Skírnir - 01.01.1984, Qupperneq 287

SKÍRNIR DÓMUR í DAGSLJÓSI 281
færð er í RÍ. í henni felst sú tvíræða skírskotun sem ein dugir í
uppgjöri Magnúsar og Snæfríðar.
Dómnejnd:
Langsótt er hugdetta ritgerðarhöfundar á 190. bls. þar sem hann segir:
„Viðureign Magnúsar við kistu Snæfríðar og heitingar hans við „manninn
i kistunni" sýna á táknrænan hátt skilning hans á hver stendur Snæfríði
hjarta næst; hver geymi mynd Arnæusar i þögn sinni. „Vargur, skilaðu bók-
inni minni aftur.“ (119) segir hann við kistubúann. í hugann koma hin
kunnu orð Ágústusar keisara i Róm þegar hann frétti að Varus hershöfð-
ingi hans væri fallinn ásamt mestöllu liðinu.6 „Varus skilaðu herskörunum
mínum aftur.“ Eftirtektarvert er hve orð þessara tveggja manna eru lík,
upphaf þeirra og inntak. Báðir krefjast í örvæntingu fyllingar draums sem
þeir vita að getur ekki ræst.“
Neðanmáls vísar hann í mannkynssögu Carl Grimbergs varðandi orð Ágúst-
usar, m.a.: Vare, Vare, legiones redde.
Með svona hugrenningatengslum má „sanna“ næstum hvað sem er. Ollu
heldur sannast ekkert. Þær eru ekki röksemdafærsla, en eru til þess fallnar
að sefja lesanda ritsins til órökstuddra ályktana um rittengsl. (294—295)
Athugasemd:
Öllum ætti að vera Ijóst að í tilvitnun dómnefndar úr RÍ hér
að framan er hvorlci verið að reyna að sanna eitt eða neitt né
heldur að þar sé um að ræða lið í röksemdafærslu. Sögninni um
Ágústus keisara er aðeins ætlað að skýra örvæntingaræðið sem
grípur Magnús í Bræðratungu þegar hann sannfærist um ham-
ingjufeigð sína. Orðin „í hugann koma /. . ./“ skera þar ótvírætt
úr. Enginn sem fæst við rökleiðslu orðar slíkt samhengi þannig,
hvað þá sá sem fæst við sannanir. Staðhæfing dómnefndar að
orð höfundar RÍ séu til þess fallin „að sefja lesanda ritsins til
órökstuddra ályktana um rittengsl" er ekki studd neinum rök-
um. Þess vegna verður hún ekki einu sinni talin til „órökstuddra
ályktana" heldur til órökstuddra fullyrðinga. Fram kemur að
dómnefndarmenn hafi staðið af sér „sefjun“ höfundar RÍ. Hvers
vegna skyldi þá „sefjunin" verða öðrum ofraun?
Dómnefnd:
Hann leggur síðan nokkra áherslu á það að hann hafi ekki eins og Peter
Hallberg staðið i persónulegu sambandi við skáldið: ,,í rannsókn þeirri sem
hér birtist er farin sú leið að nálgast Islandsklukkuna frá annarri hlið,
óháðri skáldinu." (10. bls.).