Dagblaðið Vísir - DV

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Tidligere udgivet som

Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2012, Qupperneq 32

Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2012, Qupperneq 32
Frá eymd til endurlausnar D V hitti á dögunum söngvar­ ann og lagahöfundinn góð­ kunna Svavar Knút. Hann býr í notalegu gömlu húsi í Reykjavík með dætrum sín­ um tveimur og eiginkonu. Þegar blaðamaður mætir á svæðið er Svav­ ar að baksa við að hella upp á, í nýju kaffivélinni á heimilinu, og kaffi­ ilmurinn fyllir loftið. Allir á heim­ ilinu sofa ennþá enda sumarfrí og fæðingarorlof í gangi hjá dömunum. Svavar er á leiðinni út á land með alla fjölskylduna í vinnuferð og frí og í nógu að snúast. Hann gaf sér þó tíma til að setjast niður með rjúkandi bolla og rifja upp hvað það var sem kom honum á þann stað sem hann er á í dag. Átti ekki að verða myndlistarmaður „Fyrsta minningin mín er frá því að ég var svona tveggja ára. Þá hafði pabbi málað Barbapabba myndir á veggina hjá okkur bræðrunum vegna afmælis bróður míns og ég fékk þá hugmynd í kollinn að mála líka Barba pabba og ég gerði það bara eins og tveggja ára barn, með tússlitunum mínum. Pabbi hafði eytt heilu dögunum í að mála alla Barbakrakkana, Barba­ pabba og Barbamömmu og svo kom ég bara og eyðilagði það,“ segir Svav­ ar Knútur hlæjandi. „Pabbi sýndi því samt ákveðinn skilning að þarna var bara um að ræða tveggja ára barn en ég held að hann hafi verið voða­ lega svekktur. Ég var bara að reyna að gera eitthvað flott en það má segja að þarna hafi myndlistarferill minn endað og ég held að tónlistin hafi tekið við því mér var ekki ætlað að vera myndlistarmaður.“ Sækir styrk í bræður sína Svavar Knútur á tvo bræður en sá yngri er fjórtán árum yngri en hann. „Við vorum alltaf bara tveir bræðurn­ ir en svo ákváðu mamma og pabbi að taka smá djók þegar ég var fjórtán ára og þá var ég allt í einu kominn með eitthvað kríli þarna sem ég skildi ekk­ ert í. Villi, sem er litli bróðir minn, var auðvitað alltaf bróðir minn en það er ekki fyrr en á fullorðinsárum sem við fórum virkilega að tengjast sterk­ um bræðraböndum. Ég hef alltaf ver­ ið tengdur Nóna bróður þannig, en núna er ég tengdur þeim báðum og nú á ég tvo bræður með stóru Bé­i og ég sæki ofboðslega mikinn styrk í þá báða.“ Lærði að tala lágt Aðspurður hvernig barn og ung­ lingur Svavar Knútur var segir hann hlæjandi: „Ég var „krípí“ barn. Nei, nei, ég segi bara svona. En ég lærði mjög snemma að tala lágt af því að ég talaði svo hátt, lá svo hátt rómur. Það var alltaf verið að skamma mig fyrir að tala, mér fannst ég ekki tala neitt meira en aðrir, ég talaði hins vegar hærra, svo ég fór að lækka röddina og þegar ég var orðin svona um þrett­ án ára þá var ég farinn að tala frekar lágt – alltaf. Mér finnst rosalega spes þegar fólk getur ekki talað lágt á tón­ leikum. Sjálfur lendi ég í því að ég er að „pródúsera“ tónleika og einhver kemur til mín og er að gaspra ótrú­ lega hátt og ég reyni alltaf að tala lágt á móti, en fólk tekur ekki „hintinu“ og talar bara hærra. Ég var mikið í mínum eigin heimi, ímyndaði mér geimferðir því mig langaði svo mikið að vera geimfari og svo ímyndaði ég mér að ég væri að rannsaka fjöllin að innan. Fyr­ ir mér var fjall ekki bara fjall heldur voru þau öll hol að innan og á hverj­ um einasta hól var einhvers staðar hurð. Ég var líka mjög músíkalskur og hafði skrýtinn smekk fyrir músík, það var til fullt af plötum en ég stopp­ aði ekki á mörgum en ég man eftir að ég var hrifin af The Muppet Album, The Visitors, sem var mjög drama­ tísk plata frá Abba, Emerson, Lake & Palmer, Hlunkur er þetta með Halla og Ladda, sem ég tel að sé ein besta plata sem gefin hefur verið út á Ís­ landi og War of The Worlds. Frekar furðulegt samansafn af plötum.