Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.2012, Blaðsíða 66

66 4.–10. apríl 2012 Páskablað
Sakamál 53.411 dali kostaði mál Paul Ezra Rhoades, dauðadæmds fanga, í Idaho í Bandaríkjunum. Íbúar Idaho reiddust vegna málsins og voru ekki sáttir við að punga út 53.411 dölum, um 6,7 milljónum króna, svo unnt yrði að fullnægja „réttlætinu“. Ezra var 24 ár á dauðadeild og sögðu yfirvöld yfirvinnu hafa kostað 25.500 dali, og lyfja- og læknakostnaður, tækjaleiga og fæði hefði kostað yfir 27.800 dali. Ezra var tekinn af lífi í nóvember í fyrra.U m s j ó n : K o l b e i n n Þ o r s t e i n s s o n k o l b e i n n @ d v . i s
xxx
R
obert Buckanan læknir fæddist í Nova
Scotia árið 1862. Hann útskrifaðist úr
læknisfræði við Edinborgar-háskóla
en opnaði sína eigin læknastofu í New
York-borg árið 1886. Þrátt fyrir að stunda
bari og gleðihús grimmt tókst honum engu
að síður að gera læknastofu sína virta og
stönduga.
Þann 12. nóvember, 1890, skildi Robert
við eiginkonu sína og sautján dögum síðar
kvæntist hann Önnu nokkurri Sutherland,
fyrrverandi hórumömmu sem var ljótari en
erfðasyndin, með hárið litað appelsínugult
og skartaði forláta vörtu á nefbroddinum.
En hórmang Önnu hafði gengið vel og
hún var þokkalega efnuð og með fagurgala
fékk Robert hana til að ánafna sér auði sín-
um í erfðaskrá.
En skjólstæðingar Roberts læknis voru lítt
upprifnir þegar þeir komust að fyrri starfa
Önnu og töldu einnig að ásýnd hennar væri
lítil prýði fyrir læknastofu hans, en hún var
móttökustúlka þar. Því fór þeim fækkandi
sem leituðu á læknastofu doktors Roberts
og þar af leiðandi léttist pyngja hans fremur
en hitt.
Í apríl 1892 tilkynnti Robert að hann
hygði á ferðalag til Skotlands og að hann yrði
einn í för. En fjórum dögum fyrir fyrirhugaða
ferð sló hann henni á frest sökum veikinda
Önnu. Robert fékk tvo lækna til að sinna
henni en allt kom fyrir ekki og Anna dó. Ro-
bert beið ekki boðanna því þremur vikum
síðar gekk hann að eiga fyrri konu sína á ný
og heldur hafði nú vænkast hagur hans því
hann hafði erft 50.000 Bandaríkjadali eftir
Önnu sálugu.
Robert læknir fór flatt á miklum áhuga
sem hann sýndi máli Carlyle Harris, lækna-
nema og samtíðarmanni Roberts, sem hafði
myrt kærustu sína með morfíni.
Robert hafði í heyranda hljóði fullyrt að
hann gæti, andstætt Carlyle, komist upp með
morð því hann gæti komið í veg fyrir sjáanleg
einkenni morfíneitrunar, sem væru saman-
skroppin sjáöldur. Það myndi hann gera með
því að setja atrópine, sem unnið er úr sjáald-
ursjurt, sem einnig er kölluð völvuauga, (e.
belladonna), í augun að morði loknu.
Fullyrðingar Roberts bárust til eyrna Ike
White, blaðamanni hjá New York World, sem
ákvað að rannsaka lækninn sjálfumglaða.
Að lokum fór svo að lík Önnu var grafið
upp og í ljós kom að ekkert athugavert var að
sjá við augasteinana, engu að síður var Ro-
bert læknir handtekinn og í mars 1893 hófust
réttarhöld yfir honum.
