Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.2009, Blaðsíða 46

46 föstudagur 11. desember 2009 helgarblað
Pétur Hafliði Ólafsson, sjómaður og
sjóvinnukennari, fæddist í Stykk-
ishólmi en fluttist þriggja ára með
foreldrum sínum til Reykjavíkur.
Hann hóf sjómennsku fimmtán ára
á bv. Geir, var togarasjómaður seinni
stríðsárin og jafnframt á erlendu
kaupskipi tvö ár, fór til Eimskipa 1948
og var háseti og síðar bátsmaður á
Ms Goðafossi 1949-62, stundaði síð-
an kennslu í verklegri sjóvinnu ásamt
Herði Þorsteinssyni, mági sínum, á
vegum Æskulýðsráðs Reykjavíkur en
fór aftur til sjós 1971, vann síðan að
undirbúningi sjóvinnukennslu víða
um land, ásamt Herði. Pétur stund-
aði leigubílaakstur um skeið, var
verkstjóri í fiskverkun Odda á Patr-
eksfirði, öðlaðist fiskmatsréttindi og
stundaði jafnframt ferskfiskmat fyr-
ir Ríkismat sjávarafurða svo og salt-
fisks-og skreiðarmat. Hann hóf störf
hjá Ríkismati sjávarafurða 1979 og
sinnti síðar gæðaúttekt, m.a. á salt-
fiski, skreið, fiskimjöli og lýsi fyrir
umboð Société Générale de Surveill-
ance í Sviss hér á landi.
Pétur starfaði mikið fyrir Félag
eldri borgara í Reykjavík og nágrenni
frá 1986, sá um opið hús félagsins
að Sigtúni 3 um árabil, var formað-
ur ferðanefndar félagsins, tók þátt í
söngstarfi þess og var formaður Kórs
eldri borgara.
Fjölskylda
Pétur kvæntist þann 27.10. 1942
Jóhönnu Guðrúnu Davíðsdóttur
húsmóður, f. 3.9. 1920, d 4.1.2003.
Foreldrar hennar voru Davíð
Friðlaugsson, trésmiður og dag-
launamaður á Vatneyri við Patreks-
fjörð, og Sesselja Guðrún Sveinsdótt-
ir húsmóðir.
Börn Péturs og Jóhönnu: Davíð, f.
14.9. 1940, d. 24.12. 1973, vinnuvél-
stjóri á Eskifirði, var kvæntur Margréti
Hrefnu Guðmundsdóttur sem lést
1979, húsmóður, en þau skildu, og
eignuðust þau tvo syni; Hrefna Sess-
elja, f. 2.10. 1943, sjúkraliði í Reykjavík
og á hún fjögur börn; Hafliði, f. 22.6.
1945, d. 2.12. 1982, verslunarstjóri hjá
SS í í Reykjavík, var kvæntur Vigdísi
Sigurðardóttur bankastarfsmanni og
eignuðust þau tvær dætur; Hugrún, f.
29.10. 1950, húsmóðir í Reykjavík, gift
Marteini Elí Geirssyni, brunaverði og
fyrrv. knattspyrnukappa og eiga þau
þrjú börn; Pétur Kúld, f. 28.2. 1953,
kjötiðnaðarmaður og kaupmaður
í Reykjavík, kvæntur Önnu Sigríði
Einarsdóttur, húsmóður og verslun-
armanni, og eiga þau tvær dætur;
Ólína Björk, f. 13.12. 1956, húsmóðir
í Reykjavík og á hún þrjá syni.
Systkini Péturs: Sigríður Ingunn,
f. 26.9. 1912, húsmóðir og ekkja í
Reykjavík; Ólöf Pálína, f. 7.6. 1914, d.
15.12. 1965, húsmóðir að Klömbrum
í Reykjavík; Guðrún Aðalheiður, f.
22.8. 1915, d. 11.7. 1944, húsmóð-
ir í Reykjavík; Vigdís Steina, f. 25.8.
1916, húsmóðir í Reykjavík; Hansína,
f. 28.8. 1918, d. í janúar 1940, hús-
móðir í Reykjavík; Anna Ingibjörg,
f. 29.6. 1921, húsmóðir í Reykjavík;
Jónas Guðmundur, f. 29.6. 1921,
iðnverkamaður í Reykjavík; Guð-
rún, f. 26.9. 1922, d. 10.2. 1959, hús-
móðir í Reykjavík; Sigurrós, f. 13.5.
1924, verslunarmaður í Reykjavík;
Gísli, f. 21.6. 1926, bílstjóri í Reykja-
vík; Sveinberg Skapti, f. 7.10. 1927,
prentsmiðjueigandi og fyrrv. dægur-
lagasöngvari; Ólöf Jóna, f. 8.10. 1929,
starfsmaður Reykjavíkurapóteks.
