Dagblaðið Vísir - DV - 19.09.2008, Qupperneq 48

Föstudagur 19. september 200848 Helgarblað DV
Sakamál
Peter Manuel peter manuel fæddist í banda-
ríkjunum, flutti með skoskum foreldrum sínum til Cov-
entry á englandi, en framdi glæpi sína í skotlandi. Hann
þótti baldinn unglingur og hlaut sinn fyrsta fangelsis-
dóm sextán ára að aldri fyrir kynferðislegt ofbeldi. Hann
flutti síðan til glasgow 1953 ásamt foreldrum sínum, en
fyrir þann tíma hafði hann hlotið fleiri dóma fyrir nauðganir.
en glæpir peters manuel áttu eftir að verða alvarlegri, en ferli
hans lauk árið 1958. Lesið um peter manuel og ódæði hans í næsta helgar-
blaði dV.umsjón: KoLbeinn Þorsteinsson kolbeinn@dv.is
SýrubaðSmorðin
John Haigh fékk trúarlega strangt uppeldi hjá foreldrum sínum. Eitt af því sem einkenndi æskuár hans var
þriggja metra hár veggur sem kom í veg fyrir að hann sæi veröldina utan garðsins. Í fangelsi dreymdi hann
dagdrauma um hið fullkomna morð og þegar hann losnaði úr prísund ákvað hann að láta drauminn rætast.
Mál Johns Haigh hlaut þó
nokkra athygli og umfjöllun fjöl-
miðla á sínum tíma. Haigh var
breskur raðmorðingi á fimmta ára-
tug síðustu aldar. Haigh fæddist
1909 og voru foreldrar hans með-
limir íhaldssamrar hreyfingar inn-
an evangelísk-kristnu kirkjunnar.
John Haigh óx úr grasi í þorpinu
Outwood í Vestur-Jórvíkurskíri og
sá ekki mikið af umheiminum því
faðir hans setti þriggja metra háan
vegg umhverfis hús þeirra. Síðar á
ævinni hélt John því fram að hann
hefði í bernsku glímt við trúarleg-
ar martraðir sökum uppeldis síns.
Tuttugu og þriggja ára að aldri
hætti John að sækja messur í kirkju
foreldra sinna og skömmu síðar
kvæntist hann Beatrice Hammer,
tuttugu og eins árs. Hjónaband-
ið fór fljótlega í vaskinn og sama
ár hlaut John Haigh dóm vegna
svika.
einkabílstjóri auðjöfurs
Þegar hann losnaði úr fangelsi
flutti Haigh til Lundúna og gerð-
ist bílstjóri hjá auðugum leikja-
salseiganda, Donald McSwan, og
síðan gervilögfræðingur og hlaut
dóm enn á ný vegna svika. Sagan
segir að á meðan hann dvaldi á
bak við lás og slá í það skipti hafi
hann farið að velta fyrir sér hinu
fullkomna morði þar sem líkinu
yrði síðan eytt í sýru.
Tilraunir hans með mýs sýndu
að það tók aðeins þrjátíu mínútur
að eyða líkamsleifum þeirra.
Árið 1944 rakst John Haigh fyr-
ir tilviljun á sinn gamla vinnuveit-
anda, Donald McSwan, á öldur-
húsi í Kensington. Kynni þeirra
gengu í endurnýjun lífdaga og
McSwan kynnti Haigh fyrir for-
eldrum sínum, William og Amy,
sem höfðu á orði að þau hefðu
nýlega fjárfest í fasteignum. Hug-
mynd fæddist í huga Johns Haigh.
Fyrstur í sýrubað
6. september 1944 varð Don-
ald McSwan John Haigh samferða
að vinnustofu hins síðarnefnda.
McSwan vissi ekki að þegar hann
fylgdi Haigh niður í vinnustofuna
var hann á leiðinni í hreiður dauð-
ans.
Donald rak í rogastans þegar
hann sá hve vel skipulögð vinnu-
stofa Haighs var; verkfæri til allra
verka sem handlaginn maður kann
að taka sér fyrir hendur, logsuðu-
tæki, trésmíðaáhöld og verkfæri
járnsmiðs.
Í einu horninu stóð stærðar
tunna full af sýru og fullur af for-
vitni gekk McSwan að henni. Hann
var að því kominn að spyrja til
hverra hluta þetta væri ætlað þeg-
ar John laust hann þungu höggi í
hnakkann. Ferill Johns Haigh var
hafinn, og það sem eftir lifði næt-
ur vann hann að því að hluta lík-
ið sundur og setja í sýrubað. Síðar
hélt Haigh því fram að hann hefði
meira að segja drukkið eitthvað af
blóði McSwans. Þegar líkamsleifar
McSwans voru orðnar að graut los-
aði hann sig við þær í niðurfall sem
lá niður í ræsakerfi borgarinnar.
röðin kemur að foreldrum
McSwans
Foreldrar McSwans undruð-
ust að sjálfsögðu að sonur þeirra
væri horfinn af yfirborði jarðar,
en Haigh róaði þau með því að
segja að Donald McSwan hefði
farið til Skotlands til að forðast að
vera kallaður í herinn. Haigh gekk
meira að segja svo langt að fara
einu sinni í viku til Skotlands og
senda þeim bréf í nafni Donalds.
