Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Side 89

torfljá og flutti í hauga. Þetta gerði hann til aS geta slegið" meS vél,
en hann fékk sér sláttuvél, einhverja þá fyrstu sem kom á HéraS,
ef ekki þá fyrstu. Hann fékk rakstrarvél líka. Hann var athafnasam-
ur og framfarasinnaSur.
Framan og neSan til í blánni var Grænakelda og skildi aS land
HallfreSarstaSa og Litla-Bakka. I henni var hólmi vaxinn haugagrasi
ár hvert og þrætuland milli bæjanna. Eitt sinn fékk Sigbjörn á Litla-
Bakka slægju í blánni hjá Páli og sendi vinnumann til aS slá eftir til-
vísun Páls. Páll sagSi honum aS slá í hólmanum og gerSi vinnumað-
ur þaS og sló af kappi daglangt. — „Setti helvítiS þá manninn í
mínar engjar,“ varS Sigbirni aS orSi þegar karl kom heim og sagSi
hvar hann hefSi slegiS.
Þegar alllangt kemur niSur í blána fer lækurinn aS grafa sig niS-
ur. Þar heita Græfur og eru engi ágæt. ÞangaS var fólkinu jafnan
fært kaffiS á engjar og jafnvel maturinn, enda nokkuS langt til bæj-
ar. Þar á Páll einu sinni aS hafa veriS á engjum meS fólki sínu er
sent var aS heiman óætt flatbrauS meS mat eSa kaffi. YinnufólkiS
fúlsaSi viS brauSinu, og þá varS Páli aS orSi:
FlatbrauSiS hérna er fjandans taS,
þó fjöldi manns á því glæpist,
ef andskotinn sj álfur æti þaS,
er eg viss um hann dræpist.
HallfreSarstaSalækur. Hann kemur upp í Fremraselslandi, kall-
ast bæjarlækur þar gegnum tún, Bugalækur á stykki, en HallfreS-
arstaSalækur í landi HallfreSarstaSa alla leiS í Græfur. Græfna-
lækur heitir hann þar og í landi HallfreSarstaSahjáleigu — Grófna-
lækur í Pálsbréfi hér aS framan. SíSan tekur viS Hrærekslækjar-
nafn í landi samnefndrar jarSar allt út í Jöklu miSs vegar milli
Hrærekslækjar og GaltastaSa út.
I læk þennan fellur allt vatn úr norSanverSri LágheiSi og Hall-
freSarstaSahálsi, og er hann því ósvikin dragá, vatnslítill í þurrka-
tíS, en hljóp í foráttuham í vorleysingum. Bæirnir á HallfreSarstöS-
um og Hjáleigu standa sinn hvorum megin lækjarins og skammt á
milli, planki var löngum á læknum og troSin slóS yfir tún milli
bæjanna. Plankinn átti marga ferSina niSur á blá þegar lækurinn
MULAÞJNG
37