Foreldrar Péturs voru Ólafur Jón
Jónasson, f. 8.3. 1887, d. 1.8. 1929,
sjómaður í Reykjavík, og Ólína Jó-
hanna Pétursdóttir, f. 24.8. 1887, d.
13.9. 1979, húsmóðir.
Hörður
Þórðarson
sparisjóðsstjóri
f. 11.12, 1909. - d. 6.12.1975
Hörður Þórðarson, sparisjóðs-
stjóri SPRON, fæddist á Kleppi
í Reykjavík 11. desember 1909,
sonur Þórðar Sveinssonar,
yflrlæknis á Kleppspítalanum,
og k.h., Euenar Johanne Sveins-
son. Bræður Harðar urðu allir
þjóðkunnir menn: Úlfar augn-
læknir; dr. Sveinn, skólameistari
og prófessor; Agnar, rithöfund-
ur og bókavörður; Gunnlaug-
ur, hæstaréttarlögmaður, faðir
Hrafns kvikmyndaleikstjóra og
Tinnu leikkonu, og Sverrir, lengst
af blaðamaður við Morgunblað-
ið, faðir Þórðar augnlæknis. Börn
Harðar eru Þórður, hjartasérfræð-
ingur, yfirlæknir og prófessor, og
Anna, skrifstofustjóri. Hörður
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1927 og
embættisprófi í lögfræði við Há-
skóla Íslands 1933. Hörður stund-
aði almenn bankastörf og starfaði
í lögfræðideild Landsbanka Ís-
lands frá 1933 en var síðan spari-
sjóðsstjóri SPRON frá 1942 og til
æviloka 6. desember 1975.
Hörður var í hópi þekktustu
bridgeleikara hér á landi. Hann
var fyrsti formaður Bridgefélags
Reykjavíkur og síðar kjörinn heið-
ursfélagi þess og sinnti fjölda
trúnaðarstarfa fyrir Brigdesam-
bandið. Hann var í landsliði Ís-
lands í bridge um árabil og sveit
hans vann margsinnis Íslands-
og Reykjavíkurmót. Þá var hann
lengi forseti íþróttadómstóls ÍSÍ
og sat í yfirkjörstjórn Reykjavíkur.
Örn Arnarson
skáld
f. 12.12. 1884. - d. 1942
Örn Arnarson var skáldanafn
Magnúsar Stefánssonar sem
fæddist í Kverkártungu á Langa-
nesströnd 12. desember 1884,
sonur Stefáns Árnasonar, bónda
þar, og Ingveldar Sigurðardóttur,
frá Svínafelli í Hjaltastaðaþing-
há. Örn var alinn upp í fátækt og
stundaði lengi almenn störf sem
til féllu, s.s. sjómennsku og vega-
vinnu. Hann lauk samt gagn-
fræðaprófi og kennaraprófi og var
skrifstofumaður og kennari síðari
árin, búsettur í Hafnarfirði. Örn
gaf út kvæðasafnið Illgresi 1925.
Hann var ekki nýrómantíkus
eins og menntaðir samtímamenn
hans. í bókmenntasögu Kristins E.
Andréssonar er honum skipað á
bekk með skáldum sem ortu und-
ir eldri áhrifum, s.s. Jakobi Thor-
arensen og Guðmundi frá Sandi.
Hann var málsvari íslenskrar al-
þýðu og orti um brauðstrit hennar
sem hann þekkti af eigin raun.
Þess vegna er grunnt á þjóðfélags-
ádeilu og beiskju í kvæðum hans
þó hann sé gamansamur og glett-
inn á yfirborðinu. Þekktustu kvæði
hans eru sjómannskvæðin Stjáni
blái og Hrafnistumenn, Rímur af
Oddi sterka, ljóðið um lítinn fugl
á laufgum teigi, sem oft er sungið
við lag Sigfúsar Halldórssonar,
og hið gullfallega kvæði Þá var ég
ungur sem hann orti til móður
sinnar skömmu fyrir andlát sitt
1942.
