Gerðir kirkjuþings - 2001, Qupperneq 17

Ávarp forseta Kirkjuþings
Kirkjuþing kemur að þessu sinni saman á örlagatímum. Það er öllum ljóst af orðum
og athöfnum síðasta mánaðar, að viðhorf og aðstæður í heiminum hafa skyndilega
breyst.
Á liðnu sumri voru víða vaxandi áhyggjur af því, að stærsta efnahags- og herveldi
heims taldi sig geta dregið sig út úr þátttöku í ýmsu alþjóðasamstarfi, ráðstefnu um
jafnréttismál og fleiri málefnum, þar sem það gæti treyst á mátt sinn og megin í krafti
efnahags og stjörnustríðsáætlana. En með hinum hörmulegu atburðum 11. sept. hrundi
þessi veröld í einu vetfangi til grunna.
Blaðinu var algerlega snúið við og forystumenn þar eins og margra annarra ríkja
lögðu aðaláherslu á, að til þess að bregðast við slíkum illvirkjum með árangursríkum
hætti, þyrfti samstöðu og stuðning helst allra þjóða. Sem betur fer breyttist umræðan
líka fljótt á þann veg, að allsherjarstríð gegn óvinunum væri ekki rétta leiðin, heldur
væri breytt hugarfar grundvallaratriði til að ná varanlegum árangri, þar sem aðstoð við
að draga úr hungri og fátækt væri m.a. mikilvægt úrræði. Vonandi koma atburðir
síðustu viku ekki í veg fyrir að það viðhorf verði ríkjandi í verki í heiminum á
komandi árum.
Islendingar hafa af heilum hug heitið sínum stuðningi, enda jafnan verið eindregnir
stuðningsmenn samstarfs og samvinnu við úrlausn vandamála. Það er sannarlega
ómetanlegt ef baráttan við illvirkin verður háð með því að vinna að betra mannlífi.
íslenska kirkjan brást líka skjótt við og sýndi samúð sína í verki þegar áfallið reið yfir.
Það er íhugunarefni að ijármagnið til illvirkjanna er talið eiga uppruna sinn af hagnaði
af sölu eiturlyfja, en fórnarlömbin, sem glata lífi, heilsu og hamingju vegna neyslu
þeirra, eru að sjálfsögðu margfalt fleiri en þeir, sem féllu og særðust í hinni
grimmdarlegu árás í síðasta mánuði. Það er því ekki síður ástæða til að herða
baráttuna gegn framleiðslu og sölu þeirra með samstöðu og breyttu hugarfari.
Umræðan, sem vaknaði hérlendis að gefnu tilefni á liðnu sumri, um hin mörgu börn
og unglinga, sem eiga á hættu að lenda á glötunarvegi vegna vímuefnaneyslu, stóð
samt aðeins í nokkra daga. Og umræðan varð lítil, þegar fyrir skömmu var sagt frá
hundruðum unglinga á fermingaraldri, sem síðustu árin hafa komi til meðferðar vegna
slíkrar neyslu. Það er hætt við að þungsótt verði að bæta ástandið, ef eftirspurnin
heldur sífellt áfram að aukast, jafnvel þó að eitthvað verði reynt að herða glímuna við
afleiðingarnar og fórnarlömbunum komið í felur.
Á meðan yfirgnæfandi meiri hluti þjóðarinnar dýrkar vímuna og heldur uppi verklegri
kennslu í neyslu hinna löglegu efna, verður vonlítið að koma í veg fyrir að
vímuefnaneysla bitni á heilsu. hamingju og lífi barna og unglinga.
Á þeim vettvangi hlýtur að gilda sama lögmálið og í baráttu hins sterka við hin miklu
hryðjuverk, að ekkert vald megnar að vinna þar sigur nema að viðurkenna staðreyndir
og ná nægilega öflugri samstöðu um að breyta hugarfari, sem verður í reynd að
byggjast á grundvallaratriðum kristinnar kenningar um elskuna til guðs og náungans.
Að hugsa meira um heill barnanna en eigin löngun og sjálfselsku. Kirkjunnar bíður
þar því mikið hlutverk eins og á svo mörgum öðrum sviðum.
13