Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.2011, Blaðsíða 34

34 | Sakamál Umsjón: Kolbeinn Þorsteinsson kolbeinn@dv.is 30. september–2. október 2011 Helgarblað
H
jónin Sylavain og
Elodie Morel bjuggu
í frönsku borginni
Marseille og árið 2005
var heldur þröngt í
búi hjá þeim. Hjónin voru at-
vinnulaus og þurftu að ala önn
fyrir þriggja ára syni sínum og
var fátt um fína drætti.
Einn góðan veðurdag í maí
virtist sem eitthvað myndi
létta til í tilveru hjónanna því
Elodie fékk tilboð um launað
starf í rafrænum pósti og léttist
heldur brúnin á hjónakornun-
um. Um var að ræðan þriggja
daga fyrirsætustarf vegna aug-
lýsingagerðar fyrir nýja bifreið
og launin sem um ræddi voru
3.000 evrur. Reyndar var það
gamall draumur Elodie að sitja
fyrir og þrátt fyrir að vera 29
ára hafði hún til að bera það
sem þurfti til að líta vel út fyrir
framan linsur myndavéla.
Elodie og ljósmyndarinn,
Guillaume Mingaud, bundust
fastmælum um að hittast klukk-
an fimm síðdegis 2. maí og fór
Elodie tímanlega af stað í BMW-
bifreið sem hún hafði fengið
lánaða hjá vini sínum. Áfanga-
staðurinn var L‘Escale-barinn
í ferðamannabænum Aigues-
Mortes, þangað var tveggja tíma
akstur frá Marseille.
Úlfur í sauðargæru
Elodie hafði ekki beðið lengi
þegar Mingaud birtist; stór,
riðvaxinn maður á fimmtugs-
aldri. Mingaud var ekkert að
tvínóna við hlutina og upplýsti
Elodie um að nauðsynlegt væri
að taka nokkrar prufumyndir
með landslag í bakgrunninn,
að kvöldi til: „Ég hitti þig hér
aftur klukkan tíu í kvöld.“
Elodie hringdi í Sylavain
og lét hann vita að allt væri í
sómanum; fyrstu myndirnar
yrðu teknar um kvöldið og hún
myndi fá sér í gogginn á barn-
um. Mingaud kom klukkan tíu
og Elodie settist inn í bílinn
hans, en nokkrum sögum fer
af því sem síðar gerðist.
Samkvæmt vitnisburði
Mingauds óku þau um í nokkr-
ar klukkustundir í leit að hent-
ugum stað og upp úr miðnætti
lagði hann bílnum á afskekkt-
um stað og sagði: „Láttu mig
hafa krítarkortið þitt.“
Elodie neitaði að verða við
kröfu Mingauds en eftir að
hann hafði slegið hana lét hún
undan, en öryggiskóðann fékk
Mingaud ekki fyrr en hann var
búinn að slá hana mörgum
sinnum í höfuðið. Síðan fleygði
hann henni í farangursgeymsl-
una og ók sem leið lá til vina-
fólks síns – Lignier-hjónanna,
með viðkomu á bensínstöð
þar sem hann keypti bensín
og borgaði fyrir með krítarkorti
Elodie.
Sakleysið uppmálað
Samkvæmt frásögn Lignier-
hjónanna höfðu þau ekkert
með þetta allt að gera. Richard
Lignier sagði að Mingaud hefði
knúið dyra hjá þeim hjónun-
um og sagt: „Ég þarf að nota
bílskúrinn ykkar. Láttu mig
hafa lykilinn. Ég er með konu
í skottinu.“
Að sögn Richards lögðu
hvorki hann né konan hans
trúnað á orð Mingauds: „Ég
trúði honum ekki, alveg satt,“
og eiginkonan, Francine, berg-
málaði fullyrðingu Richards:
„Ekki ég heldur! Ég trúði hon-
um ekki heldur.“
Mingaud vísaði fullyrð-
ingum hjónanna til föður-
húsanna: „Ég tók Elodie úr
skottinu, batt hana við stól í
bílskúrnum og læsti honum.
Þar var hún til klukkan sex
þann dag, 3. maí. Ég lét hana
hafa vatnsflösku, setti hana aft-
ur í skottið og fékk mér kvöld-
verð með Lignier-hjónunum.
Að sjálfsögðu var þeim full-
kunnugt um hvað væri á seyði.“
Guillaume Mingaud bætti
um betur í frásögn sinni því
hann vændi Richard um morð-
ið: „Meðan á máltíðinni stóð
fór Richard Lignier út í bílskúr
til hennar og þegar hann kom
til baka sagði hann mér að
hann hefði kyrkt hana.“
Frásögn Guillaume var
reyndar verulega á skjön við
allar vísbendingar í málinu.
