Valsblaðið - 01.05.2013, Síða 22

22 Valsblaðið 2013
Starfið er margt
mínum. Það sagði ýmislegt þannig að ég
átti verulega langt í land. Auðvitað varð
ég fyrir vonbrigðum en þegar ég fór að
fylgjast með þeim bestu í heiminum gerði
ég mér grein fyrir því að ég stóð þeim
langt að baki. Seinna spilaði ég leiki við
frábær lið þar sem ég fékk þetta staðfest.
Fæstir strákar hér heima hafa spilað Evr-
ópuleiki og þar af leiðandi er erfitt fyrir
þá að bera sig saman við aðra.“
Hver eru skilaboð þín til yngri iðk-
enda sem dreymir um að komast í
fremstu röð í boltaíþróttum?
,,Fyrstu skilaboðin yrðu til þjálfara um
að vera með nógu mikið úrval af valæf-
ingum. Rétt áður en tennisleikari slær
tennisbolta hefur hann yfirleitt sjaldan
um færri möguleika að velja en þrjá.
Hann þarf því að taka ákvörðun aðeins
sekúndubroti áður en hann slær. Það
sama ætti að vera í boltagreinum. Í stað
þess að fá bolta og sparka eða kasta beint
til baka ætti viðkomandi að hafa fleiri en
einn og helst fleiri en tvo möguleika.
Þannig æfingar þyrftu að vera hjá Val
auk tækniæfinga og þetta þjálfar upp
leikskilning. Margir boltar ættu alltaf að
vera til staðar í stað þess að verja mikl-
um tíma í að sækja þá. Ef krakkar horfa á
góða fótboltamenn átta þeir sig á því að
þeir hafa sífellt úr fleirum en einum
möguleika að velja þegar þeir fá boltann.
hafa sama og ekkert vit á fótbolta, engan
leikskilning.
Þess vegna ættum við að senda ein-
hvern til Barcelona, eða til annarra liða
sem eru að gera frábæra hluti, til að læra
hvernig uppbygging á sér stað þar. Þekk-
ingin skiptir máli og svo þarf að yfirfæra
hana yfir á Val. Aðeins það besta á að
vera nógu gott fyrir Val.“
Hver var þinn vendipunktur á íþrótta-
ferlinum, hvenær fórstu að taka stór-
stígum framförum?
,,Fyrstu vonbrigðin voru þau að vera
ekki valinn í landsliðsúrtak í fótbolta.
Skyndilega var ég aðgreindur frá jafn-
öldrum sem voru valdir og þar með var
búið að merkja þá sem betri. Það var
sjokk fyrir mig. Ég reyndi að æfa meira
en mig vantaði bæði hraða og styrk og
þar fyrir utan hafði ég enga færni til að
fatta að mig vantaði leikskilning. Ég var
í því að halda bolta á lofti, æfa skærin og
skjóta á markið og hélt að það dyggði.
Seinna komst ég ekki í landsliðshóp í
handbolta og það var annað sjokk. Í kjöl-
farið tók ég aukaæfingar og hóf að
stunda lyftingar (clean) sem var óþekkt
meðal handboltamanna. En mótlætið
herti mig og hvatti mig til dáða. Aðal-
málið er að gefast aldrei upp, sýna þolin-
mæði.“
Hvenær fórstu að taka stórstígum
framförum og gerðir þér grein fyrir
því að þú gætir orðið leikmaður á
heimsmælikvarða?
,,Ég upplifði mig fyrst sem leikmann á
heimsmælikvarða um þrítugt, ekki fyrr.
Ég spurði Boris þjálfara oft á mínum
yngri árum hvar ég væri á vegi staddur
sem handboltamaður og hann sagði að
það væru aðeins örfáir dropar í bollanum
Félagar Ólafs Stefánsonar tolleruðu
hann í leikslok að loknum síðasta
landsleiknum.
Óli Stef þakkar fyrir sig eftir síðasta
landsleikinn, en áhorfendur voru með
spjöld á leiknum þar sem stóð Takk Óli.
Hann var með áletrað á bolnum sínum,
Takk á móti.