Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.2011, Page 38

38 | Fókus 26.–28. ágúst 2011 Helgarblað
Hvað ertu að gera?
mælir með...
KVIKMYND
Harry Potter and the
Deathly Hallows: Part II
„Það er í raun lygilegt hversu vel heppnaðar
myndirnar um Harry Potter hafa verið.“ –
Jón Ingi Stefánsson
BÓK
Skurð læknirinn
„Skurðlæknirinn er hröð
og spennandi lesning.“ –
Kristjana Guðbrandsdóttir
BíÓMYND
Captain Amer-
ica: The First
Avenger
„Þokkalega vel heppnuð mynd. Einföld og
nokkuð hnökralaus.“ – Ásgeir Jónsson
Andrea Róbertsdóttir, mannauðsstjóri og
tveggja barna móðir í fæðingarorlofi.
Hvaða tónlist ertu að hlusta á þessa
dagana?
„Úff, tónlist er svo mikið meðal og mikilvæg.
Þessa dagana er það The Doors, Cinema
Club, Foster the People , Death Cab for Cutie
og Prinspóló. Síðan Bubbi, Latibær og Justin
Bieber með eldri syni mínum. Ég kann lögin
úr Latabæ of vel.“
Hvað ætlar þú að gera um helgina?
„Ég er gangandi ísskápur fyrir fimm vikna
son minn og geri lítið annað 24/7.“
Áttu þér einhverja uppáhaldsbók?
„Listinn er langur en ég er núna á bólakafi í
meðgöngu- og barnabókum.“
Eyðir þú miklum tíma á netinu og þá
á hvaða síðum helst?
„Nei, ég er ekki mikið á netinu en er sítengd
og því er þetta lúmskt. Aðallega Vísir, gmail,
fésið, bankinn og vinnan.“
Er gangandi
ísskápur
H
ótel í miðborg Reykjavíkur.
Ungur maður gengur inn á
sviðið; í peysu, gallabuxum,
brúnum kúrekastígvélum
og með sólgleraugu. Dökkt
hárið axlasítt.
Sest er á hvíta stóla í matsalnum.
Þjónn kemur með matseðla. Bleikja
pöntuð. Reyktur lax á brauði. Vatni
hellt í glös.
Þorleifur er sonur leikara og leik-
stjóra; Arnars Jónssonar og Þórhildar
Þorleifsdóttur. „Ég vissi snemma að
ég færi í þessa átt. Ég vildi bara vera
í leikhúsi. Leikhúsið er eins og vír-
us. Ef maður hefur einu sinni smit-
ast þá er ofboðslega erfitt að losna
við hann úr kerfinu. Á meðan aðrir
sjö ára krakkar fóru kannski heim og
fengu súpu og fóru svo út að leika sér
þá trítlaði ég niður í Þjóðleikhús, sat
úti í sal og horfði á æfingar. Þetta var
svo heillandi, merkilegur og spenn-
andi staður.“
Fyrsta minningin úr leikhús-
inu – Þorleifur Örn sá persónu, sem
faðir hans lék, hníga niður á svið-
inu og deyja. „Mamma lýsir þessu
svo að ég hafi algjörlega tryllst. Börn
skynja ekki muninn á raunveruleika
og óraunveruleika og ég þurfti því
að útskýra hvað gerðist er ég sá föð-
ur minn deyja á sviðinu. Ég vissi að
ég myndi hitta hann aftur um kvöld-
ið en samt upplifði ég sorgina. Nið-
urstaðan var sú að leikhúsið væri
galdravettvangur – staður þar sem
óraunveruleikinn var gerður raun-
verulegur. Ætli það megi ekki segja
að þetta sé enn þann dag í dag mitt
leiðarljós í leikhúsinu; staður þar
sem pabbi getur dáið en samt sung-
ið fyrir mann vögguvísu um kvöldið.“
Leikarinn
Hann fór fljótt að leika sem barn.
