Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1953, Side 34

32*
Búnaðarskýrslur 1951
ekki fram eða lömb væru flutt inn. Þannig varð t. d. mjög mikil fækk-
un sauðfjár í Rangárvallasýslu austan Ytri Rangár, jafnvel svo mikil,
að verulegur hluti af verðmæti sauðfjárafurðanna stafar af þeirri
fækkun. Annars staðar á landinu fjölgar hins vegar sauðfénu, svo að
alls nemur fjölgunin nokkurn veginn fækkuninni vegna niðurskurðarins.
Verð fyrir ær, sem seldar voru að vori, er eigi tekið á skýrslu þessa,
enda er þar aðeins um að ræða flutning milli eigenda innan sýslu.
Hins vegar er ekki að fullu girt fyrir það, að fram komi í töflunni verð
fyrir eitthvað lítils háttar af kúm og hrossum, sem seld hafa verið til
lífs, þar sem sundurgreiningar á förguðum búpeningi til lífs og slátr-
unar er ekki krafizt í búnaðarskýrslu, nema að þvi er varðar lömbin.
9. Tilkostnaður við framleiðslu landbúnaðarafurða 1951.
Expcnditure of Agricultural Producers 1951.
I töflu X (bls. 20—21) er yfirlit um lilkostnað við framleiðslu
landbúnaðarafurða 1951, eftir sýslum.
I fyrsta dálki töflunnar eru niðurstöðutölurnar úr töflu XI, og vís-
ast liér til þess, sem um þá töflu er sagt (á bls. 28*—32*).
Aðkeyptar rekstrarvörur eru fóðurvörur, tilbúinn áburður og útsæði.
Aðkeyptar fóðurvörur eru að langmestu leyti kjarnfóður, en þó er
þar með talið keypt hey. Mikill hluti þess var keyptur með milligöngu
Stéttarsambands bænda á útáliðnum vetri og vori 1951. Keypt var á
þann veg handa bændum i Þingeyjarsýslu hey fyrir rúmlega 300 þús.
kr„ fyrir bændur í Norður-Múlasýslu fyrir um 500 þús. kr. og fyrir
bændur í Suður-Múlasýslu fyrir um 240 þús. kr. Hey þetta var aðallega
keypt á Suðurlandi og Suðvesturlandi, i Árnes- og Rangárvallasýslum,
Gullbringu- og Iíjósarsýslu, Borgarfjarðar- og Mýrasýslum, og á það að
koma fram sem tekjur í þeim sýslum (sjá töflu IX). Þó var sumt af
heyinu afhent Stéttarsambandinu sem gjöf til samhjálpar bænda í harð-
indunum á Norðausturlandi, og ltemur það þá ekki fram sem tekjur.
Auk þess var í sýslunum á Norður- og Austurlandi — og víðar — keypt
talsvert hey innan sýslu, og kemur það þá einnig fram í töflu IX, sem
tekjur af seldu heyi, og gætti þess allra mest í Þingeyjarsýslu. Þessi
heykaup og mjög mikill hluti kjarnfóðurkaupa bænda í Þingeyjar-
sýslu, Norður-Múlasýslu og Suður-Múlasýslu var til þess að bjarga
fénaði í harðindunum vorið 1951, og eru af þeim sökum miklu meiri
fóðurkaup i þessum sýslum á árinu en venjulega. Þau harðindi, sem
komu af stað þessum miklu fóðurkaupum, hófust þegar sumarið 1950,
er hey ýmist skcmmdust stórlega eða ónýttust með öllu, og komu fóð-
urkaupin vegna þessara samfelldu harðinda sumarið 1950 og veturinn
1950—51 á bæði árin 1950 og 1951. Á þeim stöðum, þar sem menn
lögðu mest kapp á að búast sem bezt við vetrinum, gerðu þeir aðal-
fóðurkaupin haustið 1950, en þar sem áföllum var varizt, þegar að