Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.2008, Blaðsíða 30

föstudagur 3. október 200830 Helgarblað
Svanur Elí Elíasson, sem er 49
ára, hefur lifað tímana tvenna. Þeg-
ar hann var barn varð hann fyrir kyn-
ferðislegri misnotkun í Bolungarvík
en þeir atburðir hafa sett sitt mark á
lífshlaup hans. Þegar hann sat sem
barn á aftasta bekk skólastofunnar í
Grunnskóla Bolungarvíkur lét hann
sig dreyma eins og önnur börn um
hvað væri handan fjallanna. Seinna
meir, þegar hann var kominn langt
á tvítugsaldur, lét hann draum sinn
rætast og fór út í heim. Næstu árin
flakkaði Svanur um Evrópu í leit að
nýjum ævintýrum, á milli þess sem
hann vann fyrir sér sem sjómaður á
Íslandi. Leitin að því ókunna hand-
an við hornið og óróleikinn sem
bærðist innra með honum leiddu
hann á ókunnar slóðir. Á staði sem
hann hefði aldrei nokkru sinni getað
ímyndað sér.
Stórbrotið lífshlaup
Svanur gekk í frönsku útlend-
ingahersveitina eftir að hafa búið í
sex mánuði á götum Parísarborg-
ar. Hann barðist með hersveitinni
í þrjú ár í Afríku. Eftir þá lífsreynslu
kom hann heim en allt hafði breyst.
Hann varð manni að bana og sat í
fangelsi í sex ár. Í fangelsinu varð
hann ástfanginn og þegar hann fékk
frelsi að nýju fluttist hann í Grafar-
voginn með heitkonu sinni. Áfeng-
isneysla hans varð sambandinu að
falli og konan yfirgaf hann. Í kjölfarið
ferðaðist Svanur á húsbíl sínum um
Danmörku og reyndi að finna fastan
punkt í tilverunni.
Á síðasta ári ákvað hann svo loks
að halda aftur heim á æskuslóðirn-
ar. Þar ætlaði hann sér að setjast að
í ró og næði og hvíla sig eftir langa
og erfiða ævidaga. Eftir sex mánuði
þar missti hann íbúð sína og að hans
sögn var ástæðan sú að hann var
dæmdur morðingi. Svanur fluttist þá
í húsbíl sinn þar sem hann býr núna
á tjaldstæði í Hafnarfirði. Þar situr
hann löngum stundum við skriftir og
vinnur að ævisögu sinni. Blaðamað-
ur DV heimsótti Svan þar sem hann
hefur hreiðrað um sig með hundin-
um sínum í litlu rjóðri fyrir komandi
vetur.
Heimsókn í húsbílinn
Þegar blaðamann DV bar að garði
var hráslagalegt um að litast. Það
rigndi og vindurinn barði á rauð-
um húsbílnum. Inni í bílnum var þó
hlýrra og notalegra og eitt það fyrsta
sem Svanur sagði þegar blaðmann
bar að garði var að þetta væri nú ekki
svo slæmt, hann hefði nú haft það
verra. Í bílnum er lítið, einbreitt rúm
og þar er lítill gasofn og Svanur bætti
við hitann áður en hann hellti upp
á kaffikönnuna. Eftir stutt spjall um
veður og vinda ákváðum við að færa
okkur nær upphafinu, á þann stað
þar sem Svanur fæddist og ólst upp,
til Bolungarvíkur.
Barnæskan í Bolungarvík
Svanur fæddist í Bolungarvík árið
1959. Hann bjó með foreldrum sín-
um í húsinu sem faðir hans byggði
sjálfur með haka og skóflu en fékk
efnið lánað hjá Einari Guðmunds-
syni útgerðarmanni. Faðir Svans var
sjómaður alla sína ævi og borgaði
efniskostnaðinn með því að vinna á
bátum Einars. Svanur var aðeins sjö
ára þegar hann byrjaði að róa með
föður sínum. Hann segir barnæsk-
una í bænum hafa verið góða. Hann
átti marga vini og börnin léku sér á
snjósleðum á veturna og þeystu um
á kassabílum á sumrin. Uppátækja-
semin var mikil eins og gengur og
hann segir frelsið hafa verið mikið
fyrir barnið sem ólst upp í bænum.
„Það er sagt að það þurfi heilt þorp til
að ala upp barn og það er alveg rétt.
En svo er líka sagt að það þurfi aðeins
einn mann til að eyðileggja barn. Og
það gerðist í mínu dæmi. Ég var eyði-
lagður þarna,“ segir Svanur.