Hann lék smáhlutverk í Yerma, Pétri
Gauti og Fjalla-Eyvindi þar sem
hann lék „Smala 2“. „Ég á líka hræði-
legar minningar úr leikhúsinu. Verst
var þegar ég var að leika smalann í
Fjalla-Eyvindi. Ég átti að koma upp
í gegnum hlera á sviðinu en þegar
stikkorðið féll var ég upptekinn við
að kjafta og fylgdist ekki með. Leikar-
arnir stóðu á sviðinu og biðu þess að
ég birtist en ekkert gerðist. Ég kom
ekki inn á sviðið. Það var ekki fyrr en
Kristín sýningarstjóri kallaði „hvar
er strákskömmin?“ að ég rankaði við
mér og stökk upp á svið – mitt inn í
næstu senu. Pabbi tók mig á eintal
í kjölfarið og benti mér á að um 500
manns væru búnir að borga pening
og klæða sig upp í sitt fínasta púss og
manni bæri að sýna þeim virðingu. Í
þessum orðum birtist afstaða til leik-
hússins og listarinnar sem ég tek al-
varlega enn þann dag í dag.“
í felum fyrir óttanum
Haustið 1992. Lækjartorg. Kvöld.
Krökkt af ungmennum. Inn á
sviðið gengur lágvaxinn, þybbinn
drengur með grænt, liðað hár. Ein-
hver réttir honum vodkaflösku.
Hann fær sér fyrsta sopann.
„Ætli ég hafi ekki verið um 1.40,
ég var með grænt, krullað hár og
barnabumbu þegar ég fór á fyrsta
fylliríið. Ég drakk um hálfan pela
af vodka og stuttu síðar gjörbreytt-
ist upplifun mín á sjálfum mér. Í
stað minnimáttarkenndarinnar
yfir seinum kynþroska og lélegu
sjálfsmati unglingsins leið mér
eins og Arnold Schwarzenegger í
Conan the Barbarian. Komplex-
arnir hurfu með vodkanum og
raunveruleikinn batnaði. Grænu
hármódelkrullurnar urðu að síð-
um lokkum, barnabumban orðin
að sixpakk og ég gnæfði yfir mið-
borg Reykjavíkur enda orðinn
tveggja metra maður. Áfengi sneri
öllum ótta mínum yfir í andstæðu
sína – og strax frá byrjun var þetta
ástæðan fyrir því að ég drakk. Þeg-
ar ég drakk hvarf allt sem ég ótt-
aðist. Allt sem mig langaði varð að
veruleika og það varð algjör að-
skilnaður á milli raunveruleikans
og þess sem ég upplifði. Lífið varð
eins og leiksýning.“
Þorleifur fór að drekka og dópa.
„Ég flosnaði upp úr skóla og
vann nærri því á annarri hverri
búllu bæjarins. Ég fór fljótt út í
örvandi efni og leiðin lá hratt nið-
ur á við. Ég var í verulega vond-
um málum um tvítugt. Nú dugðu
efnin ekki lengur til þess að bæla
niður óttann og óhamingjuna.
Það stefndi allt í það að ég myndi
kasta lífi mínu á glæ. Svo vaknaði
ég á sunnudagseftirmiðdegi eft-
ir stanslaust djamm alla helgina
og það var eins og ég opnaði aug-
un. Ég áttaði mig á því hvað ég var
að gera mér og að ég yrði að gera
eitthvað í mínum málum. Annað-
hvort yrði ég atvinnufyllibytta eða
atvinnu bara eitthvað annað. Ég
leitaði mér hjálpar.“
Ekki gefast upp
„Ég fann að frá því ég var mjög ung-
ur var ég ofboðslega hræddur við
lífið og hafði áhyggjur af því hvað
fólki fannst um mig. Það fyndna er
að í yfirgnæfandi meirihluta hafði
þessi ótti ekkert með raunveru-
leikann að gera. Það þarf að koma
sér upp einhverju vopni til þess að
lifa við svona mikinn ótta; að vera
í hálfgerðu stríði við heiminn og
ég sé það eftir því sem lengra líð-
ur að ég varð sífellt sjálfhverfari.
Og ég varð sífellt meira einmana
en þeim mun meira sem mig lang-
aði í samband við heiminn, þeim
mun hræddari varð ég við hann og
þeim mun einangraðri. Þetta varð
að vítahring og þessa keðju þurfti
að rjúfa. Það þarf að byrja á hegð-
uninni og samskiptum í svona til-
fellum og ég þurfti hægt og ró-
lega að láta af þessari sjálfhverfu.