minning
Pétur Hafliði Ólafsson
merkir
Íslendingar
Fæddur 10.02.1920 - dáinn 05.12.2009
Eftirmæli
Sigurður Einarsson, fram-
kvæmdastjóri Félags eldri borg-
ara
„Um margra ára skeið var Pétur einn
af helstu forsvarsmönnum félags-
ins bæði í stjórn og framkvæmda-
stjórn auk þess sem hann sinnti
öðrum félagsstörfum innan FEB
af miklu kappi. Pétur stóð fyrstur
manna fyrir dansleikjum FEB, fyrst
í Akógessalnum í Sigtúni og síðar í
Glæsibæ þegar félagið flutti starf-
semi sína þangað og loks í Stangar-
hyl, þar sem það er nú til húsa. Stóð
Pétur ætíð vaktina á dansleikjun-
um. Það var ekki fyrr en vorið 2009
sem hann ákvað að nú væri kominn
tími til að láta aðra taka við. Pétur
stóð einnig að stofnun Kórs Félags
eldri borgara og hann var leiðsögu-
maður í fjölda ferða á vegum félags-
ins. Hann stóð fyrir allskyns eftir-
minnilegum viðburðum í tengslum
við kórastarfið svo sem hinum víð-
frægu kúttmagakvöldum. Eins og
áður er nefnt átti Pétur einnig sæti
bæði í stjórn og framkvæmdastjórn
félagsins um tíma og lét ætíð mikið
til sín taka hvar sem hann sté nið-
ur fæti og vann öll störf fyrir félag-
ið af mikilli ósérhlífni. Pétur er einn
af fáum heiðursfélagum Félags eldri
borgara frá upphafi stofnunar þess
fyrir 23 árum. Hér er auðvitað ótal-
inn fjöldi afreka Péturs Ólafssonar á
öðrum vettvangi sem öðrum verður
látið eftir að segja frá. Félagið þakk-
ar Pétri hin miklu og verðugu störf
hans í þágu þess og sendir aðstand-
endum Péturs innilegar samúðar-
kveðjur vegna fráfalls hans.“
Jónas Jónasson, útvarpsmaður
„Það er erfitt að gleyma Pétri H. Ól-
afssyni enda langar mig lítt til þess.
Hann var einn af þessum ógleym-
anlegu, karlmenni í hugsun og
gjörðum, alinn upp með lífskröf-
urnar við þröskuldinn, fór barn á
fætur með móður sinni um miðj-
ar nætur að hjálpa henni að hita
undir risa þvottapottum á ýmsum
heimilum þeirra frúa sem höfðu
efni á húshjálp. Síðan fór móðir
hans að vinna í Sænska frystihús-
inu undir Arnarhólnum, líklega
nálægt þar sem Skansinn var í þá
gömlu góðu daga, sem ég reyndar
efast stórlega um að sé réttnefni,
það er að kalla gamla daga „góða“.
Saga Péturs sannar það.
Varla kominn á fermingarald-
ur var hann við slátt í sveitinni
þegar bóndi kom að tjá honum
harmsögu, faðir hans væri látinn.
Sýning á tilfinningum á Íslandi
er og var löngum ekki við hæfi og
vinnuharka gömlu „góðu“ dag-
anna leyfði dreng alls ekki að gráta
í flekkinn. Hann beið með tárin og
ég hef stundum spurt mig hvort
hann nokkru sinni hafi leyft þeim
að falla.
Þannig var nú Pétur.
Hann fór aldrei troðnar slóðir,
óttaðist ekkert, var búinn að missa
hissuna hafi hann nokkru sinni
fengið hana í vöggugjöf, nema
hann hafi snemma ákveðið að
hætta sýningum á henni.
Hann ók amerískri drossíu
sem ég held endilega að hafi verið
lengsta drossía á landinu og sjálf-
ur ók hann eins og 17 ára táning-
ur nýbúinn að fá bílprófið og mér
var algjörlega óskiljanlegt hvernig
hann gat ekið hesta-slóðirnar sem
kallaðar eru götur í Reykjavík rétt
eins og hann væri nánast á reið-
hjóli, þannig smaug hann milli bíla
og manna án þess nokkru sinni að
rekast á þá.
Við ræddum stundum dauðann
því Pétur hafði kynnst honum í
skipalest á leið til Múrmansk þegar
dauðinn byrjaði að ólmast á skips-
félögum hans með úllen dúllen
doff-aðferðinni og hafið varð eins
og baðdagur í helvíti.
Þegar krabbinn sóttist eftir
Pétri, hló Pétur og kallaði lækna
nánast hálfvita, neitaði að láta
undan og krabbinn varð að þjóta
með honum til Grænlands eða
Færeyja eða lengra, því Pétur stóð
aldrei lengi kyrr og lét eins og hann
væri alheill.
Hann neitaði í lokin að taka ótt-
ann með sér í rúmið banaleguna
frægu, og hafi hann ekki síðustu
lífsdagana getað hlegið upphátt að
þessu öllu saman, veit ég að hann
brosti hróðugur í huganum.
Ég er viss um að Pétur H. Ól-
afsson er byrjaður að skipuleggja
kóra og ferðalög í Sumarlandinu á
himnum brosandi og áhyggjulaus
og ekkert hissa, þótt hinar sálirnar
á himnum séu án efa steinhissa á
honum. Ég veit að hann þarf ekki
að „lífga“ félagsskapinn þarna
uppi en hann gerir hann án efa líf-
legri, ef það er annars hægt.
Og nú hlær hann upphátt þegar
hann langar.
Hvernig er nú hægt að gráta
svona mann?“