Valsblaðið - 01.05.2012, Blaðsíða 44

44 Valsblaðið2012
Starfiðermargt
miklu skemmtilegra og áhugaverðara fé-
lag.
Þar með er ég kominn að því sem ég
tel vera stærsta vandmálið í Val, þ.e. til-
vistarvandi hins almenna félagsmanns,
sem finnur ekki sinn farveg með fé-
laginu. Því þó að fjármálavandinn sé stór
er hann afleiðing margra þátta, þ.m.t.
þeirri staðreynd að þátttöku hins almenna
félagsmanns er mjög áfátt. Þessi stað-
reynd birtist m.a. í aðsókn á heimaleiki
félagsins, hún birtist á ótrúlega fátæk-
legri félagaskrá (á ári hverju greiða að-
eins nokkur hundruð Valsmenn félags-
gjöld) og hún birtist ekki síst í gríðarlegu
brottfalli uppalinna leikmanna, sem eiga
kannski 15–25 ára feril í gegnum yngri-
og meistaraflokka félagsins og koma eft-
ir það nánast aldrei á Hlíðarenda.
Stóra verkefnið
Meginverkefni okkar nú og til næstu ára
er því að mínu mati að endurmóta og
skerpa stefnu Vals ásamt því að stórbæta
allt sem lýtur að stjórnun og skipulagi.
Takist það mun Valur verða að enn
áhugaverðara félagi en það er í dag, fé-
lagi þar sem miklu fleiri finna starfskröft-
um sínum og félagslegum þörfum farveg.
Valsmenn og konur koma ekki á Hlíðar-
enda bara af því að þau halda með Val
eða af því að þar eru falleg mannvirki.
Félagið þarf að vera lifandi, kraftmikið,
dýnamískt og best á sínu sviði. Félaginu
þarf að stjórna af mikilli festu og sam-
kvæmt þeirri stefnu sem við saman setj-
um félaginu. Persónulegur metnaður ein-
staklinga hvort sem þeir eru innan félags
eða koma þangað til starfa sem þjálfarar
má aldrei ráða för. Okkur verður á næstu
árum að auðnast að setja launþegum okk-
ar skýr markmið bæði íþróttalega og fjár-
hagslega og tryggja að það erum við sem
setjum stefnuna og ráðum ferðinni en
ekki öfugt.
Vandamál Vals eru mörg og sum hver
erfið viðureignar, en tækifærin og mögu-
leikarnir eru svo miklu fleiri, stærri og
áhugaverðari. Hvort Valsmönnum og
konum tekst að skrifa nýja sögu næstu
100 ára, sem verður að minnsta kosti jafn
glæsileg og sú, sem við fengum í gjöf á
síðasta ári, er spennadi spurning. Þeir
sem eru að erfa Val í dag taka við góðu
búi frá þeim sem með hörðum höndum
hafa byggt upp stórkostlegt íþróttafélag.
Stefnum Áfram, Hærra! Framtíð Vals er í
okkar höndum.
Brynjar Harðarson
daga tölum við gjarnan fjálglega um öfl-
ugt unglinga- og æskulýðsstarf en miss-
um þolinmæðina strax að kvöldi og byrj-
um að kaupa árangur með illa
ígrunduðum leikmannakaupum. En það
er ekki það alvarlegasta heldur er þessum
kaupum gjarnan stjórnað af utanaðkom-
andi þjálfurum sem telja það skyldu sína
að ná árangri strax og án tillits til þess
hvort það sé fjárhagslega gerlegt. Afleið-
ingar þessarar stefnu birtast síðan í árs-
reikningum félagsins þar sem viðvarandi
taprekstur er staðreynd og sem keyrt hef-
ur úr hófi á síðustu árum, enda launa-
kostnaður langstærsti útgjaldaliðurinn.
