Skírnir - 01.01.1984, Page 309
SKÍRNIR
BRÉF TIL SKÍRNIS
303
eign í Noregi i 50 ár og ég held þetta sé eina sjálfsmynd, málaða
sjálfsmynd Þorvalds Skúlasonar . .
Mér þótti þá að vonum óhjákvæmilegt að benda á að hér væri
eitthvað málum blandað og verið væri að eigna Þorvaldi Skúla-
syni listmálara verk annars manns. Einnig þótti mér ótrúlegt að
Þorvaldur skyldi ekki muna eftir neinum öðrum sjálfsmyndum.
Nærri 20 árum áður hafði ég boðið Listasafni íslands að gjöf
sjálfsmynd hans málaða í Osló (sjá mynd 2) merkta „Th. Skúla-
son. 1933,“ en þannig mun hann liafa merkt þau verk, sem hann
lét frá sér í Osló. Mynd þessi er líkust honum af öllum sjálfs-
myndum hans. Við Þorvaldur Skúlason áttum þá báðir sæti í
safnráði Listasafns íslands, en hann lagðist algjörlega gegn því
að listasafnið eignaðist myndina. Taldi hana vera æskuverk og
ekki mikið málverk, en að mínu mati er hún lík honum og gott
verk, þar að auki merkt í Osló 1933 sem sýnir að hún hefur ver-
ið fullgerð þá. Auðvitað varð ekkert úr því að Listasafnið eign-
aðist verkið, enda þótt listmálarinn hefði ekki getað bannað
slíkt. Sú mynd er nú í eigu Karls Kvarans, listmálara.
Önnur sjálfsmynd er olíumálverk, sem listaverkasali hér í
borg liafði til sölu fyrir mörgum árum og var þar til sýnis úti í
glugga vikum saman.
Þriðja sjálfsmyndin eftir Þorvald Skúlason, olíumálverk, er í
eigu Listasafns Reykjavíkur, merkt „Þ.S. 1930“ (sjá mynd 3).
Reyndar kom það málverk líka ómerkt til landsins, en listmál-
arinn merkti sér hana og ársetti nærri fimmtíu árum eftir að það
var málað með ártalinu 1930. Það er enginn vafi að málverkið
er sjálfsmynd listamannsins.
í Morgunblaðinu 27. júlí 1981 benti ég á að málverkið sem
Listasafni Háskóla íslands hefði verið gefið (mynd 1) gæti ekki
verið eftir Þorvald Skúlason; hvorttveggja litameðferðin og lita-
skalinn væri ólíkt þvi, sem gerðist í öðrum verkum hans. Taldi
ég sennilegt að málverkið væri eftir Snorra Arinbjarnar, jafnvel
sjálfsmynd, sem hann hefði verið óánægður með og því hvorki
merkt hana né hirt. Mér var kunnugt um að málverkið hafði
borist ómerkt til landsins og að þá fyrst nærri 50 árum eftir að
það var málað „ársett" 1931. Björn Th. Björnsson hlaut að vita