Dagblaðið Vísir - DV - 12.08.2011, Blaðsíða 24

É
g talaði endalaust sem
krakki. Bara út í eitt,“
segir útvarpskonan
Guðrún Dís Emilsdótt-
ir sem hefur unnið hug
og hjörtu landsmanna í þátt-
unum Virkir morgnar á Rás 2.
„Mér er sagt að hún sé alveg
eins og ég,“ segir hún um dótt-
ur sína Aðalheiði Helgu sem er
með í för þegar Gunna Dís sest
niður til að ræða við blaða-
mann DV. Það leynir sér ekki
að sú stutta er eins og mamma
hennar. Hún heldur uppi
hörkusamræðum. Helsta mál
á dagskrá, kókómjólk.
Gunna Dís er fædd og upp-
alin á Vopnafirði. Hún lét mik-
ið til sín taka í sveitinni sem
barn og reyndi að stjórna fjöl-
skyldumeðlimum með harðri
hendi þegar kom að bústörf-
unum. Gunna Dís var fyrir-
myndarkrakki en fann svo vill-
inginn í sér þegar hún fór að
heiman til að fara í nám við
Menntaskólann á Akureyri.
Gunna Dís, öfgafull að eigin
sögn, hljóp af sér hornin á frek-
ar stuttum tíma en kúventi þá
og gerðist húsmóðir. Hún spyr
hvort að allir eigi ekki örugg-
lega að baki eina trúlofun fyrir
tvítugt og hlær.
Eftir að hafa unnið á flestum
einkareknu útvarpsstöðvum
landsins ákvað hún að söðla
algerlega um í miðju góðær-
inu. Hún fékk nóg af æsingn-
um, pakkaði öllu sínu niður og
fór til Chile.
Gunna Dís er mikill húmor-
isti og það á því vel við að hún
hafi kynnst ástinni í lífi sínu á
skemmtun Framsóknarflokks-
ins eftir að hann hafði boðið
ömmu hennar upp í dans.
Refir og ríkidæmi
„Ég er fædd á Vopnafirði á
heilsugæslustöðinni þar. Í
einhverju bakherbergi,“ seg-
ir Gunna Dís og brosir. „Ég er
uppalin á bænum Ytri-Hlíð
í Vesturárdal og ólst þar upp
ásamt þremur bræðrum.“ Það
var mikil nánd í sveitinni og
afi og amma bjuggu á næsta
bæ sem og föðurbróðir Gunnu
Dísar.
Það var mikill búskapur á
jörðinni og nóg um að vera fyr-
ir unga stúlku. „Við vorum með
sauðfjárbúskap, ein 520 ær-
gildi sem er nú töluvert. Amma
og afi voru svo með beljur.“
Foreldrar Gunnu Dísar
voru á meðal þeirra fjölmörgu
bænda sem tóku þátt í loð-
dýraræktunarbylgjunni sem
reið yfir á níunda áratugnum.
„Mamma og pabbi leiddust út
í refabúskap þegar allir áttu að
verða ríkir af því. Það var alveg
hræðilegur búskapur sem gekk
ekki vel hjá neinum svo ég viti
til. Því miður létu alltof marg-
ir bændur til leiðast og margir
fóru flatt á því og voru í basli
næstu árin. Við reistum refa-
hús og daglega var maður lát-
inn brynna þessum kvikind-
um.“
Stjórnaði með harðri hendi
En Gunna Dís var ekki bara
málglöð sem barn því hún var
líka dugleg. „Maður var allt-
af úti og tók fullan þátt í öllu.
Maður sá fullt af hlutum sem
maður átti eflaust ekki að sjá
en það var ekkert spáð í það.
Ég var dugleg, stoppaði ekki
mikið og var kjaftfor. Ef einhver
var að stríða mér, eldri krakk-
ar til dæmis, þá svarði ég fyrir
mig.
