Skírnir - 01.01.1984, Page 111
SKÍRNIR SÖGUR OG RITGERÐIR 107
leyti engu síður, en þó var jeg með öllu grómlaus, því jeg var
barn í lögum í þann tíð.
Nú bar ekkert markvert til tíðinda þangað til um sumarið, þá
vildi svo til, að bátur fórst þar nálægt, með tveimur mönnum á;
var annar þeirra unglingspiltur; rak hann litlu síðar upp í sand-
inn, og var þá skaddaður á höfðinu og hörmulega útleikinn.
Mjer stendur sú voðasjón enn í fersku minni.
Það var mjer ætlað þetta sumar, að sækja kýrnar á hverju
kveldi; gengu þær saman við kýr nábúa vors, og kom jeg því
þangað heim eða heimundir á hverju kveldi. Einu sinni bað Sig-
urður frændi minn mig að bera fyrir sig brjef til Kristínar og
koma því svo til hennar, að enginn annar vissi. Jeg tók þegar
við brjefinu og kom því [til] skila; kveldinu eptir fjekk hún
mjer brjef aptur til Sigurðar, sem jeg gat komið til hans með
mestu leynd.
Er nú ekki að orðlengja það, að þessi brjefaskipti gengu milli
þeirra allt sumarið, og fram á haust. Jeg furðaði mig mikillega
yfir þessum leyndardómsfullu brjefaskiptum og langaði hjart-
anlega til, að komast fyrir hvernig á þeim stæði; gerði jeg mjer
margar kátlegar hugmyndir um það, en aldrei þó þá, sem flest-
um þeim, sem komnir eru til vits og ára, mundi þykja líklegust.
Það var eitt kvöld, að frændi minn bað mig fyrir brjef eptir
vanda, en þótt skömm sje frá að segja, þá kom þá yfir mig
óstjórnleg forvitni, jeg laumaðist því fram í dyralopt, opnaði
brjefið gætilega, og las það. Það var fáort, og efnið var ekki
annað en það, en að hann biður hana að vaka um kvöldið til
klukkan 12. Þó gætinn maður hefði getað ráðið af þessu brjefi,
hvað vera mundi á seyði, þá var mjer það þó eigi fullljóst, —
en margt fór mig að gruna. Mjer tókst aptur að loka brjefinu,
og skilaði jeg því með mestu samviskusemi. Kristín þakkaði
mjer fyrir skilsemina, gaf [mjer] stóreflis sykurmola, kyssti mig á
ennið, og sagði jeg væri vænn drengur. Síðan sneri jeg heim til
mín, og var þá gengið til hvílu.
Jeg svaf í framhýsi hjá Sigurði, og háttuðum við á vanalegum
tíma. Mjer varð ekki svefnsamt, því jeg var að hugsa um þessa
næturstefnu, sem jeg hafði enga hugmynd um, hvað venjulega
hefir að þýða. Þegar leið að miðnætti, og Sigurður hugði mig