi Glitnis við Lárus Welding.
INGI F. VILHJÁLMSSON
blaðamaður skrifar ingi@dv.is
Fékk hundruð milljóna Jón Sigurðsson
fékk hundruð milljóna króna þegar hann
hóf störf hjá FL Group árið 2005.
„Af því að pabbi hans er dáinn
fáum við enga greiðslu neins stað-
ar sem við annars fengjum ef hann
væri á lífi. Þá hefðum við getað far-
ið til sýslumanns og beðið föðurinn
um að borga helming á móti, en þar
sem hann er ekki á lífi er það ekki í
boði,“ segir Erla Sverrisdóttir, móð-
ir einhverfs drengs sem fermist í vor.
Henni finnst ósanngjarnt að kerfið
neiti henni um greiðslur, sem hún
annars fengi, ef faðirinn væri á lífi, til
að greiða kostnað af fermingarveislu
drengsins. Erla segir að um réttlætis-
mál sé að ræða og ætlar ekki að leita
á náðir Félagsþjónustunnar sem hún
segir eina mögulega aðilann sem
hjálpi til við fermingarveislur í sams
konar aðstæðum.
„Ef faðirinn hefði verið á lífi hefði
Tryggingastofnun greitt þátt föð-
ursins í fermingunni og síðan rukk-
að hann. Tryggingarnar hefðu allt-
af stigið inn í og borgað, hvort sem
faðirinn hefði getað staðið straum af
því eða ekki. Mér finnst þetta ósann-
gjarnt, að réttur drengsins sé enginn,
einungis vegna þess að pabbi hans er
dáinn. Í sjálfu sér væri það ekki styrk-
ur, en drengurinn ætti rétt á þessum
greiðslum frá þessum stofnunum ef
faðirinn væri á lífi,“ segir Erla. Hún og
faðir drengsins skildu áður en hann
féll frá. Drengurinn þiggur lífeyri frá
Tryggingastofnun, sem er jöfn upp-
hæðinni sem annars fengist í formi
meðlags.
Erlu finnst ósanngjarnt að hún
geti ekki leitað, eins og aðrir einstæðir
foreldrar, eftir eðlilegum boðleiðum
sýslumanns og Tryggingastofnunar
og þurfi að leita til Félagsþjónustunn-
ar um aðstoð, af þeirri ástæðu einni
að faðir drengsins er látinn.
„Af því að faðirinn er dáinn, geta
þeir ekki rukkað einn né neinn og ég
þarf að bíta í það súra epli að fá ekkert
frá Tryggingastofnun og á því engan
annan kost en að leita á náðir Félags-
þjónustunnar.“ helgihrafn@dv.is
Tryggingastofnun aðstoðar ekki við að greiða fermingarveislu einhverfs drengs:
Engin aðstoð því pabbi er látinn
Ferming Barnsfaðir Erlu Sverrisdóttur er látinn og vegna regluverks þarf hún að
standa straum af kostnaðinum ein. MYNDIN TENGIST FRÉTTINNI EKKI.