Listin að lifa - 01.06.2014, Side 31

Vísnaskrínið
Eg byggði mér hús eins og bænda er siður
og bjó þar af mikilli sþekt.
Pröskuldinn upp og þakið niður,
þá var ég arkitekt.
Þessi vísa birtist í síðasta Vísnaskríni og sagði ég hana
vera eftir Þorstein Þorsteinsson, eldri frá Skálpastöðum í
Lundarreykjadal. Þarna varð mér það á að rangfeðra Þor-
stein. Hann var Guðmundsson en ekki Þorsteinsson. Þetta
leiðréttist hér með um leið og aðstendendur eru beðnir vel-
virðingar á þessum mistökum.
Þorsteinn orkti þegar honum fannst skrokkurinn ekki ætla
að endast sem skyldi
Kemur þá inn Jóhann Garðar Jóhannsson og er beðinn um
fyrripart.
Hafi ég reynt að henda steini
hefir hann lent á réttum stað.
Maríus botnaði samstundis.
Hafirðu lofað hundi beini
hefurðu alltafsvikið það.
Eg hef haft það fyrir sið að birta ekki vísur á prenti ef ég veit
ekki nafn höfundar, en brýt nú þá reglu. Morguninn eftir
mikinn gleðskap á þorrablóti orkti einn gestanna.
Drottinn skapti mig til manns
úr mold og leir og ryki.
Var það ekki á ábyrgð hans
að ekki smíðin sviki?
Hvilík högg og hamraskak,
af hjarta yrði ég glaður
ef þú hvíldist andartak
ebku timburmaður.
Þorsteinn vissi líka fullvel um gildi þagmælskunnar.
Pað geta brugðist þagnarheit
þegar skiljast vegir.
Prír ef vita, þjóðin veit
það sem enginn segir.
Daði Guðmundsson í Snóksdal handtók Jón, biskup, Ara-
son og syni hans. Hirðstjórinn Laurentius Mule taldi að
öxin og jörðin geymdi þá best, en biskup orkti.
Vondslega hefur oss veröldin blekkt,
vélað og tælt oss nógu frekt,
ef ég skal dæmdur af danskri slekt
og deyja svo fyrir kóngsins mekt.
Bjarni Jónsson frá Gröf í Víðidal, úrsmiður á Akureyri, var
prýðis hagyrðingur en hefur vafalaust ekki verið of fjáður
þegar hann orkti.
Eg er ekki alveg snauður
allt þó bresti mig
því fátæktin er einnig auður
útaf fyrir sig.
Bjarni hugsaði líka um vistaskiptin á eftirfárandi hátt.
Syndir eins og fjaðrafok
finnast kringum veginn,
þegar ég í leiðarlok
lendi hinumegin.
Ingi Kr. Stefánsson, tannlæknir, gerir góðlátlegt gys að jóla-
guðspjallinu með nýtískulegu ívafi.
Maríu fylgdi maður sem
til manntals gekk í Betlehem.
Geistlega hana gerði bomm
Guð á himnum punktur com.
Kirkjuverðinum í Víðistaðakirkju í Hafnarfirði, Karli Krist-
ensen, þótti ómaklega vegið að heilögu jólaguðspjalli og
svaraði vísunni þannig.
Peir sem gera að öllu gys
Guðs orði - mönnum til athlæis,
þeir gætu hafnað til heimilis
í hel att víti punktur is.
Maríur Olafsson sat ásamt fleiri hagyrðingum á veitingahúsi
og botnaði tafarlaust alla fyrriparta sem komið var með.
Lárus Þórðarson og Reynir Jónasson, organisti og nikkuleik-
ari með meiru, voru samkennarar við Alftamýrarskóla. Eitt
sinn, á þriðjudagsmorgni, hringdi Reynir og boðaði forföll.
Lárus greip þetta á lofti og út flaug vísa.
Ellikerling ill og grá
engum reynist vægin.
Hann hefur kanski háttað hjá
henni á mánudaginn.
Sveinn Víkingur gaf út þrjú kver með vísnagátum, 50 gátur
í hverju kveri. Að þessu sinni lýkur Vísnaskríninu með gátu
úr einu kveri Sveins.
Allir reyna að elta það.
Ofúsir að taka það.
Fáir þeir, sem finna það.
Fæstum létt að greiða það.
Lausn gátunnar er á bls. 43.
31