Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.2011, Blaðsíða 25

Viðtal | 25Helgarblað 30. september–2. október 2011
til London þar sem hann nam
upptökufræði til BA-prófs. Í
London gerði hann líka sína
fyrstu plötu, Lonely Mountain.
Hann segist hafa verið alveg
ótrúlega blankur. Blankari geti
menn varla orðið. „Ég hafði
ekki efni á að leigja mér íbúð
og gisti hreinlega hjá vinum og
vandamönnum. Sérstaklega
var Birgir Jón Birgisson hjálp-
legur en það vor oft sem ég
gisti á stofugólfinu hjá honum
og Grétu, kærustunni hans. Ég
skipti æði oft um dvalarstað og
er þess vegna í dag vinmargur
maður. Stundum mætti ég bara
með rauðvínsflösku og bauð
hana í staðinn fyrir gistingu.“
Fæddist sem söngvari
á karókífylleríi
Þegar Mugison var úti í
London skildu foreldrar hans.
Pabbi hans Guðmundur var þá
að vinna úti í Malasíu og Mug-
ison ákvað að heimsækja hann
þangað og verja svolitlum tíma
með honum.
„Við fórum hringinn í kring-
um Malasíu og ferðuðumst
um. Hann var dýrkaður þarna
úti. Fékk alls staðar frítt að
drekka og sums staðar voru
okkur líka boðnar konur,“ seg-
ir hann og yppir öxlum eins
og hann hafi ekkert haft með
það að gera. „Hann var kom-
inn með algjört kar ókí-æði og
var alltaf að syngja Sin atra og
svona eins og kallar gera. Ég
kom honum upp á lagið með
að syngja Whitney Houston
í staðinn, mér fannst það svo
fyndið,“ segir hann og skellir
upp úr. „Að heyra svona bassa-
karl syngja Whitney er alveg
óborganlegt. Fram að þessu
söng ég lítið. En fór að grípa
í míkrófóninn með pabba,
syngja með honum dúetta. Og
innfæddir kölluðu pabba Mugi
og vegna þess að ég var sonur
hans fékk ég viðurnefnið Mug-
ison. Mér fannst þetta ljóð-
rænt. Að vera á þriggja vikna
fylleríi með pabba sínum í ka-
rókí og fæðast sem söngvari.
Fram að þessu hafði ég ekki
sungið neitt, ætlaði að verða
svona elektrónískur listamað-
ur.“
Sætasta stelpan í bænum
Hann fór út sem Örn Elías og
kom til baka til London sem
Mugison og gekk vel að semja
tónlist. Hélt áfram að passa
hús fyrir vini sína, bjóða rauð-
vínsflöskur fyrir gistingu og
bjarga sér á máta sem hlýt-
ur að hafa verið ómetanlegur
undirbúningur fyrir íslenska
kreppu. Hann segir að hugur-
inn hafi dvalið við tónlistina
en ekki námið á síðustu metr-
unum. Það vissi pabbi hans
sem var þá fluttur frá Malasíu
til Ísafjarðar og hringdi í hann
til London.
„Pabbi hringdi og skipaði
mér eiginlega að koma og vera
hjá sér þar sem hann bjó á Ísa-
firði: Þú þarft að koma og klára
ritgerðina þína, komdu heim.
Það er prentari hérna og þú
mátt nota skrifstofuna mína.
Þú verður að klára, sagði pabbi
af svo mikilli festu að ég hlýddi.
En ég fór til baka stoltur með
mína fyrstu plötu í töskunni.
Fór svo vestur til pabba að
skrifa ritgerðina. Og þar hitti ég
Rúnu,“ segir hann og brosir.
„Hugsa sér ef ég hefði aldrei
hitt hana,“ segir hann. „Ég
hefði nefnilega aldrei hitt hana
ef ég hefði ekki farið vestur til
pabba. Því þótt hún hefði búið
á Súðavík, þá hafði ég aldrei
séð hana áður. Hún var sætasta
stelpan í bænum og auðvitað
fellur maður fyrir henni strax.
Ég bjó til pikkköpplínu um að
mig vantaði píanóleikara fyrir
lag sem ég var að semja. Svo
fengum við okkur kaffi saman
og síðan hafa þeir bara orðið
nokkuð margir skal ég segja
þér.“
Lagið sem Mugison bað
Rúnu um að spila undir með
sér kom út á annarri plötu
hans, Mugimama is this mon-
key music?, og heitir: Chick en
song. „Hún er í svona „sexy-
time“ fíling í því lagi,“ segir
hann og glottir.