Ég á bróður sem er fimm
árum eldri en ég. Við vorum
góðir vinir en slógumst líka
mjög mikið. Þannig að ég var
örugglega svolítill gaur, en á
sama tíma var ég líka mikil
stelpustelpa og hafði fljótt
sterkar skoðanir á því hvaða
fötum ég ætti að vera í.“
Gunna Dís var ákveðin og
ef hlutirnir þóknuðust henni
ekki þá lét hún vita af því. „Ég
labbaði á eftir pabba og þeim
þegar þeir voru í fjárhúsunum.
Gekk á eftir þeim og tuðaði ef
mér fannst þeir ekki gera hlut-
ina rétt.“
Hvítar plastbuxur og
Skítamórall
Þegar Gunna Dís var 16 ára
flutti hún að heiman og fór í
nám á Akureyri. „Mig lang-
aði reyndar ekkert að heiman
á þessum tímapunkti. Eins lít-
ill bær og Vopnafjörður er þá
var það bara miðpunktur al-
heimsins. Ég átti líka kærasta
og hafði allt til alls. En þeg-
ar skólaskyldunni lauk þurfti
maður að velja á milli. Að fara
í skóla í öðru byggðarlagi eða
vinna heima. Það var ekkert
annað í boði.“
Gunna Dís flutti á heima-
vist Menntaskólans á Akureyri
ásamt þremur vinkonum sín-
um. „Þar má segja að ég hafi
rasað svolítið út. Ég hafði alltaf
verið til fyrirmyndar og aldrei
bragðað áfengi. Samviskusöm
og stóð mig vel í skóla. Það var
fullkomið traust á milli mín og
foreldra minna og ég réði mér í
rauninni bara sjálf.
En þegar ég fór að heim-
an þá breyttust hlutirnir. Í dag
myndi ég aldrei sleppa dóttur
minni að heiman sextán ára
gamalli. Ég umbreyttist í tölu-
verðan villing, þetta var árið
1997 þegar hvítu plastbuxurn-
ar og neonlitirnir komu sterkir
inn og reifstemningin var alls-
ráðandi. Ég var mikið í Sjall-
anum og datt alveg inn í Skíta-
móralsæðið. Þetta var allt svo
nýtt og spennandi og mér
fannst ég svo fullorðin þegar
ég var í raun bara krakkaskítur.
Ég ólst upp í mjög vernd-
uðu umhverfi þar sem ég
þurfti þó snemma að byrja að
vinna fyrir mér og sýna ábyrgð.
Ég held að ég hafi verið átta
ára gömul þegar ég byrjaði að
vaka yfir fé á nóttunni í sauð-
burði. Þegar ég horfi á sautján
ára krakka í dag þá finnst mér
þeir bara vera börn en væntan-
lega er það bara merki um það
að ég sé að eldast og biturleik-
inn að færast yfir. Mín kynslóð
er samt heppin því að við sáum
ekki það sem krakkar sjá í dag
á netinu, alls konar viðbjóður
sem maður var fullkomlega
verndaður fyrir“.
Trúlofunarbylgjan
Þó að Gunna Dís hafi slett úr
klaufunum eftir að hún flutti
að heiman missti hún aldrei
fæturna. Hún þakkar það
sterku baklandi. „Ég var svona
í ár að rasa út og svo kynntist
ég strák og við byrjuðum að
búa saman. Í ljósi þess að ég er
alveg rosalega öfgafull og hann
átti barn þá missti ég mig í hús-
móðurhlutverkinu. Eldaði, var
heima og tók námið af meiri
alvöru. Við trúlofuðum okkur
og allt. Það var allur pakkinn
bara. Eiga annars ekki flestir
eina trúlofun að baki?“ segir
hún og hlær.
„Á þessum tíma trúlofuðu
sig allir, það kom svona trú-
lofunarbylgja. En ég gerði það
þó í góðri trú og þessi ást var
hrein og sönn því maður hafði
sennilega aldrei verið særður.