Meðan á réttarhöldunum stóð var gerð
tilraun; ketti var lógað með morfíni og í kjöl-
farið var atrópín sett í augu hans. Sjáöldrin
voru eðlileg.
Sagan segir að verjanda Roberts hafi
næstum tekist að hrekja vitnisburð sérfræð-
inga sem kom Robert afar illa, en þegar Ro-
bert sjálfur settist í vitnastúkuna gerði hann
allar vonir um sýknu að engu. Robert Buck-
anan endaði ævina í rafmagnsstólnum í Sing
Sing-fangelsinu 2. júlí 1895.
Gortið varð
lækni að falli
Leyndi morði með sjáaldursjurt
S
tephanie Pistey frá Par-
ker í Flórída var enginn
engill og undirstrikaði
það með eigin orðum
þar sem hún sat í fang-
elsi í Flórída vegna morðs á 16
ára dreng, Jacob Hendershot.
„Síðan ég var 12 ára hef ég fund-
ið það í öllum líkama mínum,
í bókstaflega öllu – ég veit að
þetta mun hljóma geðveikislega
– en ég er þess fullviss að ég er
vampíra og að hluta til varúlfur,“
sagði Stephanie í viðtali sem var
sjónvarpað.
Stephanie átti sér meinta vit-
orðsmenn og haft hafði verið
á orði að um væri að ræða ein-
hvers konar költhóp. Stephanie
vísaði öllum slíkum vangavelt-
um til föðurhúsanna: „Þetta er
enginn költhópur, þetta snertir
meira minn eigin persónuleika.“
Stephanie fullyrti að hún
hefði neytt blóðs úr William
Chase, 17 ára kærasta sínum,
en hann hefði ekki deilt þessari
ástríðu hennar; hann væri meira
svona „wannabe“, sagði hún.
„Ég veit ekki einu sinni af hverju
okkur líkaði við hvort annað,“
sagði hún.
Skammvinnt samband
Jacob Hendershot hafði komið til
Flórída seinni hluta júnímánað-
ar 2011 til að dvelja um skeið hjá
móður sinni. Hann hafði kynnst
Stephanie og þrátt fyrir að þau
væru afar ólík – hann bar kross
um hálsinn, hún var með fimm-
hyrnda stjörnu – drógust þau að
hvort öðru.
Stephanie var, sem fyrr segir,
sannfærð um að hún væri vamp-
íra, Jacob kom aftur á móti úr trú-
aðri fjölskyldu og hafði meðal
annars ferðast til Suður-Ameríku
þar sem hann gróf brunna í sjálf-
boðavinnu. Að sögn stjúpmóður
hans, Tommae Hendershot, hafði
sú lífsreynsla gert Jacob að betri
manneskju.
Fjórtánda júlí í fyrra narraði
Stephanie Jacob til heimilis eins
kunningja hennar, Joels Millshap.
Þegar þar var komið sögu hafði
Stephanie sagt skilið við kærasta
sinn William Chase og tekið sam-
an við Jacob.
Reyndar var það skoðun rann-
sóknarlögreglunnar sem rannsak-
aði morðið að Jacob hefði á end-
anum sagt Stephanie upp, eins
og sagt er, og það hefði hleypt illu
blóði í hana.
Jacob barinn og myrtur
Litlu munaði að Jacob Hender-
shot næði að sleppa með
skrekkinn. Með Stephanie í
ráðum voru áðurnefndir Willi-
am Chase og Joel Millshap, og
þriðji kunningi Stephanie Jam-
es T. Gay. William og Joel lýstu
við yfirheyrslur síðar atburðum
kvöldsins.
Í fyrstu hafði Jacob sætt bar-
smíðum og spörkum og stóð
ofbeldið í allnokkurn tíma. Að
lokum fékk James T. Gay nóg,
hugnaðist ekki hvað átti sér stað
og yfirgaf íbúðina.