“ Einn vinur í einu „Ég var rosalega spes unglingur. Ég fór aldrei í neitt geðvonskukast og varð aldrei einhver tilfinningabomba en ég varð alveg rosalega einrænn. Ég hef alltaf verið dálítið einrænn og hef átt svolítið erfitt með fólk, en mér þykir alveg yndislegt að eiga fjöl­ skyldu og svo finnst mér rosalega gott að eiga bara einn vin í einu en um leið og ég er kominn í aðstæð­ ur sem ég þarf að vera félagsvera í, þá líður mér ekki vel. Á sviði er það samt allt í lagi því þá er ég á mínum forsendum og þarf ekki að vera neitt nema ég sjálfur. En það má eiginlega segja að mesta gelgjueinkennið mitt hafi verið að ég fór í ofsalega langa göngutúra, hvarf bara og ráfaði um og hugsaði. En svo eyddi ég líka mikl­ um tíma í herberginu mínu, að spila á gítarinn. Ég hef aldrei verið í íþróttum og hef átt erfitt með íþróttakúltúrinn en það var mikill íþróttakúltúr á litlu stöðunum sem ég bjó á og viðhorfið var svolítið þannig að ef þú varst ekki góður í íþróttum þá varstu asni og nörd og nokkurn veginn réttdræpur svo mér leið ekkert rosalega vel, svo ég fór að loka mig meira og meira af með Stein Steinarr og kassagítarinn.“ Fjölskyldan flutti á Flateyri „Fjölskyldan mín var alltaf á voða­ legu flakki, mamma mín var kennari og pabbi minn var sjómaður og uppfinningamaður. Það var ekki fyrr en ég var fimm ára sem við vor­ um í átta ár á sama stað en það var á Skálá í Skagafirði á ofsalega fal­ legum sveitabæ. Þar átti ég mín bernskuár en þegar ég var tólf ára misstum við bæinn.“ Svavar Knútur segir að eftir það hafi þau þvælst mikið á milli staða og móðir hans hafi um tíma kennt í Heiðarskóla í Leirársveit og pabbi hans fór í Sjómannaskólann. „Við átt­ um engan fastan samastað fyrr en við fluttum á Flateyri og keyptum þar hús. Ég var ekki mikið á Flateyri því ég var farinn að stunda skóla í bæn­ um en ég fór heim á Flateyri í frí, um jól, páska og í sumarfríum.“ Missti föður sinn í snjóflóði Svavar Knútur var ungur eða einung­ is fimmtán ára þegar hann flutti að heiman til ömmu sinnar. „Það er eitt af því sem ég á erfitt með núna og hef svolítið þurft að vinna með af því að ég sá pabba minn rosalega lítið áður en hann dó og við áttum ekki venju­ legt feðgasamband. Við vorum eig­ inlega bara málkunnugir en það var samt farið að horfa til betri vegar með það og við hefðum örugglega getað styrkt sambandið og orðið fjöl­ skylda aftur en þá kom flóðið.“ Faðir Svavars, Kristinn Jónsson, var einn af þeim sem fórust í snjóflóðinu á Flat­ eyri í október 1995, þá aðeins 42 ára að aldri. Móðir Svavars var veður­ teppt inni í Önundarfirði með yngri bróður Svavars en Kristinn var lát­ inn yfirgefa hús þeirra vegna snjó­ flóðahættu en húsið sem hann fékk að gista í fór í snjóflóðinu en hús fjöl­ skyldu Svavars stóð óskemmt eft­ ir. „Þetta var rosalega mikið áfall og mikil sorg en við vorum ekki ein um þennan missi því það voru 20 manns sem fórust í flóðinu svo við gátum ekki verið reið, allt samfélagið var í sárum.“ Sjálfur var Svavar í Reykja­ vík þegar flóðið féll og segir hann að í borginni hafi bara verið venjulegt haust. „Ég labbaði út úr blokkinni sem ég bjó í, í hálfgerðri leiðslu eft­ ir að ég frétti af þessu og þá var eig­ inlega enginn snjór úti, bara örlítil föl og ég man að ég hugsaði að þetta gæti ekki verið rétt því að það væri enginn snjór, en á sama tíma voru tveggja mannhæða háir snjóskaflar á Flateyri. Eflaust var ég strax kominn í afneitun.“ 32 Viðtal 13.–15. júlí 2012 Helgarblað Svavar Knútur hefur vakið verðskuldaða athygli undanfarin misseri. Söngva- skáldið hefur verið í fullu starfi sem tónlistarmaður síðan 2008 en hann gekk út úr gömlu vinnunni á sama tíma og hrunið skall á og Geir H. Haarde sagði við þjóðina; „Guð blessi Ísland“. Svavar varð fyrir miklu áfalli sem unglingur þegar faðir hans lést í snjóflóðinu á Flateyri 1995. Hann segist hafa dofnað upp og var langt fram á þrítugsaldurinn að vinna úr áfallinu. „Þegar ég var orðinn 27 ára fór klakinn að bráðna utan af mér. „Ég dofnaði upp eftir flóðið, ég man rosalega óljóst eftir árunum eftir flóð. Kidda Svarfdal kidda@dv.is Viðtal Svavar Knútur „Ég get séð um fjölskylduna mína og verið ábyrgur og passað að ekkert skorti en samt verið með loftbelginn minn uppi.“ Getur unnið fyrir sér og fjöl­ skyldunni með tónlistinni „Ég gekk út úr gömlu vinnunni minni nánast á sama tíma og Geir H. Haar- de sagði: „Guð blessi Ísland“.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.