Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Qupperneq 97

og eftir þeirri músik sem vol var á hverju sinni, harmonikku, hár-
greiðu eða bara tralli. Steinunn Bjarnadóttir frænka mín var svo
góður trallari að þegar fjörugir strákar komu, t. d. Keli og Bjössi á
Galtastööum, þá spurðu þeir, hvar er harmonikkan, og áttu þá við
frænku. Og svo var dansað — og eftir slögurum.“
Kiminn var dimm og svöl geymslukompa með torfgólfi og óþilj-
uð á tvo vegu. Þar var geymdur súrmatur og kjöt. Ur króknum í
göngunum lá stigi upp á loft, Utstofuloft. í skotinu undir þessum
stiga fannst þegar rifið var 1941 nettur brennivínspeli með vín-
slurk í og lyktin sagði glöggt til um innihaldiö. Þar var kominn peli
sá sem geymdur er á minjasafninu á Skriðuklaustri og tileinkaður
Páli Ólafssyni. Uppi á loftinu voru geymslur fyrir rúg, grjón,
hveiti, baunir og fleiri matföng úr kaupstað, í byrðum, og eru þrjár
sýndar á teikningunni. Sú sívala var að gerð svipuð tunnu og tré-
girt, en þær ferköntuðu með æðisverum stuðlum í hornum, og milli
þeirra voru þykkar fjalir að ofan og neðan svo að rammi myndað-
ist. I þennan ramma voru felld spjöld eins og í þiljum.
Til vinstri úr bæjardyrum var gengið í Suðurstofu og Dimma-
gang. Suðurstofan hét áður Salur og var fínasta vistarveran á bæn-
um og bar langt af öllum öðrum. Hurðarhandfangið var kollóttur
hnúður, hrufóttur og úr glerkenndu efni og hurðarjárn öll úr kaup-
stað. Hurðin var spjaldhurð og þilin tvískipt spjaldþil. Binding-
arnir voru hvítmálaðir, og við brúnir þeirra voru felldir grannir
listar logagylltir. Þeir voru á brúnum betrekks með viðarlit sem
sjálf spjöldin voru þakin með, og það var límt á strengdan stiga.
Loftbitarnir voru þiljaðir af með stokkum úr þunnum borðum og
hvítmálaðir, glugginn hvítur og gólfið, sem var ómálaö, drifa-
hvítt þegar húið var að sandskúra það.
Líkur eru til að salurinn hafi verið gerður upp úr 1880 og
veröur vikið nánar að því síöar. Vitað er um a. m. k. þrjá „sali“
á Héraði og var sama handbragð á öllum, segir Benedikt frá Hof-
teigi. Hinir tveir voru í Hofteigi og á Iljaltastað. Salurinn í Hof-
teigi var rifinn 1932. Benedikt ætlaði að varðveita innviðu hans og
merkja hverja spýtu um leið og rifið var. En það mistókst. Þegar
farið var að hreyfa við þiljunum reyndist allt vera óneglt og hrundi
saman. Vigfús segir að þiljurnar í HallfreðarstaÖasal hafi verið
MULAÞING
95