Haigh settist síðan að í húsi
Donalds og tók yfir leikjasal hans.
Þegar heimsstyrjöldin síðari var
yfirstaðin og hermenn sneru heim
frá vígvöllunum græddi hann á
tá og fingri. En foreldrar Donalds
fóru að undrast hví sonurinn týndi
sneri ekki heim og örlög þeirra
voru ráðin. Haigh hafði ekki að-
eins áhyggjur af fyrirspurnum
þeirra heldur hafði hann tileinkað
sér svo dýran lífsstíl að hagnaður
af leikjasalnum hrökk ekki til.
ríkidæmi og blankheit
Í júlí 1945 fengu William og
Amy bréf þar sem þau voru beðin
að hitta son sinn heima hjá John
Haigh, hinum trausta vini.
Þangað komin voru þau barin til
dauða og fengu síðan sömu með-
ferð og sonur þeirra. Með fölsuðum
pappírum komst John Haigh síðan
yfir allar eignir hjónanna; fimm
húseignir og tryggingafé.
Árið 1948 var John Haigh enn
á ný farið að skorta fé, ríkuleg-
ur lífsstíll og fjárhættuspil höfðu
létt pyngju hans svo að jaðraði við
gjaldþrot. Haigh brá því á það ráð
að bjóða til sín hjónunum Rosalie
og Archie Henderson og þau end-
uðu jarðneska tilveru sína í sýru-
baði Haighs.
Haigh hafði síðan sama háttinn
á og með McSwan-hjónin og seldi
eignir Henderson-hjónanna með
miklum hagnaði. Þrátt fyrir að vera
á grænni grein og fjárhagslega ör-
uggur það sem eftir lifði ævi sinn-
ar fannst Haigh að hann þyrfti að
finna eitt fórnarlamb í viðbót.
En velgengni Haighs steig hon-
um til höfuðs og í fullvissu þess að
hann nyti óendanlegrar lukku gætti
hann ekki fyllstu varúðar í vali á
fórnarlambi.
tesopi milli anna
Fyrir valinu hjá Haigh varð öldr-
uð ekkja, Olive Durand-Deacon,
sem bjó á sama íbúðarhóteli og
Haigh í Lundúnum. Olive hélt að
Haigh væri uppfinningamaður sem
lifði öðrum þræði á sölu einkaleyfa.
Undir því yfirskini að hann hygðist
hlaupa undir bagga með einni hug-
mynda hennar um gervineglur fékk
hann hana með sér í vinnustofuna.
„Þegar hún var komin inn í
geymsluna skaut ég hana í hnakk-
ann á meðan hún var að skoða ein-
hver efni. Síðan fór ég út í bíl og náði
í drykkjarmál og gerði skurð, með
vasahníf held ég, á háls hennar. Ég
safnaði blóði í glasið og drakk.
Síðan fjarlægði ég kápuna henn-
ar og alla skartgripi og setti hana í
sýrutunnuna. Síðan fyllti ég tunn-
una af sýru og beið þess að hún byrj-
aði að virka. Á meðan ég man, eftir
að ég setti hana í tunnuna og áður
en ég fyllti hana, fékk ég mér tesopa
á Ancient Prior‘s-kaffihúsinu.“ Með
þessum orðum lýsti Haigh síðustu
mínútum Olive.
Of hjálpsamur að mati
lögreglunnar
Það sem varð Haigh að falli var
að þegar lögreglan yfirheyrði ná-
granna Olive vegna hvarfs hennar
stakk það einn lögreglumannanna
í augu hve mikið í mun John Haigh
var að hjálpa við málið. Lögreglu-
maðurinn lét kanna bakgrunn
hans og komst þá að fangelsisdóm-
um vegna svika og svindls.
Við leit í vinnustofu Haighs fann
lögreglan gallstein, hluta af fæti,
leifar af veski og nánast heilar falsk-
ar tennur í mannopinu sem lá nið-
ur í göturæsin. Síðar var staðfest af
tannlækni að tennurnar tilheyrðu
Olive heitinni.
Verjandi Haighs reyndi að bera
við geðveiki skjólstæðings síns
vegna blóðdrykkjunnar, en þrátt
fyrir að blöðin kölluðu John Haigh
„Blóðsjúgandi morðingja“ voru
dómari og kviðdómur ekki á því að
falla fyrir tilraun verjandans.
Það tók kviðdómara einung-
is tvo daga að sakfella John Haigh
fyrir morðið á Olive Durand-Deac-
on. Haigh var dæmdur til dauða og
var hengdur 6. ágúst 1949 í Wands-
worth-fangelsi.
„Síðan fór ég út í bíl
og náði í drykkjarmál
og gerði skurð, með
vasahníf held ég, á
háls hennar. Ég safn-
aði blóði í glasið og
drakk.“
Ódýr og góð steinullareinangrun.
Blásið í hólf og gólf
Upplýsingar
í síma 893 3892
Steinullarbíllinn
auglýsir
Í lögreglufylgd Haigh
glaðbeittur á svipinn á
leið í réttarsal.
Vinnustofa Haighs svona hefur
Haigh verið klæddur þegar hann
losaði sig við líkin.
John Haigh og Olive Durand-
Deacon Kæruleysi varð Haigh að
falli þegar hann myrti olive.