Í óreglunni vissi ég alltaf að ég var
ekki maðurinn sem ég vissi að ég
gæti orðið. Það þarf að horfast í
augu við sjálfan sig til að lagast af
svona meini og það þarf að gera
það af mikilli einurð, alvöru og
auðmýkt og maður þarf að hætta
að stjórna leiksýningunni. Þá er
maður kominn með upplifun sem
maður getur deilt með öðrum af
því að sjálfhverfa er ekki áhuga-
verð fyrir neinn nema þann sem er
staddur í henni.“
Þorleifur Örn Arnarsson er tiltölulega nýfluttur heim frá Þýskalandi þar sem
hann hefur búið undanfarin ár en hann nam leiklist í Berlín í hinum virta skóla
Ernst Busch og síðan hefur hann ekki ráðist á garðinn þar sem hann er lægstur
heldur leikstýrt stórum verkum – og enn stærri eru í burðarliðnum.
Raunveru-
leikinn er
afstæður
mælir ekki með...
BíÓMYND
Horrible Bosses
„Myndin er ágætis afþreying
en fjarri því að vera þess
virði að borga fullt verð á
hana í bíó.“ – Aðalsteinn Kjartansson
BíÓMYND
Rise of the Planet
of the Apes
„Handritið virkar eins og
það hafi legið og safnað
ryki í mörg ár.“ – Jón Ingi
Stefánsson
„Ég fann að frá
því ég var mjög
ungur var ég ofboðslega
hræddur við lífið og hafði
áhyggjur af því hvað fólki
fannst um mig.
N
orræni tískutvíæringurinn,
Nordic Fashion Biennale
2011, verður haldinn í Seattle,
Bandaríkjunum, 30. septem-
ber–13. nóvember næstkomandi.
Norræna húsið í Reykjavík er hug-
myndasmiður og stofnandi NFB og
aðalframleiðandinn í ár ásamt Nor-
dic Heritage Museum í Seattle. NFB
er sýning á fatahönnun og skartgrip-
um, nálgunin er listræn og óhefð-
bundin. NFB nálgast hugtakið tísku
sem listrænt fyrirbæri og er sýning-
in skipulögð á sama máta og mynd-
listarsýningar. Fjölmargir íslenskir
hönnuðir taka þátt í sýningunni svo
sem Mundi, Hildur Yeoman, Aftur,
EYGLÓ, Vera Thordardottir, Aur-
um, Kría Jewelry, Vík Prjónsdóttir,
STEiNUNN og fleiri.
„Þetta er ein stærsta kynning á
norrænni fatahönnun í Bandaríkj-
unum til þessa,“ segir Ilmur Dögg
Gísladóttir, verkefnastjóri í Norræna
húsinu. „Þeir íslensku hönnuðir sem
taka þátt í sýningunni fá mikla og
jákvæða athygli en sem dæmi um
stærðargráðuna er prentað tíma-
rit til kynningar hönnuninni og því
verður dreift í 160 þúsund eintök-
um. Höfuðáhersla NFB er á hönnuði
frá Grænlandi, Færeyjum og Íslandi
en einnig taka aðrir skandínavískir
hönnuðir þátt svo sem Henrik Vibs-
kov og Ivana Helsinki.
Myndir af fötum íslenskra hönn-
uða verða birt í tímaritum eins og
Vogue og Marie Claire en fjölmörg
tískutímarit munu fjalla um viðburð-
inn. Það er Hrafnhildur Arnardótt-
ir, betur þekkt sem Shoplifter, sem
hefur tekið að sér sýningarstjórn.
Aðalsýning NFB í ár kallast Looking
Back to find our Future sem vísar
meðal annars í úrvinnslu hönnuða
á menningar arfinum í hönnun sinni.
Nánari upplýsingar um viðburð-
inn er að finna á nordicfashionbien-
nale.com/ og facebook.com/#!/nor-
dicfashionbiennale.
Risakynning á norrænni hönnun
n Norræni tískutvíæringurinn verður haldinn í Seattle
Tilda Swinton situr fyrir
Tilda er andlit sýningarinnar
á kynningarefni hátíðar-
innar þar sem áherslan er
á íslenska, færeyska og
grænlenska hönnuði.