Amma lækkar stundum
í tónlistinni
Mugison heillaði ekki bara
Rúnu heldur landann líka upp
úr skónum. Blaðamenn voru
farnir að hringja vestur og
hann var farinn að skipuleggja
túra út í heim. Mugimama, is
this monkey music? vann til Ís-
lensku tónlistarverðlaunanna
2004 sem poppplata ársins og
var lagið Murr Murr valið besta
lagið ásamt því að Mugison var
tilnefndur sem besti söngvari
og besti flytjandi ársins. Mug-
ison samdi um svipað leyti
tónlistina við mynd Friðriks
Þórs Friðrikssonar, Niceland,
og seinna við mynd Baltasars
Kormáks, A Little Trip to Hea-
ven. Báðar plöturnar báru nafn
kvikmyndanna. Fjórða plata
hans var svo Mugiboogie.
„Mugiboogie var frumsamin
„best of“ plata, hún átti að vera
svona eins og „best of“ plata
hjá einhverjum rugludalli,“ seg-
ir Mugison og segist hafa ver-
ið hrifinn af safnplötum þegar
hann gerði hana. Þess vegna
hafi hún verið samsuða ýmissa
stíla. „Haglél er allt öðruvísi.
Það var lengi búið verið
draumur hjá mér að gera plötu
sem er eins týpulaus og mögu-
legt er. Ég veit ekki hvort mér
tókst það. Ég er líka með svo
litla athyglisgáfu að mér tekst
aldrei að halda út einhverja
eina stemningu á einni plötu.
Ef ég geri eitthvað of lengi í einu
fæ ég svo mikinn leiða. Mér
fannst líka eftirsóknarvert að
hafa hana tímalausa. Á henni
er einhver þjóðlagabragur hef
ég heyrt. Mig langaði til að
gera klassísk, íslensk dægurlög
í anda sjöunda og áttunda ára-
tugarins. Á þau á alltaf að vera
hægt að hlusta, þau falla aldrei
úr gildi. Mig langaði líka að
gera plötu sem bæði mamma
og amma gætu hlustað á. Sum
lög hlustar amma náttúrlega
ekki á,“ segir hann og kímir. „Ég
hef spilað lög fyrir ömmu þar
sem ég er að öskra og með orð-
bragð og svona. Þá lækkar hún
bara í laginu og býður mér upp
á meira kaffi.“
Frænkan sem stakk
Mugison af
Lagið Stingum af er einna vin-
sælast af plötunni Haglél. Sagan
á bak við það lag er skemmtileg.
Það varð til síðasta sumar, þá
fór Mugison í jarðarför frænku
sinnar sem hann var í sveit hjá
þegar hann var lítill drengur.
„Hún var ótrúlega flott kona.
Hún var 65 ára þegar ég var í
sveit hjá henni, hún var ógeðs-
lega gömul í mínum augum en
hún gat samt hlaupið hraðar en
ég, stakk mig af, “ segir hann og
skellir upp úr.
„Hún var magnaður per-
sónuleiki og hafði á mig mikil
og varanleg áhrif. Hún safnaði
ljóðabókum og átti stórt safn.
Orðin hennar og sveitin í kring
mögnuðu upp einhver ævin-
týri og þaðan koma áhrifin og
stemningin í laginu. Orðið and-
vökubjart sem er í upphafi lags-
ins er til dæmis orð í hennar
anda. En þessi frænka mín átti
líka svo fyndinn eiginmann. Ég
man að stundum kom hann
heim og opnaði einhverja
ljóðabókina og sagði pirraður:
Hvað er þetta eiginlega? Það
er eru bara þrjár línur á hverri
síðu, hvað ertu að borga fyr-
ir þetta þegar það er hægt að
prenta þetta allt á eina síðu?“
Hann segir lagið eiginlega
hafa orðið til þarna í jarðar-
förinni. Þegar hann hafi kom-
ið heim úr sveitinni hafi hann
síðan horft á strákana sína og
rifjað enn frekar upp stemn-
inguna. „Útilegur og ævintýri.
Þetta er það sem við eigum að
gera fyrir börnin okkar. Þetta er
alvöru og mér þykir óskaplega
vænt um þetta lag.“
Vill gera allt sjálfur
Fyrr á árinu gaf Mugison lag-
ið Haglél á heimasíðu sinni og
það hlaut góðar viðtökur. „Það
er blússkotið eins og Stingum
af. Ég valdi nafnið Haglél yfir
nokkur önnur. Ég fékk margar
slæmar hugmyndir sem Rúna
mín og vinur minn Pétur Ben
töluðu mig ofan af. Þannig er
það alltaf, það er einhver grín-
flippari í mér,“ segir hann og
brosir lúmskt. „Upphaflega
hugmyndin var að hafa mynd
af mér í kjólfötum fyrir fram-
an Hörpuna, platan átti svo að
heita Mugison og Sinfó. Þetta
fannst mér voðalega fyndið en
Rúna og Pétur og Biggi slógu
þetta af. Sem betur fer. Ég var
líka að hugsa um að nefna hana
Þjóðarsálina en það var eitt-
hvað rembingslegt. Og Stingum
af – þá fannst mér ég vera að
hvetja til allsherjar fólksflótta!“
Honum finnst nafnið Hagl-
él fallegt. „Við eigum svo mörg
falleg orð yfir snjó og úrkomu.