Dæmdur nauðgari
Atburðarásin hafði í reynd ver-
ið á þá vegu að eftir að hafa
setið að snæðingi með Lignier-
hjónunum ók Mingaud með
Elodie á afvikinn stað og kyrkti
hana með rafmagnsvír.
Eftir að Sylvain Morel hafði
samband við lögregluna og
lýsti áhyggjum sínum vegna
hvarfs hennar tók það lögregl-
una aðeins tvo klukkutíma að
finna Mingaud og sökunauta
hans og var réttað yfir þeim í
ársbyrjun 2008.
Við réttarhöldin fullyrti
Mingaud að hann hefði ein-
ungis verið á höttunum eft-
ir krítarkorti Elodie því hann
væri skuldum vafinn. En
sakaskrá hans bar öðru vitni
en því að hann væri einfald-
lega þjófur. Sextán ára að aldri
hafði hann reynt að nauðga
tveimur stúlkum. Árið 1977
nauðgaði hann tveimur þýsk-
um stúlkum og var dæmd-
ur til níu ára fangelsisvistar
og að auki hafði hann hlotið
dóma fyrir minniháttar af-
brot.
Það varð fljótlega ljóst að
ýmislegt fleira hafði átt sér
stað þetta örlagaríka kvöld en
hin ákærðu létu í veðri vaka.
„Þú fullyrðir að þú hafir
ekki nauðgað henni [Elodie],“
spurði dómarinn Mingaud.
„Hvernig komst þá sæði úr þér
á vatnsflöskuna og gallabuxur
hennar?“ Svar Mingauds var
ekkert annað en kostulegt:
„Ég er alltaf með klút í hanska-
hólfinu, sem ég nota þegar ég
hef átt ævintýri. Ég get bara
útskýrt það á þann veg að hún
hafi með einhverju móti náð í
klútinn.“
Ótrúleg svör sakbornings
Mingaud svaraði engu þeg-
ar hann var spurður út í blóð
sem fannst á skammbyssu í
hans eigu, en dómarinn lét
ekki slá sig út af laginu. „Við
teljum að þú hafir byrlað vesa-
lings konunni ólyfjan. Lög-
reglan fann hvítt duft í hári
hennar, duft af svefntöflum og
leifar af þunglyndislyfi. Hverju
svarar þú því?“
Svarið sem Mingaud gaf
var nánast óraunverulegt:
„Hún hlýtur að hafa notað það
sem sjampó [...] Hvað sem því
líður, ég drap hana ekki. Ég er
búinn að segja ykkur að Rich-
ard Lignier drap hana.“
Þegar þar var komið sögu
ákvað Richard að breyta frá-
sögn sinni og slíkt hið sama
gerði eiginkonan og sögðu
bæði að þeim hefði verið full-
kunnugt um konuna í farang-
ursgeymslu bifreiðar Min-
gauds. „Sjáið til, við kunnum
við Guillaume, en okkur stóð
smástuggur af honum,“ sagði
Francine Lignier.
„Er hvað sem öllu líður
manneskja“
Saksóknarinn henti vitnisburð
Lignier-hjónanna á lofti og var
ekki í sáttahug. Sagði hann að
hjónin hefðu getað bjargað lífi
Elodie ef þau hefðu haft sam-
band við lögregluna: „En þau
sögðu ekkert. Ég krefst þess að
þau verði dæmd til fimmtán
ára fangelsisvistar hvort. Hvað
siðblindingjann ólæknandi,
Mingaud, varðar, sendið hann
í lífstíðarfangelsi.“
Eðli málsins samkvæmt
leit verjandi Mingauds öðr-
um augum á málið, og sum-
ir myndu segja óraunsæjum:
„Ekki gera djöful úr honum
[Mingaud]. Hann er hvað sem
öðru líður manneskja [...]
Hinn ákærði á alltaf að fá að
njóta vafans.“
Kviðdómur velktist ekki í
vafa um sekt Mingauds sem
var dæmdur í lífstíðarfangelsi.
Lignier-hjónin fengu sex ára
dóm hvort.
Hvað Elodie Morel varð-
aði hafði draumur hennar um
frama í fyrirsætustörfum feng-
ið hörmulegan endi.
Ekki Er allt
sEm sýnist
n Elodie og Sylvain Morel glímdu við fjárhagsörðugleika n Tilboð um fyrirsætustarf
fyrir Elodie virtist vera himnasending n Draumur hennar breyttist í banvæna martröð
„Ég er alltaf
með klút í
hanskahólfinu, sem
ég nota þegar ég hef
átt ævintýri. Ég get
bara útskýrt það á
þann veg að hún hafi
með einhverju móti
náð í klútinn.
Borgarveggir Aigues-Mortes
Morðinginn lokkaði Elodie Morel til
bæjarins með fölskum fyrirheitum.
Guillaume Mingaud Starfstilboð hans lofaði góðu, en ekki var allt sem sýndist.