Þá tókst Jacob að flýja árásar-
menn sína og komast út fyrir. En
það var skammgóður vermir því
William Chase náði í skottið á
honum og herti að hálsi hans þar
til hann var allur. Að því loknu
reyndi annaðhvort William eða
Joel að skera Jacob á háls en tókst
ekki.
Tvímenningarnir afklæddu
síðan líkið af Jacob og fleygðu því,
til bráðabirgða, inn í tóma bygg-
ingu. Stephanie fullyrti að hún
hefði ekki tekið þátt í morðinu –
hún hefði gætt barna Tammie Lee
Morris, þrítugrar vinkonu sinnar,
þegar morðið var framið.
Hálftíma síðar fékk Stephanie
Tammy Lee til að aðstoða sig við
að losna við líkið. Þær fóru með
líkið í skóglendi skammt frá heim-
ili Jacobs og földu það í ræsi. Um
mánuður leið þar til það fannst.
„Ég vildi blóðið“
Stephanie viðurkenndi að hafa
hreinsað upp blóðið og sagði það
hafi verið „svalt að sjá“.
Aaron Wilson, hjá lögreglunni
í Parker, vísaði á bug fullyrðing-
um Stephanie um að Jacob hefði
nauðgað henni, engar vísbending-
ar styddu slíkar ásakanir.
Á Facebook-síðu Stephanie
setti hún eftirfarandi færslu 10.
ágúst eftir að hún tók aftur saman
við William Chase og „trúlofaðist“
honum: „[…] það var hann [Willi-
am] sem drap Jacob Hendershot
jæja ég lét leyfði honum að gera
það mig langaði í blóðið.“
Þessi færsla, sem Stephanie
fullyrti að væri verk óprúttins ein-
staklings sem hefði komist inn á
Facebook-síðu hennar, er í hróp-
legu ósamræmi við þann snefil af
iðrun sem hún sýndi í viðtalinu:
„Jacob átti ekki skilið að deyja.
Ég vissi ekki einu sinni að hann
myndi deyja, en ég vissi reyndar
að þeir ætluðu að ganga í skrokk
á honum, og að mínu mati átti
skíthællinn skilið að vera barinn
sundur og saman. Hann átti ekki
skilið að deyja.“
Ósakhæf
Joel Millshap játaði á sig morð af
annarri gráðu og fékk 25 ára dóm.
Tammie Lee jataði aðild sína að
morðinu og að hafa logið að lög-
reglu og fékk þriggja ára dóm, á
skilorði.
„Vampíruvörn“ Stephanie
varð til þess að hún varð úrskurð-
uð sakhæf og gert að sæta vistun
og meðferð á ríkisgeðsjúkrahúsi
Flórída. Hún virðist ekkert vera í
uppnámi yfir því að eiga hugsan-
lega eftir að dvelja þar, jafnvel um
aldur og ævi.
„Frá því að ég var 10 ára sagði
pabbi minn að ég myndi enda í
fangelsi, lifa í fangelsi og rotna í
fangelsi. […] Mér finnst allt eins
líklegt að ég verði hér það sem
eftir er ævi minnar,“ var haft eftir
henni.
William Chase hafði vonast
eftir viðlíka mati og Stephanie
fékk, en varð ekki að ósk sinni en
talið er að hann nái einhvers kon-
ar samkomulagi við ákæruvaldið.
James T. Gay lét sig hverfa af vett-
vangi og var ekki staddur þar þeg-
ar Jacob var myrtur og ákæran á
hendur honum hljóðaði upp á
barsmíðar og annað ofbeldi.
„ … ég veit að
þetta mun
hljóma geðveikislega
– en ég er þess fullviss
að ég er vampíra og að
hluta til varúlfur.
n Fullyrti að hún væri vampíra n Lét myrða kunningja sinn
LANGAÐI
Í BLÓÐIÐ
Að hluta vampíra, að hluta varúlfur, að eigin sögn Stephanie Pistey var
dæmd til vistunar á geðdeild.