Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Síða 31

BRAGI BJÖRNSSÓN, SURTSSTÖÐUM
Kerlingarhopp á Jökuldal
Það er engan veginn hversdagslegur viðburður að lausgangandi
menn fari þurrum fótum yfir Jökulsá á Dal á lágskóm einum saman
þar sem hún streymir fram óhindruð í sínu rennsli og hvorki koma
til ísbrýr né samgöngumannvirki neinnar gerðar. Vafalaust hefur
þetta þó gerzt endrum og eins í aldanna rás, þegar aðstæður hafa
leyft; enda áhættan jafnan verið freisting frískum mönnum og gat
líka verið til mikils að vinna að stytta sér langa leið meðan fátt var
góðra valkosta að komast yfir ána.
Frá einni slíkri för skal nú greint í stuttu máli:
Skammt innan við bæinn Eiríksstaði á Jökuldal, þar sem Jökulsá
beljar fram blýgrá í gljúfraþröng er stakur klettur í miðjum far-
vegi hennar, er nefnist Kerling. Þegar mikið vatn er í ánni byltist
hún þarna áfram með háum boðaföllum, lemjandi klettaveggi gils-
ins votum hrömmum hátt í bakka; reið af rennslistöf þrengslanna,
allbreið og ekki árennileg. Fær þá kerling ómældan skrokkþvott og
kaffæringar miklar og langar. Eftir því sem dregur úr vatnsmagni
árinnar rís Kerling hærra úr kerlaug sinni og þerrar votan barm.
Er talið að í meðalvatnsmagni komi ríflega kollur hennar upp úr
flaumnum, sem þá klofnar um herðar hennar og skiptist í tvær
kvíslar. Verði vatnið mjög lítið, hverfur syðri kvíslin undir Kerl-
ingu, m. ö. o. þeim megin er hún hol innan og hleypir vatni í
gegnum sig; líkt og brú sem fallið hefur niður í annan endann. Þá
er hin kvíslin, sú nyrðri, orðin mjög aðþrengd í klettastokk sínum;
breiddin milli klettastalla sitt hvorum megin flaums vart meiri en
1 y2—2 metrar. Eru stallar þessir í álíka hæð beggja vegna. Fyrir
MÚLAÞING
29