Við verðum að setja okkur skýr mark-
mið um hvernig félag við viljum vera. Ef
við ætlum okkur að vera uppeldisfélag
og ala upp meginþorra okkar leikmanna,
verðum við að hafa þor og þolinmæði til
að standa við slíkt. Hafa um það skýra
stefnu að hvaða marki við fáum/kaupum
leikmenn til félagsins. Í glæsilegri íþrótt-
sögu Vals má finna fjölmörg dæmi um
leikmenn sem bættust við sterk afrekslið
uppalinna Valsmanna og mynduðu með
þeim mörg af sigursælustu liðum Vals.
Án þess að gera upp á milli allra þessara
frábæru einstaklinga nefni ég nokkra
þessara leikmanna, Kristján Ágústsson,
Dýra Guðmundsson, Jón Kristjánsson,
Guðmund Hrafnkelsson og Margréti Lára
Viðarsdóttir.
Listinn yfir leikmenn sem hins vegar
hafa skilað félaginu litlu framlagi er hins
vegar miklu lengri þó að alltaf megi deila
um hvaða framlagi aðkeyptir leikmenn
hafa skilað. Því vissulega eru til dæmi
um góð og árangursrík leikmannakaup.
Ég tel að ekki síst megi kenna stefnu-
leysi, slökum undirbúningi og veikum
stjórnarháttum fyrir því hvernig til hefur
tekist. Hér erum við komin að einum
veikasta þættinum í okkar stjórnskipu-
lagi. Í nýlegum skipulagsbreytingum var
stigið það mikla framfaraskref að setja
öll fjármál félagsins undir einn hatt og
tekjuskipting ákveðin milli deilda. Öll
fjármál voru flutt til fjármálastjóra og
framkvæmdastjóra, en þau störf hafa nú
verið sameinuð í eitt. Starfsemi deild-
anna hélt hins vegar áfram með nokkuð
óbreyttum hætti, þar sem stjórnir og for-
menn þeirra héldu áfram að bera ábyrgð
á rekstri deildanna (s.s. samningagerð)
þó fjármál væru miðlæg í félaginu. Það
hefur nú sýnt sig að þetta fyrirkomulag
gengur ekki upp og því þarf að breyta.
Það verður að fara saman rekstrarleg og
fjárhagsleg ábyrgð. Skuldbindingar sem
gerðar eru hvort sem er við þjálfara, leik-
menn eða hvað annað þurfa að vera sam-
þykktar og undirritaðar af þeim aðila sem
fer með fjárhagslega ábyrgð. Á þessu tel
ég að ekki megi vera nein brotalöm, eng-
ar undantekningar.
Ef það á að vera stefna okkar að ala
upp leikmenn framtíðarinnar verðum við
að byggja okkar innri starfsemi upp með
þeim hætti að við náum tilætluðum ár-
angri. Við verðum í fyrsta lagi að gera
okkur grein fyrir að þetta kostar fjármuni
og þá verðum við að skaffa til lengri
framtíðar. Í öðru lagi verðum við að átta
okkur á því umhverfi sem við búum í og
að það sem dugði fyrir 10–20 árum dug-
ar ekki í dag. Kröfurnar til þjálfunar, um-
gjarðar og akademískrar starfsemi hafa
aukist stórkostlega. Hér þurfum við ein-
faldlega að gera betur en önnur félög á
öllum sviðum. Ef við gerum það þá er ég
ekki í vafa um að ungt íþróttafólk mun
streyma til okkar. Þessi stefna kostar eins
og áður sagði, fjármuni en afrakstur
hverrar krónu sem hér er eytt, umfram þá
sem eytt er í misgóða leikmenn á efri
árum, er að mínu mati óumdeilanlegur.
Tilvistarvandinn
En þetta snýst ekki bara um val á þessum
tveimur stefnum. Ef við setjum okkur
skýra stefnu um að ala upp stærstan hluta
okkar leikmanna, þá sköpum við um leið
Jón Kristjánsson kom frá KA til Vals og
er einn sigursælasti leikmaðurinn í sögu
Vals.