Misnotkun
Svanur segir að fleiri menn hafi
misnotað hann og önnur börn bæj-
arins í barnæsku. Þegar hann kom
aftur til Bolungarvíkur fyrir ári hitti
hann gamlan félaga og draugar for-
tíðar fóru á kreik. „Um leið og ég sá
hann sá ég þessar gömlu minning-
ar skína af honum. Ég sá viðbrögð-
in.“ Þegar Svanur er spurður um þau
áhrif sem þetta hafði á hann sem
barn er hann ekki lengi að svara:
„Veistu það að þetta er morð á barns-
sálinni. Ég varð manni að bana og
veit hversu sakbitinn ég var eftir það.
En ég held að þetta sé verra en það
vegna þess að þú eyðileggur allt lífið.
Þetta eyðilagði allt mitt líf.“
Flakkið
Svanur var átján ára þegar hann
fór í fyrsta skipti til útlanda en þá
flaug hann til Lúxemborgar með
dollara í farteskinu sem hann hafði
keypt á uppsprengdu verði af leigu-
bílstjóra á Keflavíkurflugvelli. „Þetta
var þörfin fyrir að sjá eitthvað nýtt og
upplifa eitthvað nýtt,“ segir Svanur
um ástæður ferðalaga sinna um Evr-
ópu þegar hann var ungur. Hann var
ekki lengi að klára peninginn en náði
þó að ferðast í þrjá mánuði áður en
hann fór heim með Rangánni. Þetta
fyrsta flakk var aðeins upphafið að
því koma koma skyldi.
Eftir nokkurn tíma á sjó hélt Svan-
ur aftur til Evrópu þar sem hann
húkkaði sér far frá Amsterdam.
Hann hitti mann á leiðinni sem bauð
honum í eiturlyfjaveislu. „Hann var
nýkominn frá Amsterdam og hafði
keypt sér nóg af heróíni og öllum
fjandanum,“ segir Svanur og tekur
fram að á þessum tíma hafi hann trú-
að því að ekkert gæti tortímt sér. „Á
þeim árum var mér alveg sama um
allt.“ Hann fór hvert sem hann lang-
aði og gerði hvað sem hann vildi.
Hann var ungur og heimurinn var
hans leikvöllur.
Svanur varð meðal annars vitni
að baráttu kommúnista og fasista á
Rimini á Ítalíu. Og endaði svo blank-
ur suður á Sikiley þar sem fjölskylda
tók hann upp á arma sína. Hann seg-
ir þann mánuð sem hann var þar
hafa verið eftirminnilegan því að svo
gestrisið og gott fólk hafði en ekki
hitt áður.
Á götum Parísar
Þegar Svanur var 21 árs flaug hann
svo til Lúxemborgar og var það upp-
hafið að langri atburðarás sem átti
eftir að draga dilk á eftir sér. Hann
var rændur í Lúxemborg en komst til
Parísar sem var á þessum árum hans
uppáhaldsborg. Hann vildi ekki og
gat ekki hugsað sér að fara heim á
þeim tíma.
Við tók tímabil þar sem hann bjó
á götum Parísarborgar, safnaði flösk-
um og seldi glerið fyrir rauðvíni.
Hann lærði að betla af félaga sínum
Rockefeller en sá hafði búið á götum
Skipað að drepa
Svanur Elí Elíasson hefur upplifað meira en flestir aðrir. Hann
var misnotaður sem barn. Hann gekk í frönsku útlendingaher-
sveitina þegar hann var 21 árs og barðist í þrjú ár í Afríku. Svan-
ur varð háður amfetamíni í hersveitinni og myrti mann á Íslandi
í eiturlyfjavímu árið 1986. Hann sat inni á Litla-Hrauni í sex ár
og hætti að nota eiturlyf. Hann fór aftur til Bolungarvíkur fyrir
ári en missti íbúðina sína og varð að yfirgefa bæinn. Í dag býr
Svanur í húsbíl á höfuðborgarsvæðinu og þar tók hann á móti
Jóni Bjarka Magnússyni blaðamanni til að segja sögu sína.
Hefur ekki efni á að leigja
svanur elí elíasson býr í húsbíl á
tjaldstæði á höfuðborgarsvæðinu.
Hann missti íbúð sína í bolungarvík
og hefur ekki efni á að leigja í
reykjavík.
„Við vorum sendir til þess að eyða litlu
þorpi. Okkur var svo sem skítsama um
þetta þorp. Við þekktum engan þar.“