Maður dembdi sér bara í þetta
í einhverju svona sakleysi.
En svo horfði ég upp á bróð-
ur minn trúlofa sig seinna og
ég hristi bara hausinn og besta
vin minn trúlofa sig í þyrlu yfir
Þórsmörk og það entist ekki
nema nokkra mánuði. Þetta
var í tísku og þótti töff. Það er
margt vitlausara en það.“
Partur af prógramminu
Gunna útskrifaðist úr MA 17.
júní 2000 en daginn eftir var
hún flutt til Reykjavíkur. „Ég
hikaði ekkert við að flytja til
höfuðborgarinnar. Ég var allt-
af með einhvern draum í mag-
anum frá því að ég var krakki
að búa í stórborg. Ein í íbúð í
borginni.“
Gunna Dís flutti suður
ásamt unnustanum en fljót-
lega skildu leiðir þeirra. „Þetta
var nokkuð stormasamt sam-
band enda er ég mjög drama-
tísk. Þetta leið undir lok í árs-
lok 2000. Bara eins og gengur
og gerist. Við vorum bara ekki
á sama stað. Hann var eldri og
vildi fara að stofna fjölskyldu
en ég var ekki alveg komin
þagnað.
Ég átti enn eftir að vera ung
kona og finna sjálfa mig. Eins
og mamma sagði við mig ein-
hvertíman þegar ég var grenj-
andi yfir þessu. „Gunna mín
þetta er bara partur af progra-
met. Að taka þetta á hnefan-
um og gera hlutina ein. Er ekki
betra að gera þetta núna en að
fatta það allt í einu 28 ára göm-
ul og kannski komin með tvö
börn?““
Passaði ekki við raddirnar í
barnakórnum
Eftir framhaldsskóla tók
Gunna Dís sér frí frá námi í eitt
ár. Hún vann á leikskóla og á
sólbaðsstofu en á kvöldin vann
hún sem útvarpsmaður á FM
957.
„Ég hafði byrjað á Frostrás-
inni fyrir norðan. Ég hitti ein-
hvern tíma eiganda stöðvar-
innar sem fannst ég vera með
flotta rödd og vildi fá mig í
prufu. Hann sagði að ég væri
með rödd fyrir útvarp.
Mér hafði aldrei dottið það í
hug áður því mér hafði nú frek-
ar verið strítt á röddinni en hitt.
Ég gat til dæmis aldrei verið í
kór eða neitt svoleiðis. Þó svo
að ég hafi alltaf verið syngjandi
þegar ég var lítil. Á aðventu-
kvöldum þandi ég raddbönd-
in með hinum krökkunum og
passaði engan veginn við hin-
ar raddirnar í barnakórnum
og hljómaði bara eins og fífl,“
segir Gunna Dís og hlær þegar
hún hugsar til baka. „Þetta var
bara ekki að gera sig. Það var
bara eitthvað skrítið að þenja
þetta. Þessi rifna rödd hljóm-
aði bara alls ekki vel í sálmun-
um.“
Um svipað leyti og Gunna
Dís var svo að byrja í stjórn-
mála- og fjölmiðlafræði í Há-
skólanum bauðst henni ný
vinna í útvarpi. „Mér var boð-
ið að koma yfir á stöð sem hét
Steríó. Ástæðan fyrir því að ég
fór að vinna þar var að ég hafði
verið aðeins með Valla Sport
og Sigga Hlö í Hausverk um
helgar,“ en það var sjónvarps-
þáttur sem þeir félagar voru
með á sínum tíma og var í anda
The Man Show.
