Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2001, Qupperneq 97

Allegóría um hlutdeild heiðinkristinna . . .
27. En hún sagði:
„Rétt er það,9 herra,
því10 einnig hundarnir éta mola þá,
sem falla af borðum húsbænda þeirra.“
28. Þá svaraði Jesús og sagði við hana:
„Kona, mikil er trú þín
Verði þér sem þú vilt.“
Og dóttir hennar varð heil frá þeirri stundu.“
Afmörkun textans
Frásagan í Mt. 15.21-28 afmarkast af því, að hún gerist í landsvæðum borg-
anna Týrusar og Sídonar.
Næst á undan er vettvangur starfs Jesú bærinn Gennesaret við norð-vest-
ur strönd Galileuvatns, Mt. 14.34, þar sem Jesús læknar, deilir á farisea og
fræðimenn fyrir óheilindi í tilbeiðslu þeirra og kennir, hvað sé hreint og
óhreint.* 11 Á eftir frásögunni snýr Jesús aftur til landssvæðis við Galileuvatn,
þar sem hann læknar fólk og mettar 4000.
9 vaí felur að jafnaði í sér undirtektir eða staðfestingu, sbr Blass-Debrunner § 441.1 og
2, sbr. Bauer, sem þýðir „ganz recht,...“ og telur hér tekið undir v. 26, öðruvísi Zahn, sem
heldur fram staðfestingu á v. 25 og endurtekningu bænar konunnar. M’Neile 231 telur
vai neita v. 26.
10 Kal -yáp, því einnig, hefur hér skýrandi hlutverk, sbr. Blass-Debrunner § 452.3, sem þýð-
ir „denn auch,“ „ja auch,“ svo Meyer 310, svo einnig Klostermann 133, Trilling 82 n.,
Gundry 315, Schweizer 214, Harrington 235, en hann vísar til þess, að Guð nærir einnig
dýrin. Bauer, Kaí II.9.a, þýðir Kaí ásamt -yáp með „denn,“ og Kai yáp með „denn freil-
ich,“ „ja auch.“ Bauer, yáp l.b, þýðir yáp ásamt undan farandi Kaí með „denn“ með til-
vísun til Kiihner-Gehrt. II.2, 338, sjá einnig bls. 331. Sjá ennfemur þýðingu Hieronymus-
ar í Vulgata „Etiam, Domine, nam et catelli" (Jú vissulega, því háttar svo, að einnig hvolp-
arnir...). Vegna þessa er því hafnað, að hér sé um andóf að ræða, eins og Bauer heldur
fram undir vaí 2., en hann þýðir þar svar konunnar „ganz recht, Herr; aber ...doch...,“
þrátt fyrir það, sem hann segir annars staðar hér að framan, svo einnig Grundmann 375,
Gnilka 28, Hagner 438.
11 Patte 220 n. sér hér í Mt. 15. 21-28 framhald í andstæðu, „an antithetical continuity.“ And-
stæðurnar eru samkvæmt honum vantrú fariseanna í undanfarandi texta og trú kanversku
konunnar, sem hann telur áherzlu textans. Þá sér hann tengsl um minnið „brauð“ og
„að eta“ við textann á eftir. Fornberg 303 sér tengsl í spumingunni urn hreint og óhreint,
sem var yfirfært á samskipti kristinna af ísrael og af heiðnum uppruna. Við þetta er
það, að athuga, að áherzla textans er ekki á brauði. Woschitz 326 sér út frá Mk. 7.27,
XopTaaOfjvai, „að mettast,” tilvísun bæði fram og aftur í samhengi textans. Gaechter 501
telur frásöguna með áherzlu á trú mynda miðju í uppbyggingu guðspjallsins milli 15.53
og 16.20 í andstöðu við vantrú og litla trú, auk þess sé þetta eina frásagan, þar sem Mt.
sé lengri en Mk., Anderson 14 n. telur trúarjátningu konunnar varpa skugga á forystu Gyð-
inga og lýðinn, sem hafni Jesú, en jafnframt telur hún frásöguna hafa miðlæga stöðu í
95