Þetta er fallegt, íslenskt orð.
Þetta er orð yfir eitthvað ástand.
Það er gaman að því.“
Og nú tekur Mugison loks-
ins plötuna eins og fram úr
annarri erminni eða það sýnd-
ist blaðamanni allavega.
Plötuumslagið vekur at-
hygli. Mugison brýtur þau sjálf-
ur saman og áferðin utan á er
eins og það hafi verið teiknað á
þau með blýanti. Þegar strokið
er yfir umslagið kemur þó í ljós
að blýantsstrokurnar eru prent-
aðar á. Afar látlaust og fallegt.
Alli metall og Jónas Val hönn-
uðu umslagið með Mugison og
hann átti einnig í samstarfi við
prentarana í Prentsmiðjunni
Odda um umslagið og fannst
gaman að grúska og pæla með
þeim. „Þetta eru magnaðir
karlar og miklir fagmenn, ég er
auðvitað með ótal hugmynd-
ir. Þeir höfðu mikla þolinmæði
fyrir mér,“ segir hann.
Hann brýtur saman diskana
sjálfur með aðstoð vanda-
manna. Honum finnst það
betra, það gerir afrakstur vinn-
unnar svo áþreifanlegan, að
ljúka frágangi á sinni eigin
vöru. Og þegar fjölskylda
og vinir taka þátt er það
eins og svolítil tónlistarvertíð.
„Ég hef gaman af því að gera
sem mest sjálfur, það á eigin-
lega við um allt ferlið. Í dag sel
ég svo diskana sjálfur á heima-
síðunni minni, mugison.is.
Tónlist beint frá býli,“ gantast
hann með.
Mugison og mirstrumentið
Það er ekki skrýtið að Mugison
hafi fallið svona fyrir gömlu
meisturunum í prentsmiðj-
unni. Honum finnst gaman að
grúska sjálfum og gera eitthvað
í höndunum. Blaðamaður tek-
ur eftir því að fingurnir eru risp-
aðir, skítugir jafnvel. Það kemur
í ljós að hann var að brasa við
nýja hljóðfærið sitt, sem hann
kallar mirstrument.
„Mér finnst eiginlega ekk-
ert skemmtilegra en að vinna
með höndunum en þetta bras
mitt er gamall draumur sem
ég ákvað að láta verða að veru-
leika. Það var fyrir tveimur
árum sem mér datt í hug að búa
til eina allsherjargræju í stað-
inn fyrir allt þetta drasl sem ég
er alltaf að burðast með með
mér á tónleikum. Það er ekk-
ert gaman að horfa á tónlist-
armann sem er endalaust að
stilla alls konar drasl á sviðinu.
Vinur minn Palli Einars gerði
þetta með mér. Við fundum
svona hljómborð frá framleið-
anda sem heitir C-Thru Music
og þetta byggir á einhverju sem
heitir The Natural Harmonic
Table. Við settum það í nýjan
búning og notum svo hugbún-
að sem kallast Reactor. Það er
gaman að leika sér með þetta,
hugmyndin var líka svo að að
ég gæti tekið með mér mirstru-
mentið og tekið gigg. Bara ég
og mirstrumentið. Handhægt,“
segir hann og sveiflar hendinni
upp í loft.
„Tónlistarmenn vita allir
hvað það er dýrt að fara í tón-
leikaferðalög með bandi, all-
ir þessir flugmiðar, öll þessi
hótelherbergi, bílar og flug-Pabbi Langsokkur
„Hún hafði
fengið að
heyra að uppátæki
mitt gæti verið byrj-
unin á löngum af-
brotaferli og hún tók
það alvarlega.
„Mér fannst
þetta ljóð-
rænt. Að vera á
þriggja vikna fylleríi
með pabba sínum
í karóki og fæðast
sem söngvari.
M
y
n
d
ir
E
y
þ
ó
r
Á
r
n
A
S
o
n
Strákarnir biðja
um rokkpabba „Þeir
eru ekkert sérstaklega
að kveikja á væmna
pabba,“ segir Mugison.