„Ég hafði kynnst þeim þeg-
ar ég var að vinna á FM. Þá
vantaði eitthvað „sidekick“
til að fara út í bæ og svona og
leysa þá af þegar annar þeirra
fór í frí. Þannig að ég var þarna
í nokkrum hausverksþátt-
um. Sem ég hef reyndar ekki
séð síðan þá. Það gæti verið
mjög áhugavert að skoða þetta
núna. Mamma átti þetta á VHS
en þetta var örugglega alveg
skelfilegt.“
Þeir Sport og Hlö buðu
Gunnu Dís að vera með sér í
þætti á Steríó sem seinna varð
Kiss FM. Áður en langt um leið
var hún komin með sinn eigin
þátt. „Þannig að háskólagang-
an mín var svolítið þannig að
ég var ekkert í skólanum. Ég
var bara að vinna.“
Hætti og fór til Chile
Fljótlega var Gunna Dís orðin
dagskrárstjóri og líkaði starfið
vel. „Þetta var mjög skemmti-
legur tími og góður skóli.“
En 25 ára gömul ákvað hún
skyndilega að hætta. Það var
ferð til Chile sem breytti öllu.
„Fyrst fór ég þangað með
vinkonu minni sem er hálfur
Chile-maður. Við fórum að
heimsækja pabba hennar. Fór-
um í ægilega fátækan bæ og þar
heillaðist ég af því hvernig fólk-
ið þarna lifði. Fólkið í kringum
mig var hamingjusamt, hafði
lítið og stólaði einhvern veg-
inn bara hvert á annað. Og svo
var líka veðrið, matargerðin og
viðmótið bara yfirhöfuð yndis-
legt hjá fólkinu.“
Gunna Dís kom heim aft-
ur úr fríinu að þremur vikum
liðnum en hafði þá ekki fengið
nóg. „Þá bara pakkaði ég sam-
an búslóðinni minni, hætti í
vinnunni og fór aftur út.“
Aðspurð hvort hún eigi
auðvelt með að söðla um segir
Gunna Dís að svo hafi ekki ver-
ið á þeim tíma. En eftir þessa
reynslu eigi hún mun auðveld-
ara með að taka stórar ákvarð-
anir.
„Þetta er það erfiðasta sem
ég hef gert á ævinni því innst
inni þarf ég rosalega mikið
öryggi. En ég bara tók á stóra
mínum þarna því ég vildi
sanna fyrir sjálfri mér að ég
gæti gert þetta. Ég hafði alltaf
ætlað út sem skiptinemi eða
au pair en metnaður minn í út-
varpinu stoppaði mig alltaf.“
Lítill víking, Cosmopolitan
og grátandi Gunna Dís
En Gunna Dís var harðákveð-
in í að láta verða af þessu þrátt
fyrir að vera á báðum áttum.
„Ég grenjaði á flugvellinum á
leiðinni út aftur. Ég sat alein
með einn lítinn víking og Cos-
mopolitan-blað og hringdi í
vinkonur mínar og mömmu.
Sá eftir öllu saman og spurði
sjálfa mig hvað í fjandanum ég
væri að spá.
En ég þurfti að gera þetta.
Ég fékk bara eitthvert ógeð.
Þetta var einhvern veginn í
miðju góðærinu öllu og það
var allt svo mikið feik hérna
heima. Þetta var þegar Séð og
heyrt blöðin settu stjörnu-hitt
24 | Viðtal 12.–14. ágúst 2011 Helgarblað
Útvarpskonan Guðrún Dís Emilsdóttir
ólst upp á Vopnafirði þar sem hún stjórnaði í
fjósinu með harðri hendi. Hún rasaði út sem
unglingur á Akureyri og flúði svo góðærið til
Chile. Gunna Dís ræddi við Ásgeir Jónsson
um það þegar hún grét á Keflavíkurflugvelli,
dóttir hennar barðist fyrir lífi sínu og þegar
hún fann ástina óvænt á framsóknarþingi.
„Ég hélt ekki á
henni fyrr en
hún var orðin fimm
daga gömul.
Féll fyrir dans-
félaga ömmu
Gunna Dís Sveitastelpan í Virkum morgnum. MynDiR EyþóR ÁRnaSon